2 טשראָניקלעס
/30:1 און חִזקִיָהו האָט געשיקט צו גאַנץ ישׂראל און צו יהודה, און ער האָט אױך אָנגעשריבן בריװ
אפֿרים און מנשה, אַז זײ זאָלן קומען אין הױז פֿון גאָט אין
ירושָלַיִם, צו היטן דעם פסח צו יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל.
/30:2 װאָרום דער מלך האָט אַ עצה געטאָן, און זײַנע האַרן, און אַלע
עדה אין ירושלים, צו האַלטן דעם פסח אין דעם צווייטן חודש.
/30:3 װאָרום זײ האָבן עס ניט געקענט היטן אין יענער צײַט, װײַל די כּהנים האָבן ניט געהאַט
האבן זיך גענוג געהייליקט, און דאס פאלק האט זיך נישט פארזאמלט
זיי צוזאַמען צו ירושלים.
/30:4 און די זאַך האָט געפֿעלן דעם מלך און דער גאַנצער עדה.
/30:5 און זײ האָבן געמאַכט אַ באַפֿרײַונג צו מאַכן אַ פּראָקלאָז אין גאַנץ ישׂראל;
פֿון באר־שבע און ביז דן, אַז זײ זאָלן קומען האַלטן פּסח
צו יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל אין ירושלים, װאָרום זײ האָבן ניט געטאָן פֿון אַ
לאַנג צייַט אין אַזאַ סאָרט ווי עס איז געווען געשריבן.
/30:6 און די שטײנער זײַנען געגאַנגען מיט די בריװ פֿון מלך און זײַנע האַרן
איבער גאַנץ ישראל און יהודה, און לויט דעם געבאָט פון דעם
מלך, אַזױ צו זאָגן: איר קינדער פֿון ישׂראל, קער זיך אומקערן צו יהוה, דער גאָט פֿון גאָט
אַבֿרהם, יצחק, און ישׂראל, און ער װעט זיך אומקערן צו דעם איבערבלײַב פֿון אײַך,
װאָס זײַנען אַנטלאָפֿן פֿון דער האַנט פֿון די מלכים פֿון אשור.
/30:7 און זאָלסט ניט זײַן װי אײַערע עלטערן, און װי אײַערע ברידער װאָס
האָבן פֿאַרשטראָמט קעגן יהוה דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן, װאָס האָט דעריבע געגעבן
זיי אַרויף צו וויסט, ווי איר זען.
/30:8 אַצונד זאָלט איר ניט פֿאַרשװאַרפֿן, אַזױ װי אײַערע עלטערן, נײַערט גיב זיך אָן
צו גאָט, און קום אַרײַן אין זײַן הײליקטום װאָס ער האָט געהייליקט
אויף אײביק, און דינען יהוה אײַער גאָט, אַז די פֿעסטקײט פֿון זײַן גרימצאָרן
זאל זיך אפקערן פון דיר.
/30:9 װאָרום אױב איר װעט זיך אומקערן צו גאָט, אײַערע ברידער און אײַערע קינדער
וועט געפֿינען רחמנות פֿאַר די וואָס פירן זיי אין געפאַנגענער, אַזוי אַז זיי
וועט זיך אומקערן אין דעם דאָזיקן לאַנד, וואָרעם יהוה אײַער גאָט איז חן
רחמנותדיק, און וועט ניט אָפּקערן זיין פּנים פון איר, אויב איר קער זיך צו
אים.
/30:10 און די זײַטלעך זײַנען אַריבערגעגאַנגען פֿון שטאָט צו שטאָט דורך דעם לאַנד פֿון אפֿרים און
מנשה ביז זבולון, אָבער מע האָט מיט זײ געלאַכט, און געשלאַכט
זיי.
/30:11 אָבער פֿאַרשײדענע פֿון אָשר און מנשה, און פֿון זבולון, האָבן זיך דערנידעריקט
און זיי זענען געקומען קיין ירושלים.
/30:12 און אין יהודה איז די האַנט פֿון גאָט געװען זײ צו געבן אײן האַרץ צו טאָן
געבאָט פֿון דעם מלך און פֿון די פֿירשטן, לויט דעם וואָרט פֿון גאָט.
/30:13 און עס האָט זיך אײַנגעזאַמלט אין ירושָלַיִם אַ סך פֿאָלק צו היטן דעם יָום-טובֿ
מצות אין צװײטן חוֹדש, זײער אַ גרױסער עדה.
/30:14 און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען, און האָבן צוגענומען די מזבחות װאָס אין ירושלים, און אַלע
די מזבחות פֿאַר קטורת האָבן זיי אַוועקגענומען, און זיי וואַרפן אין דעם טייַך
קידרון.
/30:15 און זײ האָבן געשלאָגן דעם פּסח אױפֿן פערצנטן טאָג פֿון צװײטן חוֹדש.
און די כֹּהנים און די לוִיִים האָבן זיך געשעמט, און האָבן זיך געהייליקט.
און האָט אַרײַנגעבראַכט די בראַנדאָפּפֿער אין הױז פֿון גאָט.
/30:16 און זײ זײַנען געשטאַנען אױף זײער אָרט לויט זײער שטייגער, לױט דער תּוֹרה
פֿון משהן דעם מאַן פֿון גאָט: די כּהנים האָבן געשפּריצט דאָס בלוט װאָס זײ
באַקומען פֿון דער האַנט פֿון די לוִיִים.
/30:17 װאָרום אין דער עדה זײַנען געװען אַ סך װאָס זײַנען ניט געװען געהייליקט;
דרום האָט די לוִיִים געהאַט די באַשולדיקונג פֿון מאָרד פֿון די פּסח
איטלעכער װאָס איז ניט רײן, זײ צו הײליקן צו גאָט.
/30:18 פֿאַר אַ המון פֿאָלק, אַ סך פֿון אפֿרים און מנשה;
יששכר און זבולון האָבן זיך ניט רײניקט, אָבער זײ האָבן געגעסן דעם
פּסח אַנדערש ווי עס איז געווען געשריבן. אבער חזקיהו האט מתפלל געווען פאר זיי,
אַזוי צו זאָגן: דער גוטער גאָט פאַרגעבן יעדן איינעם
/30:19 װאָס גרײט זײַן האַרץ צו זוכן גאָט, יהוה דעם גאָט פֿון זײַנע עלטערן,
כאטש ער ווערט נישט גערייניקט לויט דער טהרה פון דעם
מיזבייעך.
/30:20 און גאָט האָט צוגעהערט צו חִזקִיָהון, און האָט געהיילט דאָס פֿאָלק.
/30:21 און די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײַנען געװען אין ירושָלַיִם, האָבן געהאַלטן דעם יָום-טובֿ
פון מצות זיבן טעג מיט גרויס פרייד: און די לוים און
די כּהנים האָבן געלויבט גאָט טאָג צו טאָג, געזאַנג מיט הויך מכשירים
צו ה\'.
/30:22 און חִזקִיָהו האָט גערעדט בנחת צו אַלע לוִיִים װאָס האָבן געלערנט דאָס גוטע
וויסן פון גאָט, און זיי האָבן געגעסן אין די יום טוּב זיבן טעג,
מקריבֿ שלום־אָפּפֿער, און מודה צו יהוה זײער גאָט
אבות.
/30:23 און די גאַנצע געזעלשאַפֿט האָט זיך אַ עצה געטאָן צו היטן אַנדערע זיבן טעג, און זײ
אנדערע זיבן טעג געהאלטן מיט פרייד.
/30:24 װאָרום חִזקִיָהו דער מלך פֿון יהודה האָט געגעבן צו דער עדה טױזנט
אָקסן און זיבן טויזנט שעפּס; און די פֿירשטן האָבן געגעבן צו דעם
עדה טויזנט אָקסן און צען טויזנט שעפּס: און אַ גרויס
צאָל כהנים האָט זיך געהייליקט.
/30:25 און די גאַנצע עדה פֿון יהודה, מיט די כּהנים און די לוִיִים, און
די גאַנצע עדה װאָס איז אַרױסגעגאַנגען פֿון ישׂראל, און די פֿרעמדע װאָס
זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון לאַנד ישׂראל, און די װאָס זײַנען געזעסן אין יהודה, האָבן זיך געפֿרײט.
/30:26 און עס איז געװען אַ גרױסע פֿרײד אין ירושלים, װאָרום פֿון דער צײַט פֿון שלמהן
דער זון פֿון דוד, דער מלך פֿון ישׂראל, איז ניט געװען אַזױ װי אין ירושלים.
/30:27 און די כּהנים די לוִיִים זײַנען אױפֿגעשטאַנען, און האָבן געבענטשט דאָס פֿאָלק, און זײערע
אַ קָול איז געהערט געוואָרן, און זייער תּפֿילה איז אַרױפֿגעקומען צו זײַן הײליקן װױנונג,
אפילו ביזן הימל.
