1 שמואל
/28:1 און עס איז געװען אין יענע טעג, האָבן די פּלשתּים אײַנגעזאַמלט זײערע
אַרמיז צוזאַמען פֿאַר מלחמה, צו קעמפן מיט ישראל. האָט אָכיש געזאָגט צו
דָוִד, װײס דאָך, אַז דו װעסט אַרױסגײן מיט מיר אין מלחמה,
דו און דיינע מענער.
/28:2 און דוד האָט געזאָגט צו אָכיש: פֿאַרװאָס װעסטו װיסן װאָס דײַן קנעכט קען.
טאָן. האָט אָכיש געזאָגט צו דָוִדן: דרום װעל איך דיך מאַכן מײַנער אַ היטער
קאָפּ אויף אייביק.
/28:3 און שמואל איז געשטאָרבן, און גאַנץ ישׂראל האָט אים באַקלאָגט, און אים באַגראָבן
רמה אפילו אין זיין אייגענער שטאט. און שָאול האָט אָפּגעטאָן די װאָס האָבן
באַקאַנטע גײַסטער, און די מכשפים, אַרויס פֿון לאַנד.
/28:4 און די פּלשתּים האָבן זיך אײַנגעזאַמלט, און זײ זײַנען געקומען און האָבן געהאַלטן
אין שוּנם: און שָאול האָט אײַנגעזאַמלט גאַנץ ישׂראל, און זײ האָבן זיך אײַנגעשטעלט
גלבוע.
/28:5 און שָאול האָט געזען דעם מחנה פֿון די פּלשתּים, האָט ער זיך מוֹרא געהאַט, און זײַן האַנט
הארץ האט שטארק געציטערט.
/28:6 און אַז שָאול האָט געפֿרעגט בײַ גאָט, האָט גאָט אים ניט געענטפֿערט און ניט
דורך חלומות, ניט דורך אורים, ניט דורך נביאים.
/28:7 האָט שָאול געזאָגט צו זײַנע קנעכט: זוכט מיר אַ פֿרױ װאָס האָט אַ באַקאַנטן.
גײַסט, כּדי איך זאָל גײן צו איר, און פֿרעגן בײַ איר. און זײַנע קנעכט האָבן געזאָגט
צו אים: זע, עס איז אַ פֿרױ װאָס האָט אַ באַקאַנטן גײַסט אין ענדור.
/28:8 און שָאול האָט זיך פֿאַרשטעלט, און האָט אָנגעטאָן אַנדערע קלײדער, און ער איז געגאַנגען.
צװײ מענער מיט אים, און זײ זײַנען געקומען צו דער פֿרױ בײַ נאַכט, און ער האָט געזאָגט: איך
דאַוונען דיך, געטלעך צו מיר דורך די באַקאַנט גייסט, און ברענגען מיר אים אַרויף,
וועמען איך וועל דיר נעמען.
/28:9 און די פֿרױ האָט צו אים געזאָגט: זע, דו װײסט װאָס שָאול האָט געטאָן;
ווי ער האָט אָפּגעשניטן די וואָס האָבן באַקאַנטע גייסטער, און די מכשפים,
פֿון לאַנד, דעריבער לײגסטו אַ שטראַל פֿאַר מײַן לעבן, צו
מאַכן מיר שטאַרבן?
/28:10 און שָאול האָט איר געשװאָרן בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: אַזױ װי גאָט לעבט, דאָרטן.
זאָל דיר ניט געשען קײן שטראָף פֿאַר דער דאָזיקער זאַך.
/28:11 האָט די פֿרױ געזאָגט: װעמען זאָל איך אױפֿברענגען צו דיר? האָט ער געזאָגט: ברענג
מיר ארויף שמואל.
/28:12 און די פֿרױ האָט דערזען שמואלן, און זי האָט געשריגן מיט אַ הױכן קָול;
האָט אַ פֿרױ גערעדט צו שָאולן, אַזױ צו זאָגן: פֿאַר װאָס האָסטו מיך פֿאַרנאַרט? װאָרום דו ביסט
שאול.
/28:13 האָט דער מלך צו איר געזאָגט: זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרום װאָס האָסטו געזען? און די
האָט אַ פרוי געזאָגט צו שָאולן: איך האָב געזען געטער אַרױפֿגײן פֿון דער ערד.
/28:14 האָט ער צו איר געזאָגט: פֿון װאָסער געשטאַלט איז ער? האָט זי געזאָגט: אַן אַלטער מאַן
קומט ארויף; און ער איז צוגעדעקט מיט א מאנטל. און שָאול האָט דאָס דערזען
איז שמואל געװען, און ער האָט זיך געבוקט מיט זײַן פּנים צו דער ערד, און האָט זיך געבוקט
זיך.
/28:15 און שמואל האָט געזאָגט צו שָאולן: פֿאַר װאָס האָסטו מיך געראַנגלט, מיך אַרױפֿצוברענגען?
און שָאול האָט געענטפערט: איך בין צער; װאָרום די פּלשתּים מאַכן מלחמה
אַקעגן מיר, און גאָט איז אַװעקגעגאַנגען פֿון מיר, און האָט מיר מער ניט געענטפֿערט,
ניט דורך נביאים, ניט דורך חלומות: דעריבער איך האָב דיך גערופן דאָס
דו קענסט מיר מאכן באקאנט וואס איך וועל טאן.
/28:16 האָט שמואל געזאָגט: פֿאַר װאָס פֿרעגסטו פֿון מיר, װײַל גאָט איז
איז געגאַנגען פֿון דיר, און איז געװאָרן דײַן פֿײַנט?
/28:17 און גאָט האָט געטאָן צו אים, אַזױ װי ער האָט גערעדט דורך מיר, װאָרום גאָט האָט צערײַסן.
די מלוכה פֿון דײַן האַנט, און האָט זי געגעבן צו דײַן חבֿר, צו
דוד:
/28:18 װאָרום דו האָסט ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון גאָט, און דו האָסט ניט געטאָן זײַן האַנט.
גרימצאָרן אױף עמלק, דרום האָט גאָט געטאָן די דאָזיקע זאַך
דיך הײַנטיקן טאָג.
/28:19 און גאָט װעט אױך געבן ישׂראל מיט דיר אין דער האַנט פֿון
די פּלשתּים, און מאָרגן זאָלסט דו און דײַנע זין זײַן מיט מיר
אױך גאָט װעט געבן דעם חיל פֿון ישׂראל אין דער האַנט פֿון דעם
פּלשתּים.
/28:20 און שָאול איז גלײַך געפֿאַלן אױף דער ערד, און האָט זיך שטאַרק מוֹרא געהאַט.
פֿון װעגן די װערטער פֿון שמואלן, און קײן כּוח איז ניט געװען אין אים; פאר אים
האָט ניט געגעסן ברױט אַ גאַנצן טאָג, און ניט די גאַנצע נאַכט.
/28:21 און די פֿרױ איז געקומען צו שָאולן, און האָט געזען, אַז ער איז שטאַרק דערשראָקן
האָט צו אים געזאָגט: זע, דײַן דינסט האָט צוגעהערט צו דײַן קָול, און איך האָב
לײג מײַן לעבן אין מײַן האַנט, און האָט צוגעהערט צו דײַנע װערטער װאָס דו
האָט גערעדט צו מיר.
/28:22 און אַצונד, איך בעט דיך, הער אױך צו דײַן קָול.
דינסט, און לאָמיך שטעלן אַ שטיקל ברױט פֿאַר דיר; און עסן, אַז
דו קענסט האָבן שטאַרקייט ווען דו גיסט אויף דיין וועג.
/28:23 אָבער ער האָט אָפּגעזאָגט, און האָט געזאָגט: איך װעל ניט עסן. אבער זיינע קנעכט, צוזאַמען
מיט דער פרוי, האט אים געצוואונגען; און ער האָט צוגעהערט צו זייער קָול. אַזוי ער
איז אױפֿגעשטאַנען פֿון דער ערד, און האָט זיך געזעצט אױפֿן בעט.
/28:24 און די פֿרױ האָט געהאַט אַ פֿעט קאַלב אין הױז; און זי האָט זיך געאײַלט און געמאַכט
און ער האָט גענומען מעל, און האָט עס גענידערט, און געבאַקן מצות
דערפון:
/28:25 און זי האָט עס געבראַכט פֿאַר שָאולן און פֿאַר זײַנע קנעכט; און זיי האבן געטאן
עסן. און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען, און זײַנען אַװעקגעגאַנגען יענע נאַכט.
