1 שמואל
/29:1 און די פּלשתּים האָבן אײַנגעזאַמלט אַלע זײערע מחנות אין אַפֿק;
יִשְׂרָאֵל האָט געשטעלט ביי אַ קוואל וואָס אין יזרעאל.
/29:2 און די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים זײַנען געגאַנגען מיט הונדערטער און פֿאַרבײַ
טױזנט, אָבער דָוִד און זײַנע מענטשן זײַנען אַריבערגעגאַנגען מיט אַכיש.
/29:3 האָבן געזאָגט די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים: װאָס טוען די דאָזיקע עבֿרים דאָ?
האָט אָכיש געזאָגט צו די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים: איז דאָס ניט דוד?
דער קנעכט פֿון שָאולן דעם מלך פֿון ישׂראל, װאָס איז געװען מיט מיר די דאָזיקע
טעג, אָדער די יאָרן, און איך האָב ניט געפֿונען קיין שולד אין אים זינט ער איז געפאלן
                                צו מיר ביז הײַנטיקן טאָג?
/29:4 און די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים האָבן זיך געצערנט אױף אים; און די פירשטן
פֿון די פּלשתּים האָבן צו אים געזאָגט: קער זיך אומקערן דעם דאָזיקן בחור, ער זאָל קענען
גײ װידער צו זײַן אָרט װאָס דו האָסט אים באַשטימט, און לאָז אים ניט גײן
אַראָפּ מיט אונדז צו מלחמה, טאָמער ער זאָל זיין אַ קעגנער צו אונדז אין דער מלחמה: פֿאַר
מיט װאָס זאָל ער זיך באַלײדיקן מיט זײַן האַר? זאָל עס ניט זיין
                    מיט די קעפ פון די דאזיקע מענטשן?
/29:5 איז ניט דער דאָזיקער דוד, װאָס מע האָט געזונגען אײנער צום אַנדערן אין טענץ, אַזױ צו זאָגן:
שָאול האָט הרגעט זײַנע טױזנט, און דוד זײַנע צען טױזנט?
/29:6 האָט אָכיש גערופֿן דָוִדן, און האָט צו אים געזאָגט: פֿאַרװאָס אַזױ װי גאָט לעבט!
דו ביסט געווען ישר, און דייַן אַרויסגאַנג און דייַן אַרייַנגאַנג מיט מיר
דער חיל איז גוט אין מײַנע אױגן, װאָרום פֿון זינט דעמאָלט האָב איך ניט געפֿונען קײן שלעכטס אין דיר
דער טאָג פון דיין קומען צו מיר ביז דעם טאָג: אָבער די האר
                                                  ניט געפעלן דיר.
/29:7 דרום קער זיך אַצונד אום, און גײ בשלום, כּדי די האַרן זאָלסט ניט זײַן שלעכט.
                                                    פון די פלשתים.
/29:8 האָט דוד געזאָגט צו אָכיש: װאָס האָב איך געטאָן? און וואס האסטו
געפונען אין דיין קנעכט אַזוי לאַנג ווי איך בין געווען מיט דיר ביז דעם טאָג,
אַז איך זאָל ניט גיין מלחמה מיט די שונאים פון מיין האר דעם מלך?
/29:9 האָט אָכיש געענטפֿערט און געזאָגט צו דָוִדן: איך װײס אַז דו ביסט גוט אין מײַן
דערזען, װי אַ מלאך פֿון גאָט, אָבער די פֿירשטן פֿון דעם
פּלִשתּים האָבן געזאָגט: ער זאָל ניט אַרױפֿגײן מיט אונדז אין דער מלחמה.
/29:10 דרום שטײ איצט אױף פֿרי אין דער פֿרי מיט דײַן האַרס קנעכט
וואָס זענען געקומען מיט דיר, און ווי באַלד ווי איר זענט אַרויף פרי אין דער מאָרגן,
                           און האָבן ליכט, גיין אַוועק.
/29:11 איז דוד און זײַנע מענער אױפֿגעשטאַנען פֿרי צו גײן אין דער פֿרי, זיך אומקערן
אין לאַנד פֿון די פּלשתּים. און די פּלשתּים זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צו
                                                                יזרעאל.