2 עסדראס
/4:1 און דער מלאך װאָס איז צו מיר געשיקט געװאָרן, װאָס זײַן נאָמען איז געװען אוריאל, האָט מיר געגעבן
ענטפער,
/4:2 און ער האָט געזאָגט: דײַן האַרץ איז געגאַנגען אין דער דאָזיקער װעלט, און דו טראַכט
פאַרשטיין דעם וועג פון דעם העכסטן?
/4:3 האָב איך געזאָגט: יאָ, מײַן האַר. האָט ער מיר געענטפערט, און געזאָגט: איך בין געשיקט געוואָרן
װײַז דיר דרײַ װעגן, און װײַז פֿאַר דיר דרײַ גלײַכן;
/4:4 און אױב דו קענסט מיר דערצײלן, װעל איך דיר אױך װײַזן דעם װעג װאָס
דו ווילסט זען, און איך וועל דיך ווייזן פון וואנען דאס שלעכטע הארץ
קומט.
/4:5 און איך האָב געזאָגט: זאָג װײַטער, מײַן האַר. האָט ער צו מיר געזאָגט: גײ, װאָג מיך
די וואָג פון דעם פֿײַער, אָדער מעסטן מיר דעם פֿײַער פֿון ווינט, אָדער רוף מיך
ווידער דער טאָג וואָס איז פאַרגאַנגענהייט.
/4:6 האָב איך געענטפֿערט, און איך האָב געזאָגט: װער קען דאָס טאָן, אַז דו
זאָלסט פֿון מיר פֿרעגן אַזעלכע זאַכן?
/4:7 און ער האָט צו מיר געזאָגט: אױב איך זאָל דיך פֿרעגן, װי גרױסע װױנונגען זײַנען אין דער
צווישן דעם ים, אָדער ווי פילע קוואלן זענען אין די אָנהייב פון די טיף,
אָדער װיפֿל קװאַלן זײַנען איבערן הימל, אָדער װאָס זײַנען די אױסגאַנגען
פון גן עדן:
/4:8 טאָמער װאָלטסטו צו מיר געזאָגט: איך בין קײן מאָל ניט אַראָפּגעגאַנגען אין טיפֿן;
און נאך נישט אין גיהנום, און איך בין קיינמאל נישט ארויף אין הימל.
/4:9 אָבער אַצונד האָב איך דיך געבעטן נאָר פֿון פֿײַער און װינט, און פֿון
דער טאָג וואָס דו ביסט דורכגעגאנגען, און פון וואָס דו ביסט
קענסט זיך נישט אפטיילן, און דאך קענסטו מיר נישט ענטפערן אויף זיי.
/4:10 און ער האָט צו מיר געזאָגט: דײַנע אײגענע און דערװאַקסענע
מיט דיר קענסטו ניט וויסן;
/4:11 װי זאָל דײַן כּלי דען קענען פֿאַרשטײן דעם װעג פֿון דעם העכסטן,
און, די וועלט איז איצט אַוטווערדלי פאַרדאָרבן צו פֿאַרשטיין די
קאָרופּציע וואָס איז קענטיק אין מיין אויגן?
/4:12 האָב איך צו אים געזאָגט: עס איז בעסער געװען אַז מיר זײַנען גאָר ניט געװען, װי דאָס
מיר זאָלן נאָך לעבן אין רשעות, און צו לייַדן, און נישט צו וויסן
דעריבער.
/4:13 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: איך בין געגאַנגען אין אַ װאַלד אין אַ פּלױן, און דער
ביימער האָבן זיך געעצהט,
/4:14 און ער האָט געזאָגט: קום לאָמיר גײן און מאַכן מלחמה קעגן דעם ים, כּדי ער זאָל
גיי אוועק פאר אונז, און מיר זאלן אונז מאכן נאך וואלד.
/4:15 און די מבול פֿון ים האָבן זיך אַ עצה געטאָן, אַזױ צו זאָגן: קום!
לאָמיר אַרױפֿגײן און אונטערטײלן די װעלדער פֿון פּלױן, כּדי אויך דאָרטן זאָלן מיר זײַן
מאַכן אונדז אן אנדער לאַנד.
/4:16 אומזיסט איז געװען דער געדאַנק פֿון האָלץ, װאָרום דאָס פֿײַער איז געקומען און האָט עס פֿאַרצערט.
/4:17 דער געדאַנק פֿון די מבול פֿון ים איז אַזױ געװען פֿאַרשװעכט, פֿאַר דעם
זאַמד האט זיך אויפגעהויבן און זיי אפגעשטעלט.
/4:18 װען דו װאָלט אַצונד געװען ריכטער צװישן די דאָזיקע צװײ, װעמען װאָלטסטו אָנהײבן?
באַרעכטיקן? אָדער וועמען וואָלטסטו פאַרשילטן?
/4:19 האָב איך געענטפֿערט און געזאָגט: פֿאַרװאָר, דאָס איז אַ נאַרישער געדאַנק װאָס בײדע האָבן
האָט אױסגעטראַכט, װאָרום די ערד איז געגעבן געװאָרן צום האָלץ, און דער ים האָט אױך
זײַן אָרט צו טראָגן זײַנע מבול.
/4:20 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: דו האָסט געגעבן אַ רעכטן משפּט, אָבער װאָס?
דו זאלסט נישט ריכטער זיך אויך?
/4:21 װאָרום אַזױ װי די ערד װערט געגעבן צום האָלץ, און דער ים צו זײַן
מבול: אַזוי קענען די וואָס וואוינען אויף דער ערד גאָרנישט פֿאַרשטיין
נאָר דאָס װאָס אױף דער ערד, און דער װאָס זיצט איבערן הימל
זאל נאר פארשטיין די זאכן וואס זענען העכער פון די הימלען.
/4:22 האָב איך געענטפֿערט און געזאָגט: איך בעט דיך, גאָט, לאָז מיר האָבן
פארשטאנד:
/4:23 װאָרום עס איז ניט געװען מײַן מיינונג צו זײַן נײַגעריק אױף די הויכן, נאָר פֿון אַזעלכע
גייט פארביי אונז טעגליך, דאס הייסט, דערפאר ווערט ישראל איבערגעגעבן פאר א חרפה
די פֿעלקער, און פֿאַר וואָס די מענטשן וואָס דו האָסט ליב איז געגעבן
איבער צו רשעים פֿעלקער, און וואָס די געזעץ פון אונדזער אבות איז געבראכט
צו גאָרנישט, און די געשריבן בונד קומען צו קיין ווירקונג,
/4:24 און מיר גײען אַװעק פֿון דער װעלט װי גראַסכאָלקעס, און אונדזער לעבן איז
חידושים און מורא, און מיר זענען נישט ווערט צו קריגן רחמנות.
/4:25 און װאָס װעט ער טאָן צו זײַן נאָמען, װאָס מע װערט גערופֿן מיט אים? פון די
דאס האב איך געפרעגט.
/4:26 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: װאָס מער דו זוכסט, אַלץ מער
וועט ווונדער; װאָרום די װעלט גײט שנעל צו פֿאַרגײן,
4:27 און קענען ניט באַגרייַפן די זאכן וואָס זענען צוגעזאגט צו די צדיקים אין
צייט צו קומען: פֿאַר די וועלט איז פול פון אומגערעכטיקייט און קראַנקייַט.
/4:28 אָבער װעגן װאָס דו פֿרעגסט מיר, װעל איך דיר זאָגן;
װאָרום דאָס בײז איז געזעםן, אָבער זײַן פֿאַרניכטונג איז נאָך ניט געקומען.
/4:29 אױב דערפֿאַר, װאָס איז געזעסן װערט ניט פֿאַרקערט, און אױב דער
דער אָרט וואו דאָס בייז איז געזעסן גייט נישט פאר, דעמאלט קען עס נישט קומען וואָס איז
געזעםן מיט גוטס.
/4:30 װאָרום דער תּבואה פֿון בײזן זאָמען איז געזעםן אין האַרצן פֿון אדם פֿון דעם
אָנהייב, און ווי פיל רשעות האט עס געבראכט צו דעם צייַט?
און װיפֿל װעט עס נאָך ברענגען, ביז עס װעט קומען די צײַט פֿון דרעשן?
/4:31 טראַכט אַצונד אַלײן, װי אַ גרױסע פֿרוכט פֿון שלעכטס דער תּבֿואה פֿון בײז.
זאָמען האָט געבאָרן.
/4:32 און אַז די אױערן װעלן אָפּגעשניטן װערן, װאָס זײַנען אָן צאָל, װי גרױס
אַ שטאָק זאָלן זײ אָנפֿילן?
/4:33 און איך האָב געענטפֿערט, און איך האָב געזאָגט: װי און װען װעט דאָס זײַן?
פֿאַר װאָס זײַנען אונדזערע יאָרן ווייניק און שלעכט?
/4:34 און ער האָט מיר געענטפֿערט, אַזױ צו זאָגן: דו גײסט ניט איבער דעם העכסטן;
װאָרום אומזיסט איז דײַן ייִלעניש צו זײַן איבער אים, װאָרום דו ביסט פֿיל איבערגעגאַנגען.
/4:35 האָבן ניט אויך די נשמות פֿון די צדיקים געפֿרעגט פֿון די דאָזיקע זאַכן?
זײערע קאַמערן, אַזױ צו זאָגן: װי לאַנג זאָל איך האָפֿן אױף דער דאָזיקער מאָדע? ווען
קומט די פרוכט פון דער ערד פון אונדזער באַלוינונג?
/4:36 און צו די דאָזיקע האָט זײ געענטפֿערט אוריאל דער אַרכי־מלאך, און האָט געזאָגט:
אפילו ווען די צאָל פון זאָמען איז אָנגעפילט אין איר: פֿאַר ער האט ווייד די
וועלט אין די וואָג.
/4:37 מיט מאָס האָט ער אָפּגעמאָסטן די צײַטן; און לויט צאָל האָט ער געציילט
די צייטן; און ער טוט ניט רירן און בערן זיי ניט, ביז די געזאגט מאָס
מקוים.
/4:38 און איך האָב געענטפֿערט, און איך האָב געזאָגט: גאָט, דער הערשער, מיר זײַנען אַלע זאַט
פון רחמנות.
/4:39 און פֿאַר אונדזער װעגן, טאָמער עס איז די שטאָק פֿון די צדיקים
זענען ניט אָנגעפילט, ווייַל פון די זינד פון די וואָס וואוינען אויף דער ערד.
/4:40 האָט ער מיר געענטפֿערט, און האָט געזאָגט: גײ צו אַ קינד, און פֿרעג
פֿון איר, װען זי האָט דערפֿילט אירע נײַן חדשים, אױב איר לױט זאָל היטן דעם
מער געבורט אין איר.
/4:41 האָב איך געזאָגט: נײן, גאָט, דאָס קען זי ניט. און ער האָט צו מיר געזאָגט: אין דער
קבר די קאַמער פון נשמות זענען ווי די טראכט פון אַ פרוי:
/4:42 װאָרום אַזױ װי אַ װײַב װאָס האָט געאיילט זיך אַנטלױפֿן פֿון נויט
פֿון דער צער: אַזױ יײַלן זיך די דאָזיקע ערטער צו מציל זײַן
וואָס זענען באגאנגען צו זיי.
/4:43 פֿון אָנהײב, זע, װאָס דו װילסט זען, װעט באַװיזן װערן
דיר.
/4:44 האָב איך געענטפֿערט און געזאָגט: אױב איך האָב געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, און אױב עס
זיין מעגלעך, און אויב איך וועל טרעפן,
/4:45 װײַז מיר דען צי עס װעט קומען מער פֿון פֿאַרגאַנגענהייט, אָדער מער פֿאַרגאַנגען
ווי עס וועט קומען.
/4:46 װאָס איז פֿאַרגאַנגען װײס איך, אָבער װאָס װעט קומען װײס איך ניט.
/4:47 און ער האָט צו מיר געזאָגט: שטײ אױף פֿון דער רעכטער זײַט, און איך װעל אױסקלערן
די דמיון צו דיר.
/4:48 און איך בין געשטאַנען, און איך האָב געזען, ערשט אַ הײסע ברענען אױװן איז פֿאַרבײַ פֿאַרבײַ
מיר: און עס איז געווען, אַז ווען די פלאַם איז ניטאָ, איך געקוקט, און
אט איז דער רויך געבליבן שטיל.
/4:49 נאָך דעם איז דורכגעגאַנגען פֿאַר מיר אַ װאַסער װאָלקן, און האָט אַראָפּגעשיקט אַ סך
רעגן מיט א שטורעם; און ווען דער שטורמישע רעגן איז פארביי, זענען די טראפנס געבליבן
נאָך.
/4:50 האָט ער צו מיר געזאָגט: באַטראַכט מיט דיר; ווי דער רעגן איז מער ווי
די טראָפּן, און ווי דאָס פֿײַער איז גרעסער פֿון דער רויך; אָבער די טראפנס און
דער רויך איז געבליבן הינטער זיך: אַזוי איז די צאָל וואָס איז פאַרגאַנגענהייט געווען מער איבערגעשטיגן.
/4:51 און איך האָב מתפלל געווען, און איך האָב געזאָגט: מעג איך לעבן, מײנט דו, ביז יענער צײַט? אָדער
װאָס װעט זײַן אין יענע טעג?
/4:52 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: די סימנים װאָס דו פֿרעגסט מיר פֿון זײ, איך
קען דיר זאָגן וועגן זיי אין טייל, אָבער ווי רירנדיק דיין לעבן, איך בין נישט געשיקט
דיר צו ווייזן; װאָרום איך װײס עס ניט.
