1 שמואל
/11:1 און נחש דער עמוני איז אַרױפֿגעגאַנגען, און האָט געלעגערט אױף יבֿש-גִלעָד;
האָבן אַלע מענער פֿון יָבֿש געזאָגט צו נחשן: מאַכט אונדז אַ בונד, און מיר
וועט דיר דינען.
/11:2 און נחש דער עמוני האָט זײ געענטפֿערט: אױף דעם באַדינג װעל איך מאַכן אַ
בונד מיט דיר, איך זאָל אַרױסשטרעקן אַלע דײַנע רעכטע אױגן, און עס אַרױסטאָן
פֿאַר אַ חרפּה אויף גאַנץ ישׂראל.
/11:3 האָבן די עלטסטע פֿון יָבֿש צו אים געזאָגט: גיב אונדז זיבן טעג אָפּרו;
כּדי מיר זאָלן שיקן שלוחים צו דעם גאַנצן געמאַרק פֿון ישׂראל, און דערנאָך, אויב
עס איז נישטאָ קיין מענטש צו ראַטעווען אונדז, מיר וועלן אַרויסגיין צו דיר.
/11:4 און די שלוחים זײַנען געקומען קײן גִבעָה פֿון שָאולן, און האָבן דערצײלט די בשׂורה אין דעם
און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט אױפֿגעהױבן זײער קָול, און האָבן געװײנט.
/11:5 און ערשט שָאול איז געקומען נאָך די רינדער פֿון פֿעלד; און שָאול האָט געזאָגט:
וואָס איז די מענטשן אַז זיי וויינען? און זײ האָבן אים דערצײלט די בשׂורה פֿון
די מענער פֿון יבֿש.
/11:6 און דער גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױף שָאולן, װען ער האָט געהערט די דאָזיקע בשורה
זײן כעס איז שטארק אנגעצונדן געװארן.
/11:7 און ער האָט גענומען אַ יאָך רינדער, און האָט זײ צעהאַקן, און האָט זײ געשיקט.
אין אַלע געמארקן פון ישראל דורך די הענט פון שלוחים, אַזוי צו זאָגן:
איטלעכער װאָס גײט ניט אַרױס נאָך שָאולן און נאָך שמואלן, אַזױ װעט זײַן
געטאָן צו זײַנע רינדער. און די מורא פֿאַר גאָט איז געפֿאַלן אויף די מענטשן, און
זיי זענען ארויס מיט איין צושטימען.
/11:8 און אַז ער האָט זײ געצײלט אין בזק, זײַנען די קינדער פֿון ישׂראל געװען דרײַ
הונדערט טױזנט, און די מענער פֿון יהודה דרײַסיק טױזנט.
/11:9 האָבן זײ געזאָגט צו די שלוחים װאָס זײַנען געקומען: אַזױ זאָלט איר זאָגן צו דעם
מענער פֿון יַבֿש גִלעָד, מארגן, אין יענער צײַט, זאָלט איר װערן די זון
האָבן הילף. און די שלוחים זײַנען געקומען, און האָבן עס דערצײלט די מענער פֿון יבֿש;
און זײ האָבן זיך געפֿרײט.
/11:10 דרום האָבן די מענער פֿון יָבֿש געזאָגט: מאָרגן װעלן מיר אַרױסגײן צו דיר.
און איר זאָלט טאָן מיט אונדז אַלץ װאָס איז גוט פֿאַר אײַך.
/11:11 און עס איז געװען אױף מאָרגן, האָט שָאול אַרײַנגענומען דאָס פֿאָלק אין דרײַ
קאָמפּאַניעס; און זײ זײַנען געקומען אין דער פֿרי
וואַך, און דערשלאָגן די עמונין ביז די היץ פון דעם טאָג: און עס איז געקומען
פארביי, אז די איבעריגע זענען געווען צעשפרייט, אזוי אז צוויי פון זיי זענען געווען
ניט לינקס צוזאַמען.
/11:12 און דאָס פֿאָלק האָט געזאָגט צו שמואלן: װער איז דער װאָס האָט געזאָגט: זאָל שָאול קיניגן
איבער אונדז? ברענג די מענער, און מיר זאלן זיי טייטן.
/11:13 האָט שָאול געזאָגט: קײן מאַן זאָל ניט טײטן הײַנטיקן טאָג;
טאָג האָט גאָט געטאָן ישועה אין ישׂראל.
/11:14 האָט שמואל געזאָגט צום פֿאָלק: קום, לאָמיר גײן קײן גִלגָל, און באַנײַען
די מלכות דאָרט.
/11:15 און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז געגאַנגען קײן גִלגָל; און זײ האָבן דאָרטן געמאַכט שָאולן פֿריִער פֿאַר מלך
ה\' אין גִלגָל; און דאָרטן האָט מען מקריב געווען שלום-קרבנות
קרבנות פאר ה\'; און דאָרטן שָאול און אַלע מענער פֿון ישׂראל
האט זיך שטארק געפרייט.
