1 שמואל
/4:1 און דאָס װאָרט פֿון שמואלן איז געקומען צו גאַנץ ישׂראל. און ישׂראל איז אַרױסגעגאַנגען קעגן
די פּלשתּים צו מלחמה, און האָבן זיך געשטעלט לעבן אֶבֶנֶעֶזֶר;
                  פּלִשתּים האָבן געטאָן אין אַפק.
/4:2 און די פּלשתּים האָבן זיך אױפֿגעשטעלט אַקעגן ישׂראל, און װען
זײ האָבן זיך אַרײַנגענומען אין מלחמה, ישׂראל איז געשלאָגן געװאָרן פֿאַר די פּלשתּים
הרגענען פֿון דער חיל אין פֿעלד אַרום פֿיר טױזנט מאַן.
/4:3 און אַז דאָס פֿאָלק איז געקומען אין לאַגער, האָבן די עלטסטע פֿון ישׂראל געזאָגט:
פֿאַר װאָס האָט אונדז גאָט געשלאָגן הײַנט פֿאַר די פּלשתּים? לאז אונז
ברענגען צו אונדז דעם אָרון פון דעם בונד פון די האר פון שילה, אַז
אַז עס קומט צװישן אונדז, קען ער אונדז העלפֿן פֿון דער האַנט פֿון אונדזערע פֿײַנט.
/4:4 האָט דאָס פֿאָלק געשיקט קײן שילאָן, זײ זאָלן ברענגען פֿון דאָרטן דעם אָרון
פֿון דעם בונד פֿון גאָט פֿון צבֿאות װאָס זיצט צװישן די
כרובים: און די צוויי זין פֿון עלי, חופני און פינחס, זענען דאָרטן געווען מיט
                              דער אָרון פֿון גאָטס בונד.
/4:5 און אַז דער אָרון פֿון גאָטס בונד איז געקומען אין לאַגער, אַלע
ישראל האט געשריגן מיט א גרויסן געשריי, אז די ערד האט ווידער געקלונגען.
/4:6 און װי די פּלשתּים האָבן געהערט דעם קָול פֿון געשרײ, האָבן זײ געזאָגט: װאָס?
הייסט דאָס גערויש פֿון דעם גרויסן געשריי אין לאַגער פֿון די עבֿרים? און
זײ האָבן פֿאַרשטאַנען אַז דער אָרון פֿון גאָט איז אַרײַן אין לאַגער.
/4:7 און די פּלשתּים האָבן מורא געהאַט, װאָרום זײ האָבן געזאָגט: גאָט איז געקומען אין דער ערד
לאַגער. און זײ האָבן געזאָגט: װײ צו אונדז! װאָרום אַזאַ זאַך איז ניט געװען
                                                             ביז איצט.
/4:8 װײ צו אונדז! ווער וועט אונדז מציל זיין פון דער האַנט פון די גוואַלדיק געטער?
דאָס זײַנען די געטער וואָס האָבן געשלאָגן די מִצרים מיט אַלע מכות אין דעם
                                                                    מדבר.
/4:9 זײט שטאַרק, און לאָזט אײַך אָפּ װי מענטשן, איר פּלשתּים, כּדי איר זאָלט זײַן.
נישט קנעכט צו די עברים, אזוי ווי זיי זענען געווען פאר אייך;
                                      ווי מענטשן, און מלחמה.
/4:10 און די פּלשתּים האָבן מלחמה געהאַלטן, און ישׂראל איז געשלאָגן געװאָרן, און זײ זײַנען אַנטלאָפֿן איטלעכער
אַ מענטש אין זיין געצעלט, און עס איז געווען אַ זייער גרויס שחיטה; װאָרום דאָרטן איז געפֿאַלן
              פֿון ישׂראל דרײַסיק טױזנט פֿוסקער.
/4:11 און דער אָרון פֿון גאָט איז גענומען געװאָרן; און די צוויי זין פֿון עלי, חופני און
                        פנחס, זענען דערהרגעט געווארן.
/4:12 און אַ מאַן פֿון בנימין איז אַרױסגעלאָפֿן פֿון חיל, און ער איז געקומען קײן שילאָן
אין יענעם טאָג מיט צעריסענע קלײדער, און מיט ערד אױף זײַן קאָפּ.
/4:13 און אַז ער איז געקומען, ערשט עילי איז געזעסן אױפֿן זיצפּלאַץ בײַם װעג, װאָרנדיק, װאָרום
זײַן האַרץ האָט געציטערט פֿאַר דעם אָרון פֿון גאָט. און אַז דער מענטש איז געקומען אין דער
שטאָט, און האָט עס געזאָגט, די גאַנצע שטאָט האָט געשריגן.
/4:14 און װי עֵלִי האָט דערהערט דעם קָול פֿון געשרײ, האָט ער געזאָגט: װאָס הײסט דאָס?
גערויש פון דעם מהומה? און דער מאַן איז אַרײַנגעגאַנגען אין גיך, און האָט דערצײלט עילי.
/4:15 און עֵלִי איז געװען אַכט און נײַנציק יאָר אַלט; און זײַנע אױגן זײַנען געװען טונקל, אַז ער
                                                  ניט געקענט זען.
/4:16 און דער מאַן האָט געזאָגט צו עֵלִי: איך בין דער װאָס איז אַרױסגעגאַנגען פֿון חיל, און איך בין אַנטלאָפֿן.
צו טאָג פֿון דער אַרמיי. האָט ער געזאָגט: װאָס איז געשען, מײַן זון?
/4:17 און דער שליח האָט געענטפֿערט און געזאָגט: ישׂראל איז אַנטלאָפֿן פֿאַר דעם
פּלשתּים, און עס איז אויך געווען אַ גרויסער שחיטה צווישן די
דאָס פֿאָלק, און אויך דײַנע צװײ זין, חופני און פינחס, זײַנען געשטאָרבן, און די
                                   אָרון גאָט איז גענומען.
/4:18 און עס איז געװען, װי ער האָט דערמאָנט דעם אָרון פֿון גאָט, איז ער
איז אַראָפּגעפֿאַלן פֿון דעם זיצפּלאַץ הינטערן זײַט פֿון טױער, און זײַן האַלדז
האָט זיך צעבראָכן, און ער איז געשטאָרבן, װאָרום ער איז געװען אַן אַלטער און שװער. און ער האָט געמשפּט
                                          ישׂראל פערציק יאָר.
/4:19 און זײַן שװאָגער, פינחס װײַב, איז געװען טראָגעדיק געװען
און ווען זי האָט געהערט די בשורה אַז דער אָרון פון גאָט איז גענומען,
און אַז איר שװער און איר מאַן זײַנען געשטאָרבן, האָט זי זיך געבוקט
און טרויעריק; װאָרום אירע פּײַן זײַנען געקומען אױף איר.
/4:20 און אין דער צײַט פֿון איר טױט האָבן צו זאָגן צו די װײַבער װאָס זײַנען געשטאַנען בײַ איר
איר, מורא ניט; װאָרום דו האָסט געבאָרן אַ זון. אבער זי האט אויך ניט געענטפערט
                                       האָט זי עס באַטראַכט.
/4:21 און זי האָט גערופֿן דעם קינד יחָבֿוד, אַזױ צו זאָגן: די פּראַכט איז אַװעקגעגאַנגען
ישׂראל: װײַל דער אָרון פֿון גאָט איז גענומען געװאָרן, און פֿון װעגן איר פֿאָטער אַרײַן
                                           געזעץ און איר מאַן.
/4:22 האָט זי געזאָגט: די פּראַכט איז אַװעקגעגאַנגען פֿון ישׂראל, װאָרום דער אָרון פֿון גאָט איז
                                                              גענומען.