2 טשראָניקלעס
/32:1 נאָך די דאָזיקע זאַכן, און זײַן באַפֿעסטיקונג, סנחריב דער מלך פֿון
אַשור איז געקומען, און איז אַרײַן אין יהוּדה, און האָט לאַגער געמאַכט אַקעגן די גענצטער
שטעט , או ן הא ט זי ך געטראכט , א ז ז ײ זי ך צ ו געווינען .
/32:2 און אַז חִזקִיָהו האָט געזען אַז סנחריב איז געקומען, און אַז ער איז געװען
באשלאסן צו קעמפן קעגן ירושלים,
/32:3 מיט זײַנע פֿירשטן און זײַנע גבורים האָט ער זיך אַ עצה געטאָן צו האַלטן דאָס װאַסער
פֿון די קװאַלן װאָס זײַנען געװען אױסן שטאָט, און זײ האָבן אים געהאָלפֿן.
/32:4 און עס האָט זיך אײַנגעזאַמלט אַ סך פֿאָלק, װאָס האָבן פֿאַרהאַלטן אַלע
קוואלן, און דער טייַך וואָס איז דורכגעגאנגען צווישן די ערד, אַזוי צו זאָגן:
פֿאַר װאָס זאָלן קומען די מלכים פֿון אשור, און געפֿינען אַ סך װאַסער?
/32:5 און ער האָט זיך געשטערט, און האָט אױפֿגעבױט די גאַנצע מױער װאָס איז צעבראָכן געװאָרן.
און האָט עס אױפֿגעהױבן ביז די טורעמס, און אַן אַנדער װאַנט דרױסן, און האָט פֿאַרריכט
מיללאָ אין דער שטאָט פון דוד, און געמאכט וואַרפשפּיזל און שילדז אין שפע.
/32:6 און ער האָט אױפֿגעשטעלט קריגספֿירערס איבערן פֿאָלק, און האָט זײ אײַנגעזאַמלט
צו אים אין דער גאַס פֿון דעם טױער פֿון דער שטאָט, און האָט גערעדט מיט אַ נחת
זיי, געזאגט,
/32:7 זײט שטאַרק און שטאַרק, זאָלסט ניט מורא האָבן און ניט דערשרעקן פֿאַר דעם מלך פֿון
אַשור, און ניט פֿאַר דעם גאַנצן המון װאָס מיט אים, װאָרום עס איז מער
מיט אונדז ווי מיט אים:
/32:8 מיט אים איז אַן אָרעם פֿון פֿלײש; אָבער מיט אונדז איז יהוה אונדזער גאָט אונדז צו העלפן,
און צו קעמפן אונדזערע שלאַכטן. און דאָס פֿאָלק האָט זיך גערוט אױף דער
די ווערטער פון חזקיהו מלך יהודה.
/32:9 נאָך דעם האָט סנחריב דער מלך פֿון אשור געשיקט צו זײַנע קנעכט
ירושָלַיִם, (אָבער ער האָט אַלײן באַלעגערט אױף לכיש, און זײַן גאַנצער מאַכט
מיט אים) צו חִזקִיָהו דעם מלך פֿון יהודה, און צו גאַנץ יהודה װאָס אין
ירושלים, אַזוי צו זאָגן:
/32:10 אַזױ האָט געזאָגט סנחריב דעם מלך פֿון אשור: אױף װאָס פֿאַרזיכערט איר זיך, אַז איר
בלייַבן אין די סידזש אין ירושלים?
/32:11 זאָלט אײַך חִזקִיָהו ניט איבעררעדן אײַך צו געבן צו שטאַרבן פֿון הונגער
און פֿון דאָרשט, אַזױ צו זאָגן: יהוה אונדזער גאָט װעט אונדז מציל זײַן פֿון דער האַנט
פֿון דעם מלך פֿון אשור?
/32:12 האָט ניט דער זעלביקער חִזקִיָהו אַװעקגענומען זײַנע בָמות און זײַנע מזבחות?
און האָט באַפֿױלן יהודה און ירושלים, אַזױ צו זאָגן: איר זאָלט זיך בוקן פֿאַר אײנעם
מזבח, און קטורת דערויף?
/32:13 זאָלט איר ניט װיסן װאָס איך און מײַנע עלטערן האָבן געטאָן צו דעם גאַנצן פֿאָלק פֿון אַנדערן
לענדער? זענען די געטער פון די אומות פון יענע לענדער קיין וועג קענען צו
מציל זײַן פֿון מײַן האַנט זײערע לענדער?
/32:14 װער איז דאָרטן געװען צװישן אַלע געטער פֿון די פֿעלקער װאָס מײַנע עלטערן
פֿאַרטיליקט, װאָס האָט געקאָנט מציל זײַן זײַן פֿאָלק פֿון מײַן האַנט, דאָס
אײַער גאָט זאָל דיך קענען מציל זײַן פֿון מײַן האַנט?
/32:15 און אַצונד, זאָל אײַך חִזקִיָהו ניט פֿאַרנאַרן, און אײַך ניט איבעררעדן אין דעם
ניט גלויבן אים, פֿאַר קיין גאָט פון קיין פאָלק אָדער מלכות איז געווען ניט
קענען מציל זײַן זײַן פֿאָלק פֿון מײַן האַנט, און פֿון מײַן האַנט
אבות: וויפיל ווייניגער וועט אײַער גאָט דיך מציל זײַן פֿון מײַן האַנט?
/32:16 און זײַנע קנעכט האָבן נאָך מער גערעדט אױף יהוה גאָט, און אױף זײַנע
קנעכט חזקיהו.
/32:17 און ער האָט אױפֿגעשריבן בריװלעך צו שילטן אױף יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, און צו רעדן
קעגן אים, אַזױ צו זאָגן: אַזױ װי די געטער פֿון די פֿעלקער פֿון אַנדערע לענדער האָבן ניט
האָבן מציל געװען זײער פֿאָלק פֿון מײַן האַנט, אַזױ װעט ניט דער גאָט פֿון גאָט
חִזקִיָהו מציל זײַן פֿאָלק פֿון מײַן האַנט.
/32:18 און זײ האָבן געשריגן מיט אַ הױכן קָול אין די רײד פֿון די ייִדן צו דעם פֿאָלק פֿון
ירושָלַיִם וואָס איז געווען אויף דער וואַנט, זיי צו שרעקן און זיי צו צרה;
אז זײ זאלן נעמען די שטאט.
/32:19 און זײ האָבן גערעדט אױף דעם גאָט פֿון ירושָלַיִם, אַזױ װי אױף די געטער פֿון דעם
מענטשן פון דער ערד, וואָס זענען געווען די אַרבעט פון די הענט פון מענטשן.
/32:20 און דערפֿאַר איז יחזקיהו דער מלך, און ישעיהו הנבֿיא דער זון פֿון
אמוז , דאװנען און געשריגן צום הימל.
/32:21 און גאָט האָט געשיקט אַ מלאך, װאָס האָט פֿאַרשניטן אַלע העלדישע גיבורים,
און די פֿירשטן און די האַרן אין דעם לאַגער פֿון דעם מלך פֿון אשור. אַזוי ער
האָט זיך אומגעקערט מיט בושה פֿון פּנים צו זײַן לאַנד. און ווען ער איז אריין
דאָס הױז פֿון זײַן גאָט, די װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון זײַנע אױגן, האָבן אים דערהרגעט
דאָרט מיט דער שווערד.
/32:22 אַזױ האָט גאָט מציל געװען חִזקִיָהון און די באַװױנער פֿון ירושלים פֿון דעם
האַנט פֿון סנחריב דעם מלך פֿון אשור, און פֿון דער האַנט פֿון אַלע אַנדערע,
און זיי געפירט אויף יעדער זייַט.
/32:23 און אַ סך האָבן געבראַכט מתּנות צו גאָט קײן ירושלים, און מתּנות צו
חִזקִיָהו דער מלך פֿון יהוּדה, און ער האָט זיך געגרײסט אין די אױגן פֿון אַלע
פֿעלקער פֿון דעמאָלט אָן.
/32:24 אין יענע טעג איז חִזקִיָהו קראַנק געװאָרן ביזן טױט, און ער האָט מתפּלל געװען צו גאָט.
און ער האָט צו אים גערעדט, און ער האָט אים געגעבן אַ צײכן.
/32:25 אָבער חִזקִיָהו האָט זיך ניט אומגעקערט אַזױ װי דער גוטס פֿון אים;
װאָרום זײַן האַרץ האָט זיך אױפֿגעהױבן; דרום איז געװען אױף אים גרימצאָרן, און
אויף יהודה און ירושלים.
/32:26 אָבער חִזקִיָהו האָט זיך דערנידעריקט פֿון דעם שטאָלץ פֿון זײַן האַרצן;
אי ער און די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, און דער גרימצאָרן פֿון גאָט
ניט געקומען אויף זיי אין די טעג פון חזקיהו.
/32:27 און חִזקִיָהו האָט געהאַט זײער פֿיל עשירות און כּבֿוד, און ער האָט זיך געמאַכט
אוצרות פֿאַר זילבער, און פֿאַר גאָלד, און פֿאַר טייַער שטיינער, און פֿאַר
בשמים, און פאר שילדן, און פאר כל מיני צירונג;
/32:28 אױך שפּאַצירן פֿאַר תּבֿואה, און װײַן, און אײל; און סטאָלז
פֿאַר אַלע בהמות, און פֿאַר שאָף.
/32:29 און ער האָט אים געגעבן שטעט, און פֿאַרמעגן פֿון שאָף און רינדער
שפע: װאָרום גאָט האָט אים זײער פֿיל געגעבן.
/32:30 אױך דער דאָזיקער חִזקִיָהו האָט פֿאַרהאַלטן דעם אױבערשטן װאַסער פֿון גיחון, און
האָט זי אַראָפּגעבראַכט גלײַך צו מערב-זײַט פֿון דער שטאָט פֿון דוד. און
יחזקיהו האָט געגליטשט אין אַלע זיינע מעשים.
/32:31 אָבער אין דער אַרבעט פֿון די שליחים פֿון די פֿירשטן פֿון בבֿל,
װאָס האָט צו אים געשיקט צו פֿרעגן דעם װוּנדער װאָס איז געשען אין לאַנד,
גאָט האָט אים איבערגעלאָזט, אים צו פּרוּװן, כּדי ער זאָל װיסן אַלץ װאָס אין זײַן האַרצן.
/32:32 און די איבעריקע זאַכן פֿון חִזקִיָהון און זײַן גוטסקײט, אָט זײַנען זײ
געשריבן אין דער זעאונג פון ישעיהו דעם נביא דעם זון פון אמוץ, און אין די
ספר פון די מלכים פון יהודה און ישראל.
/32:33 און חִזקִיָהו איז געלעגן מיט זײַנע עלטערן, און מע האָט אים באַגראָבן אין דער ערשטער.
פון די קברים פון די קינדער פון דוד: און גאַנץ יהודה און די
די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם האָבן אים מכבד געװען בײַ זײַן טױט. און מנשה זײַן
אַ זון האָט געקיניגט אין זײַן אָרט.
