1 שמואל
/21:1 און דוד איז געקומען קײן נוֹב צו אַחימֶלֶכן דעם כֹּהן, און אַחימלך האָט מורא געהאַט.
אין דער זיצונג פון דָוִדן, און ער האָט צו אים געזאָגט: פאַרוואָס ביסטו אַליין, און ניט?
מענטש מיט דיר?
/21:2 האָט דוד געזאָגט צו אַחימֶלֶכן דעם כֹּהן: דער מלך האָט מיר באַפֿױלן אַ
עסק, און ער האָט צו מיר געזאָגט: קיינער זאָל ניט וויסן עפּעס פֿון דעם
געשעפט וואו איך שיק דיר, און וואס איך האב דיר באפוילן: און איך
האָבן באַשטימט מײַנע קנעכט אויף אַזאַ און אַזאַ אָרט.
/21:3 און אַצונד װאָס איז אונטער דײַן האַנט? גיב מיר אַרײַן פֿינף ברױט
מייַן האַנט, אָדער וואָס עס איז פאָרשטעלן.
/21:4 און דער כֹּהן האָט געענטפֿערט דָוִדן, און האָט געזאָגט: אונטער איז ניטא קײן פּראָסט ברױט
מייַן האַנט, אָבער עס איז געהייליקט ברויט; אויב די יונגעלייט האָבן געהאלטן
זיך כאטש פון פרויען.
/21:5 און דוד האָט געענטפֿערט דעם כֹּהן, און צו אים געזאָגט: פֿאַר װאָר, האָבן װײַבער
איז געווען אפגעהיט פון אונדז וועגן די דריי טעג, זינט איך בין ארויס, און די
כלים פון די יונגעלייט זענען הייליק, און דאָס ברויט איז געוויינטלעך,
יאָ, כאָטש עס איז געווען געהייליקט הייַנט אין דעם כלי.
/21:6 און דער כֹּהן האָט אים געגעבן הײליקן ברױט, װאָרום דאָרט איז ניט געװען קײן ברױט, נאָר
דאָס ברױט װאָס מע האָט צוגענומען פֿון פֿאַר גאָט, אַרױפֿצושטעלן הײס ברױט
דע ר טא ג װע ן ע ם אי ז אװעקגענומע ן געװארן .
/21:7 און אַ מענטש פֿון שָאולס קנעכט איז דאָרטן געװען אין יענעם טאָג, פֿאַרהאַלטן
פֿאַר גאָט; און זײַן נאָמען איז געװען דועג, אַן אֶדוֹמי, דער פֿירשט פֿון די
פּאַסטוכער וואָס האָבן געהערט צו שָאולן.
/21:8 האָט דוד געזאָגט צו אַחימֶלֶכן: און איז דאָ ניט אונטער דײַן האַנט
שפּיז אָדער שווערד? װאָרום איך האָב ניט געבראַכט מײַן שװערד און מײַנע װאַף
מיר, װײַל דער קעניגס עסק האָט געמוזט אײַלעניש.
/21:9 האָט דער כֹּהן געזאָגט: דאָס שװערד פֿון גוֹליָתן דעם פּלִשתּי, װאָס דו ביסט.
שלעבסט אין טאָל אֵלָה, זע, עס איז דאָ אײַנגעװיקלט אין אַ טוך
הינטער דעם אֵפֿוֹד: אויב דו וועסט דאָס נעמען, נעם עס; וואָרעם קיין אַנדערער איז נישטאָ
היט דאָס דאָ. האָט דוד געזאָגט: אַזױ איז ניטא; גיב עס מיר.
/21:10 און דוד איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַנטלאָפֿן אין יענעם טאָג פֿון מורא פֿאַר שָאולן, און ער איז געגאַנגען קײן אָכיש.
דער מלך פֿון גת.
/21:11 האָבן די קנעכט פֿון אָכיש צו אים געזאָגט: איז דאָס ניט דוד דער מלך פֿון?
די ערד? האָבן זײ ניט געזונגען אײנער צום אַנדערן פֿון אים אין טענץ, אַזױ צו זאָגן:
האָט שָאול דערהרגעט זײַנע טױזנט, און דוד זײַנע צען טױזנט?
/21:12 און דוד האָט אַרױפֿגעלײגט די דאָזיקע װערטער אין זײַן האַרצן, און ער האָט שטאַרק מורא געהאַט
אָכיש דער מלך פֿון גַת.
/21:13 און ער האָט זיך פֿאַרביטן פֿאַר זײ, און האָט זיך געמאַכט פֿאַר משוגע
זײערע הענט, און האָבן געקרימט אױף די טירן פֿון טױער, און זײ געלאָזט שפּיצן
פאַלן אַראָפּ אויף זיין באָרד.
/21:14 האָט אָכיש געזאָגט צו זײַנע קנעכט: זע, איר זעט, אַז דער מאַן איז משוגע;
דעמאלט האט איר אים געבראכט צו מיר?
/21:15 האָב איך באַדאַרפֿט משוגעים, אַז איר האָט געבראַכט דעם דאָזיקן משוגענעם
מענטש אין מיין בייַזייַן? זאָל דער דאָזיקער אַרײַן אין מײַן הױז?
