1 שמואל
/19:1 און שָאול האָט גערעדט צו זײַן זון יהונתן, און צו אַלע זײַנע קנעכט, אַז זײ
זאָל טייטן דוד.
/19:2 און יהונתן דער זון פֿון שָאולן האָט זיך זײער געפֿעלן אין דָוִדן, און יהונתן האָט דערצײלט
דוד, אַזױ צו זאָגן: מײַן פֿאָטער שָאול זוכט דיך צו טײטן; אַצונד, איך
בעט דיך, היט זיך צו דיר ביזן פרימאָרגן, און בלײַב אין אַ סוד
אָרט און באַהאַלטן זיך:
/19:3 און איך װעל אַרױסגײן, און װעל שטײן לעבן מײַן פֿאָטער אין דעם פֿעלד, װוּ דו ביסט דאָרטן
קונסט, און איך וועל רעדן מיט מיין פאָטער פון דיר; און וואָס איך זען, אַז איך
וועט דיר זאָגן.
/19:4 און יהונתן האָט גערעדט גוטס פֿון דָוִדן צו זײַן פֿאָטער שָאולן, און ער האָט געזאָגט
אים: זאָל דער מלך ניט זינדיקן קעגן זײַן קנעכט, אַקעגן דָוִדן; ווייל ער
האט ניט געזינדיקט קעגן דיר, און ווייַל זיינע מעשים זענען געווען צו
זייער גוט:
/19:5 װאָרום ער האָט אַרײַנגעטאָן זײַן לעבן אין זײַן האַנט, און האָט געטײט דעם פּלִשתּי און דעם
גאָט האָט געטאָן אַ גרױסע ישועה פֿאַר גאַנץ ישׂראל: דו האָסט זי געזען, און האָט געטאָן
פֿרײען זיך, פֿאַר װאָס װעסטו זינדיקן קעגן אומשולדיק בלוט, צו טײטן
דוד אָן אַ סיבה?
/19:6 און שָאול האָט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהונתן, און שָאול האָט געשװאָרן: אַזױ װי דער
גאָט לעבט, ער זאָל ניט דערשלאָגן װערן.
/19:7 און יהונתן האָט גערופֿן דָוִדן, און יהונתן האָט אים דערצײלט אַלע די דאָזיקע זאַכן. און
יהונתן האָט געבראַכט דָוִדן צו שָאולן, און ער איז געווען פאַר אים, אַזוי ווי אין צייטן
פאַרגאַנגענהייט.
/19:8 און עס איז װידער געװען מלחמה, און דוד איז אַרױסגעגאַנגען און האָט מלחמה געהאַלטן מיט דעם
פּלִשתּים, און האָבן זײ געטײט מיט אַ גרױסער שחיטה; און זײ זײַנען אַנטלאָפֿן פֿון
אים.
/19:9 און דער בײזער גײַסט פֿון גאָט איז געװען אױף שָאולן, װען ער איז געזעסן אין זײַן הױז
מיט זײַן שידנס אין זײַן האַנט, און דוד האָט געשפּילט מיט זײַן האַנט.
/19:10 און שָאול האָט געזוכט צו שלאָגן דָוִדן ביזן מױער מיטן שױבל, אָבער ער
איז אַרױסגעגאַנגען פֿון שָאולס פּנים, און ער האָט אַרײַנגעשלאָגן דעם שװאַלן אין דער
װאַנט: און דוד איז אַנטלאָפֿן, און איז אַנטלאָפֿן אין יענע נאַכט.
/19:11 און שָאול האָט געשיקט שלוחים צו דודס הױז אים צו היטן, און צו טײטן.
און מיכל דודס װײַב האָט אים דערצײלט, אַזױ צו זאָגן: אױב דו
זאָלסט ניט ראַטעווען דײַן לעבן ביזן נאַכט, מאָרגן װעסטו דערשלאָגן װערן.
/19:12 האָט מיכל אַראָפּגעלאָזט דָוִדן דורך אַ פֿענצטער, און ער איז געגאַנגען און איז אַנטלאָפֿן, און ער איז אַנטלאָפֿן
אנטרונען.
/19:13 און מיכל האָט גענומען אַ בילד, און האָט עס אַרױפֿגעלײגט אין בעט, און האָט אַרײַנגעטאָן אַ קישן פֿון
ציגן-האָר פֿאַר זײַן פֿײַער, און האָט עס צוגעדעקט מיט אַ טוך.
/19:14 און אַז שָאול האָט געשיקט שלוחים צו נעמען דָוִדן, האָט זי געזאָגט: ער איז קראַנק.
/19:15 און שָאול האָט װידער געשיקט די שלוחים צו זען דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: ברענג אים אַרױף צו
מיך אין בעט, איך זאָל אים הרגענען.
/19:16 און אַז די שלוחים זײַנען אַרײַנגעקומען, ערשט אַ געשטאַלט איז געװען אין דער
בעט, מיט א קישן פון ציג־האאר פאר זײן שװעםטער.
/19:17 האָט שָאול געזאָגט צו מיכלן: פֿאַר װאָס האָסטו מיך אַזױ פֿאַרפֿירט, און האָסט אַװעקגעשיקט.
מײַן פֿײַנט, אַז ער איז אַנטלאָפֿן? און מיכל האָט געענטפֿערט שָאולן: ער האָט געזאָגט צו
איך, לאָז מיך גײן; װאָס זאָל איך דיך הרגענען?
/19:18 איז דוד אַנטלאָפֿן, און איז אַנטלאָפֿן, און ער איז געקומען צו שמואלן קײן רמה, און האָט אים דערצײלט.
אַלץ װאָס שָאול האָט אים געטאָן. און ער און שמואל זײַנען געגאַנגען און האָבן זיך באַזעצט
נאיאט.
/19:19 און מע האָט דערצײלט שָאולן, אַזױ צו זאָגן: זע, דוד איז אין נָיוֹת אין רמה.
/19:20 און שָאול האָט געשיקט שלוחים צו נעמען דָוִדן;
די נביאים זאָגן נביאות, און שמואל איז געשטאַנען ווי באַשטימט איבער זיי,
דער גייסט פון גאָט איז געווען אויף די שלוחים פון שאול, און זיי אויך
נביאות געזאגט.
/19:21 און אַז עס איז דערצײלט געװאָרן שָאולן, האָט ער געשיקט אַנדערע שלוחים, און זײ האָבן נבֿיאות געזאָגט
אזוי אויך. און שָאול האָט ווידער געשיקט שלוחים דאָס דריטע מאָל, און זיי
האָט אויך נביאות געזאָגט.
/19:22 און ער איז אױך געגאַנגען קײן רמה, און איז געקומען צו אַ גרױסן ברונעם װאָס אין שׂכו.
האָט ער געפרעגט און געזאָגט: װוּ זײַנען שמואל און דוד? און איינער האָט געזאָגט: זע,
זײ זײַנען אין נָיוֹת אין רמה.
/19:23 און ער איז אַהין געגאַנגען קײן נָיוֹת אין רמה, און דער גײַסט פֿון גאָט איז געװען אױף
אױך אים, און ער איז געגאַנגען און האָט נבֿיאות געזאָגט, ביז ער איז אַרײַן קײן נָיוֹת
רמה.
/19:24 און ער האָט אױך אױסגעטאָן זײַנע קלײדער, און האָט נבֿיאות געזאָגט פֿאַר שמואלן
אזוי, און זיך געלעגן נאַקעט דעם גאַנצן טאָג און די גאַנצע נאַכט.
פֿאַר װאָס זאָגן זײ: איז אױך שָאול צװישן די נבֿיאים?
