1 שמואל
/12:1 האָט שמואל געזאָגט צו גאַנץ ישׂראל: זע, איך האָב צוגעהערט צו אײַער
אַ קָול אין אַלץ װאָס איר האָט צו מיר געזאָגט, און האָט געמאַכט אַ מלך איבער אײַך.
/12:2 און אַצונד, ערשט דער מלך גײט פֿאַר אײַך, און איך בין אַלט און בין
גרייכעדיק; און זע, מײַנע זין זײַנען מיט אײַך, און איך בין געגאַנגען פֿריִער
  דו פֿון מײַן קינדשאַפט ביז הײַנטיקן טאָג.
/12:3 זע, דאָ בין איך: עדות קעגן מיר פֿאַר גאָט, און פֿאַר זײַנעם
געזאַלבט: וועמענס אָקס האָב איך גענומען? אָדער װעמעס אײזל האָב איך גענומען? אָדער ווער האָבן
איך שווינדלט? װעמען האב איך געדריקט? אדער פון וועמענס האנט איך האב באקומען
שוחד צו בלינדן מיינע אויגן דערמיט? און איך וועל עס דיר אומקערן.
/12:4 האָבן זײ געזאָגט: דו האָסט אונדז ניט באַװיליקט, און ניט געדריקט, און ניט געדריקט.
     האָסטוּ גענומען פֿון קיינעם קיין האַנט.
/12:5 און ער האָט צו זײ געזאָגט: גאָט איז אַן עדות קעגן אײַך, און זײַן געזאַלבטער
איז הײַנט עדות, אַז איר האָט ניט געפֿונען עפּעס אין מיין האַנט. און זיי
                    האָט געענטפערט: ער איז אַן עדות.
/12:6 האָט שמואל געזאָגט צום פֿאָלק: {dn יהוה} איז געװען װאָס האָט אױפֿגעבראַכט משהן און
אַהרן, און דער װאָס האָט אַרױסגעצױגן אײַערע עלטערן פֿון לאַנד מִצרַיִם.
/12:7 און אַצונד, שטײ שטיל, כּדי איך זאָל רעדן מיט אײַך פֿאַר גאָט פֿון גאָט
אַלע צדקות פֿון גאָט װאָס ער האָט געטאָן צו דיר און צו דײַן
                                                                    אבות.
/12:8 װען יעקב איז געקומען קײן מִצרַיִם, און אײַערע עלטערן האָבן געשריען צו גאָט.
האָט גאָט געשיקט משהן און אַהרן, װאָס האָבן אַרױסגעצױגן אײַערע עלטערן
פֿון מִצרַיִם, און האָט זײ געמאַכט זיצן אין דעם דאָזיקן אָרט.
/12:9 און אַז זײ האָבן פֿאַרגעסן יהוה זײער גאָט, האָט ער זײ פֿאַרקױפֿט אין דער האַנט פֿון
סיסרא, דער האַר פֿון חיל פֿון חצור, און אין דער האַנט פֿון דעם
פּלִשתּים, און אין דער האַנט פֿון דעם מלך פֿון מואָב, און זײ האָבן מלחמה געהאַלטן
                                                             קעגן זיי.
/12:10 און זײ האָבן געשריען צו גאָט, און האָבן געזאָגט: מיר האָבן געזינדיקט, װײַל מיר האָבן
פֿאַרלאָזן גאָט, און האָבן געדינט די בעלים און אַשתרות, אָבער אַצונד מציל
אונדז פֿון דער האַנט פֿון אונדזערע פֿײַנט, און מיר װעלן דיך דינען.
/12:11 און גאָט האָט געשיקט ירבֿבעל, און בדן, און יפת, און שמואל, און
האָט אײַך מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון אײַערע פֿײַנט פֿון אַלע זײַטן, און איר
                                               געוואוינט זיכער.
/12:12 און אַז איר האָט געזען, אַז נחש דער מלך פֿון די קינדער פֿון עמון איז געקומען
אַקעגן אײַך, האָט איר צו מיר געזאָגט: נײן; אָבער אַ מלך וועט קיניגן איבער אונדז: ווען
              יהוה אײַער גאָט איז געװען דײַן מלך.
/12:13 און אַצונד, זע דער מלך װאָס איר האָט אױסדערװײלט, און װעמען איר האָט
געוואלט! און זע, גאָט האָט באַשטימט אַ מלך איבער אײַך.
/12:14 אױב איר װעט מורא האָבן פֿאַר גאָט, און אים דינען, און איר זאָלט צוהערן צו זײַן קָול, און ניט
װידערשפּעניקט זיך קעגן דעם געבאָט פֿון גאָט, דעמאָלט װעט איר אי און אױך
דער מלך וואָס קיניגט איבער דיר איז ווייטער נאָך יהוה אייַער גאָט.
/12:15 אָבער אױב איר װעט ניט צוהערן צו דעם קָול פֿון גאָט, נאָר װידערשפּעניקט איר קעגן דעם
דאָס געבאָט פֿון גאָט, דאַן װעט זײַן אױף אײַך די האַנט פֿון גאָט,
 אזוי ווי עס איז געווען קעגן אייערע עלטערן.
/12:16 און אַצונד שטײט און זעט די דאָזיקע גרױסע זאַך װאָס גאָט װעט טאָן
                                                פאר דיינע אויגן.
/12:17 איז עס ניט װײץ שניט הײַנט? איך וועל רופן צו ה\', און ער וועט
שיקן דונער און רעגן; כּדי איר זאָלט זען און זען אַז אייער רשעות
איז גרויס, וואָס איר האָט געטאָן אין די אויגן פון גאָט, צו פרעגן איר אַ
                                                                      מלך.
/12:18 האָט שמואל גערופֿן צו גאָט; און גאָט האָט דאָס געשיקט דונערן און רעגן
טאָג: און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט שטאַרק מוֹרא געהאַט פֿאַר גאָט און פֿאַר שמואלן.
/12:19 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזאָגט צו שמואלן: בעט פֿאַר דײַנע קנעכט צו גאָט.
דײַן גאָט, אַז מיר זאָלן ניט שטאַרבן, װאָרום מיר האָבן צו אַלע אונדזערע זינד צוגעלייגט דאָס בײז,
                                      צו פרעגן אונדז אַ מלך.
/12:20 האָט שמואל געזאָגט צום פֿאָלק: זאָלסט ניט מורא האָבן, איר האָט דאָס אַלץ געטאָן
רשעות, אָבער קער זיך ניט אָפּ פֿון נאָכן גאָט, נאָר דינען דעם
                              ה\' מיט דיין גאַנצן האַרצן;
/12:21 און איר זאָלט ניט אָפּקערן, װאָרום דעמאלט זאָלט איר גײן נאָכן אומגליק װאָס
קענען ניט נוץ אדער באַפרייַען; װאָרום זײ זײַנען אומזיסט.
/12:22 װאָרום גאָט װעט ניט פֿאַרלאָזן זײַן פֿאָלק פֿון װעגן זײַן גרױסן נאָמען;
װײַל גאָט האָט געפֿעלן אײַך צו מאַכן צו זײַן פֿאָלק.
/12:23 און מיר, חלילה, איך זאָל זינדיקן קעגן גאָט
הערט אויף צו דאַוונען פֿאַר דיר, אָבער איך וועל דיר לערנען גוטס און רעכטס
                                                                    וועג:
/12:24 נאָר מורא האָבן פֿאַר גאָט, און דינען אים מיט אמת מיט אײַער גאַנצן האַרצן, װאָרום
באַטראַכטן ווי גרויס זאכן ער האט געטאן פֿאַר איר.
/12:25 אָבער אַז איר װעט נאָך טאָן שלעכטס, װעט איר פֿאַרלענדט װערן, אי איר און
                                                             דיין מלך.