1 שמואל
/18:1 און עס איז געװען, װי ער האָט געענדיקט רעדן צו שָאולן, איז געװען
די זעל פֿון יהונתן איז געװען אײַנגעטריקנט מיט דער זעל פֿון דָוִדן, און יונתן האָט ליב געהאַט
אים ווי זיין אייגענע נשמה.
/18:2 און שָאול האָט אים גענומען אין יענעם טאָג, און ער האָט אים מער ניט געלאָזט אַהײם צו זײַן
פאטערס הויז.
/18:3 און יהונתן און דוד האָבן געשלאָסן אַ בונד, װײַל ער האָט אים ליב געהאַט װי זײַן אײגענעם
נשמה.
/18:4 און יהונתן האָט זיך אױסגעטאָן דעם מאַנטל װאָס אױף אים, און האָט עס געגעבן
צו דָוִדן, און זײַנע קלײדער, ביז זײַן שװערד, און ביז זײַן בױגן, און צו
זײן גארטל.
/18:5 און דוד איז אַרױסגעגאַנגען װוּהין נאָר װאָס שָאול האָט אים געשיקט, און האָט זיך געהאַלטן
און שָאול האָט אים געשטעלט איבער די מלחמה-מענטשן, און ער האָט זיך באַנומען אין דער
די אױגן פֿון דעם גאַנצן פֿאָלק, און אױך אין די אױגן פֿון שָאולס קנעכט.
/18:6 און עס איז געװען, װי זײ זײַנען געקומען, װען דוד האָט זיך אומגעקערט פֿון דעם
שחיטה פון דעם פלשתי, וואס די פרויען זענען ארויס פון אלע שטעט פון
ישראל, געזאַנג און טאַנצן, צו טרעפן דעם מלך שאול, מיט טאַנצן, מיט פרייד,
און מיט כלים פון מוזיק.
/18:7 האָבן די װײַבער געענטפֿערט אײנער צום אַנדערן בעת זײ האָבן געשפּילט, און האָבן געזאָגט: שָאולן האָט
האָט דערהרגעט זײַנע טױזנט, און דוד זײַנע צען טױזנט.
/18:8 און שָאול האָט זיך זײער געצערנט, און דאָס װאָרט האָט אים פֿאַרדראָסן; און ער האָט געזאָגט:
זיי האָבן צוגעשריבן דָוִדן צען טױזנט, און מיר האָבן זײ
צוגעשריבן אָבער טויזנטער: און וואָס קען ער האָבן מער ווי די מלכות?
/18:9 און שָאול האָט אָנגעקוקט דָוִדן פֿון יענעם טאָג און אָן.
/18:10 און עס איז געװען אױף מאָרגן, איז געקומען דער בײזער גײַסט פֿון גאָט
אויף שָאולן, און ער האָט נביאות געזאָגט אין מיטן הױז, און דוד האָט געשפּילט
מיט זײַן האַנט, אַזױ װי אין אַנדערע צײַטן, און אין שָאולס איז געװען אַ שױבל
האַנט.
/18:11 און שָאול האָט אַװעקגעװאָרפֿן דעם שפּײַז; װאָרום ער האָט געזאָגט: איך װעל שלאָגן דָוִדן ביזן טאָג
וואַנט מיט אים. און דוד האָט זיך אױסגעהאַלטן צװײ מאָל פֿון זײַן פּנים.
/18:12 און שָאול האָט מוֹרא געהאַט פֿאַר דָוִדן, װײַל גאָט איז געװען מיט אים, און איז געװען
אוועקגעגאנגען פון שאול.
/18:13 און שָאול האָט אים אָפּגעטאָן פֿון אים, און האָט אים געמאַכט פֿאַר זײַן האַר איבער אַ
טויזנט; און ער איז אַרױסגעגאַנגען און איז אַרײַנגעגאַנגען פֿאַרן פֿאָלק.
/18:14 און דוד האָט זיך אױפֿגעפֿירט מיט חכמה אין אַלע זײַנע װעגן; און גאָט איז געװען מיט
אים.
/18:15 און אַז שָאול האָט געזען אַז ער האָט זיך זײער חכם, איז ער געװען
האָט מורא פֿאַר אים.
/18:16 אָבער גאַנץ ישׂראל און יהודה האָבן ליב געהאַט דָוִדן, װײַל ער איז אַרױסגעגאַנגען און איז אַרײַן
פאר זײ.
/18:17 האָט שָאול געזאָגט צו דָוִדן: זע מײַן עלטסטע טאָכטער מרב, איר װעל איך געבן
דיך צו אַ װײַב: נאָר זײַ אַ גבֿיר פֿאַר מיר, און האַלט מלחמה אין גאָטס מלחמה.
װאָרום שָאול האָט געזאָגט: זאָל ניט מײַן האַנט זײַן אױף אים, נאָר די האַנט פֿון דעם
פּלשתּים זאָלן זיין אויף אים.
/18:18 האָט דוד געזאָגט צו שָאולן: װער בין איך? און װאָס איז מײַן לעבן, אָדער מײַן פֿאָטערס
משפּחה אין ישׂראל, אַז איך זאָל זײַן אַ אײדעם צום מלך?
/18:19 אָבער עס איז געװען אין דער צײַט װאָס מרב שָאולס טאָכטער זאָל האָבן
איז געגעבן געװאָרן צו דָוִדן, װאָס זי איז געגעבן געװאָרן צו אַדריאֵל דעם מַהוֹלַת
פרוי.
/18:20 און מיכל שָאולס טאָכטער האָט ליב געהאַט דָוִדן, און זײ האָבן דערצײלט שָאולן און דעם
די זאַך האָט אים געפֿעלן.
/18:21 האָט שָאול געזאָגט: איך װעל איר איר געבן, כּדי זי זאָל אים זײַן פֿאַר אַ שטרויכלונג, און
כּדי די האַנט פֿון די פּלשתּים זאָל זײַן אַקעגן אים. דעריבער האָט שָאול געזאָגט
צו דָוִדן, װעסט הײַנט זײַן מײַן שװער אין אײנעם פֿון די צװײ.
/18:22 און שָאול האָט באַפֿױלן זײַנע קנעכט, אַזױ צו זאָגן: רעד מיט דָוִדן אין געהיים;
און זאָלסט זאָגן: זע, דער מלך האָט געפֿעלן אין דיר און אַלע זײַנע קנעכט
האָב דיך ליב: אַצונד זאָל זײַן דער אײדעם דעם מלך.
/18:23 און שָאולס קנעכט האָבן גערעדט די דאָזיקע װערטער אין די אויערן פֿון דָוִדן. און דוד
האָט געזאָגט: זעט עס אײַך אָן אַ קלײן זאַך צו זײַן אַ קעניגס אײדעם, זעענדיק
אַז איך בין אַן אָרעמאַן, און לײכט געשאַצט?
/18:24 האָבן אים דערצײלט די קנעכט פֿון שָאולן, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט דוד גערעדט.
/18:25 האָט שָאול געזאָגט: אַזױ זאָלט איר זאָגן צו דָוִדן: דער מלך גלוסט ניט קײן זאַך
נדבֿה, אָבער הונדערט פאָרהוילן פֿון די פּלשתּים, צו נקמה ווערן פֿון די
קעניג׳ס שונאים. אָבער שָאול האָט געטראַכט צו מאַכן דָוִדן פֿאַלן דורך דער האַנט פֿון דעם
פּלשתּים.
/18:26 און װי זײַנע קנעכט האָבן דערצײלט דָוִדן די דאָזיקע װערטער, איז עס גוט געװען דָוִדן
זייט דער חתן פון דעם מלך, און די טעג זענען נישט פארלאפן.
/18:27 און דוד איז אױפֿגעשטאַנען און איז געגאַנגען ער מיט זײַנע מענטשן, און האָט דערהרגעט פֿון די
פּלשתּים צװײ הונדערט מאַן; און דוד האָט געבראַכט זײערע פֿאָרהױטן, און זײ
האט זיי געגעבן א גאנצע מעשה צום מלך, כדי ער זאל זיין דער זון פונעם מלך
געזעץ. און שָאול האָט אים געגעבן זײַן טאָכטער מיכלן פֿאַר אַ װײַב.
/18:28 און שָאול האָט געזען, און האָט געװוּסט אַז גאָט איז מיט דָוִדן, און אַז מיכל
שָאולס טאָכטער האָט אים ליב געהאַט.
/18:29 און שָאול האָט נאָך מער מורא פֿאַר דָוִדן; און שָאול איז געװאָרן דודס פֿײַנט
כסדר.
/18:30 און די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים זײַנען אַרױסגעגאַנגען, און עס איז געװען;
נאָכדעם װי זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען, האָט דוד זיך געטאָן קלוגער פֿון אַלע
די קנעכט פֿון שָאולן; אַזוי אַז זיין נאָמען איז געווען פיל באַשטימט.
