1 שמואל
/2:1 און חנה האָט מתפּלל געװען, און האָט געזאָגט: מײַן האַרצן פֿרײט זיך מיט גאָט, מײַן האָרן.
איז דערהויבן אין גאָט: מײַן מױל איז גרײט געװאָרן איבער מײַנע פֿײַנט; ווייַל
איך פריי זיך אין דיין ישועה.
/2:2 ניטאָ קײן הײליקער אַזױ װי {dn גאָט}, װאָרום קײנער איז ניטאָ אַחוץ דיר;
איז דא א שטיין אזוי ווי אונזער גאט.
/2:3 רעד ניט מער אַזױ שטאַרק שטאָלץ; זאָל ניט אַרויסקומען חוצפּה פֿון דײַן
מױל: װאָרום יהוה איז אַ גאָט פֿון וויסן, און דורך אים זײַנען מעשים
ווייג.
/2:4 צעבראָכן װערן די בױגן פֿון די גיבורים, און אָנגעגורט די װאָס האָבן געשטראָפֿן
מיט שטאַרקייט.
/2:5 די זאַט האָבן זיך געדונגען פֿאַר ברױט; און זיי אַז
זיי זענען הונגעריק אויפגעהערט, אַזוי אַז דער עקרה האט געבוירן זיבן; און זי אַז
האט פילע קינדער איז וואַקסיד שוואַך.
/2:6 גאָט הרגעט און מאַכט לעבעדיק, ער ברענט אַראָפּ אין קבֿר, און
ברענגט אַרויף.
/2:7 גאָט מאַכט אָרעם, און מאַכט רײַך, ער נידערט און הײבט אױף.
/2:8 ער הײבט אױף דעם אָרעמאַן פֿון שטױב, און הײבט אױף פֿון דעם בעטלער
דעם מיסט, זײ צו שטעלן צװישן פֿירשטן, און זײ צו מאַכן אַרבן די
טראָן פון פּראַכט: וואָרעם די זײַלן פֿון דער ערד זענען צו גאָט, און ער
הָאט אוֹיף זֵיי גִיזָאגְט דִי וֶועלְט.
/2:9 ער װעט היטן די פֿיס פֿון זײַנע קדושים, און די רשָעים װעלן שװײַגן
פינצטערניש; װאָרום מיט שטאַרקײט װעט קײנער ניט זײַגן.
/2:10 צעבראָכן װערן די פֿײַנט פֿון גאָט; פֿון הימל
װעט ער אױף זײ דונערן: גאָט װעט משפּטן די עקן פֿון דער ערד;
און ער וועט געבן שטאַרקייט צו זיין מלך, און דערהויבן זיין האָרן
געזאלבט.
/2:11 און אלקנה איז געגאַנגען קײן רמה אין זײַן הױז. און דאָס קינד האָט געדינט
ה\' פאַר עילי דעם כהן.
/2:12 און די זין פֿון עֵלי זײַנען געװען זין פֿון בליעל; זײ האָבן ניט געקענט גאָט.
/2:13 און דער מנהג פֿון די כּהנים בײַם פֿאָלק איז געװען, אַז עמיצער האָט אױפֿגעבראַכט
קרבן איז געקומען דער קנעכט פון דעם כהן, בשעת די פלייש איז געווען אין זיד,
מיט א פלעשל פון דרײ צײן אין דער האנט;
/2:14 און ער האָט עס געשלאָגן אין אַ סקאָווראָדע, אָדער אין אַ קעסל, אָדער אין אַ קעסל, אָדער אין אַ טאָפּ; דאָס אַלץ
דער פלעשל האט אויפגעהויבן, האט דער כהן גענומען פאר זיך. אַזוי זיי האָבן זיך
שילה צו אַלע ישׂראלים װאָס זײַנען אַהין געקומען.
/2:15 און אײדער זײ האָבן פֿאַרברענט דאָס פֿעט, איז געקומען דער כּהןס קנעכט, און האָט געזאָגט
דער מאַן וואָס האָט מקריב געווען, גיט פלייש צו בראָטן פאַר דעם כהן; װאָרום ער װעט
ניט האָבן געזויגן פלייש פון דיר, אָבער רוי.
/2:16 און אַז עמיצער האָט צו אים געזאָגט: זאָלן זײ ניט פֿאַרברענען דאָס פֿעטס
איצט, און דאַן נעמען ווי פיל ווי דיין נשמה גלוסט; דעמאָלט ער וואָלט
ענטפער אים: ניין; אָבער זאָלסט מיר עס איצט געבן, און אויב ניט, וועל איך נעמען
עס דורך קראַפט.
/2:17 דרום איז די זינד פֿון די יונגען געװען זײער גרױס פֿאַר גאָט;
מע ן הא ט זי ך געקריגט .
/2:18 אָבער שמואל האָט געדינט פֿאַר גאָט, אַ קינד, אָנגעגורט מיט אַ
לײַנען עפאָד.
/2:19 און זײַן מוטער האָט אים געמאַכט אַ קלײן מאַנטל, און האָט אים געבראַכט פֿון אים
יאָר צו יאָר, ווען זי איז געקומען מיט איר מאַן צו פאָרשלאָגן די יאָר
קרבן.
/2:20 האָט עלי געבענטשט אלקנהן און זײַן װײַב, און האָט געזאָגט: גאָט גיט דיר זאָמען
פֿון דער דאָזיקער פֿרױ פֿאַר דער הלוואה װאָס מע האָט געלײענט צו גאָט. און זיי זענען געגאנגען צו
זייער אייגענע היים.
/2:21 און גאָט האָט באַזוכט חנהן, און זי איז טראָגעדיק געװאָרן, און האָט געבאָרן דרײַ זין
און צװײ טעכטער. און דאָס קינד שמואל איז אױפֿגעװאַקסן פֿאַר גאָט.
/2:22 און עלי איז געװען זײער אַלט, און ער האָט געהערט אַלץ װאָס זײַנע זין האָבן געטאָן צו גאַנץ ישׂראל;
און װי זײ זײַנען געלעגן מיט די װײַבער װאָס האָבן זיך אײַנגעזאַמלט בײַם אײַנגאַנג פֿון דעם
משכן עולם.
/2:23 און ער האָט צו זײ געזאָגט: פֿאַר װאָס טוט איר אַזאַ זאַכן? װאָרום איך הער פֿון דײַן בײז
די האַנדלונגען פֿון דעם גאַנצן פֿאָלק.
/2:24 נײן, מײַנע זין; װאָרום עס איז ניט קײן גוטער אָנזאָג װאָס איך הער: איר מאַכט צו גאָט
מענטשן צו עבירה.
/2:25 אַז אײנער זינדיקט קעגן דעם אַנדערן, זאָל אים דער ריכטער משפּטן, אָבער אױב אַ מענטש
זינדיקט קעגן גאָט, װער זאָל בעטן פֿאַר אים? ניט קוקנדיק זיי
ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון זײער פֿאָטער, װאָרום גאָט האָט געװאָלט
הרגעט זיי.
/2:26 און דאָס קינד שמואל איז אױפֿגעװאַקסן, און איז געװען אין חן בײ גאָט, און סײַ
אויך מיט מענטשן.
/2:27 און אַ גאָטסמאַן איז געקומען צו עלי, און האָט צו אים געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט דער
גאָט, האָב איך זיך באַװיזן צו דעם הױז פֿון דײַן פֿאָטער, װען זײ זײַנען געװען
אין מִצרַיִם אין פַּרעהס הױז?
/2:28 און איך האָב אים אױסדערװײלט פֿון אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל צו זײַן מײַן כּהן
ברענגען אױף מײַן מזבח צו ברענען װײַרױך, צו טראָגן אַן אֵפֿוֹד פֿאַר מיר? און
האָב איך געגעבן צו דעם הױז פֿון דײַן פֿאָטער אַלע פֿײַעראָפּפֿער
פֿון די קינדער פֿון ישׂראל?
/2:29 דרום ביקט איר אױף מײַן שלאַכטאָפּפֿער און אױף מײַן קרבן װאָס איך האָב
באפוילן אין מיין וואוינונג; און מכבד דײַנע זין איבער מיר, צו מאַכן
אײַער פֿעט מיט די עיקר פֿון אַלע קרבנות פֿון מײַן ישׂראל
מענטשן?
/2:30 דרום האָט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל געזאָגט: פֿאַר װאָר, איך האָב געזאָגט אַז דײַן הױז,
און דאָס הױז פֿון דײַן פֿאָטער זאָל גײן פֿאַר מיר אױף אײביק, אָבער אַצונד
האָט גאָט געזאָגט: װײַט פֿון מיר; פאר די וואס מכבד מיר וועל איך מכבד זיין,
און די װאָס פֿאַראַכטן מיך װעלן געשאַצט װערן.
/2:31 זע, די טעג קומען, אַז איך װעל אָפּשניידן דײַן אָרעם, און דײַן אָרעם
פֿאָטערס הױז, אַז קײן זקן זאָל ניט זײַן אין דײַן הױז.
/2:32 און װעסט זען אַ פֿײַנט אין מײַן װױנונג, אין גאַנצן עשירות װאָס
גאָט װעט געבן ישׂראל, און קײן זקן זאָל ניט זײַן אין דײַן הױז
אויף אייביק.
/2:33 און דײַן מאַן װאָס איך װעל ניט פֿאַרשניטן פֿון מײַן מזבח, װעט זײַן
צו פֿאַרלענדן דײַנע אױגן, און צו טרויערן דײַן האַרצן, און דאָס גאַנצע פֿאַרמער
פֿון דײַן הױז װעט שטאַרבן אין דער בלום פֿון זײער צײַט.
/2:34 און דאָס װעט דיר זײַן אַ צײכן, װאָס װעט קומען אױף דײַנע צװײ זין;
אויף חופני און פינחס; אין איין טאָג וועלן זיי ביידע שטאַרבן.
/2:35 און איך װעל מיך אױפֿשטעלן אַ געטרײַער כּהן, װאָס זאָל טאָן אַזױ װי
וואָס איז אין מיין האַרץ און אין מיין מיינונג: און איך וועל בויען אים אַ זיכער
הויז; און ער װעט גײן פֿאַר מײַן געזאַלבטן אױף אײביק.
/2:36 און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס איז געבליבן אין דײַן הױז
זאָל קומען און זיך צוטשעפּען צו אים פֿאַר אַ שטיק זילבער און אַ שטיקל
ברױט, און זאָל זאָגן: לייג מיך, איך בעט דיך, אין אײנעם פֿון די כּהנים.
אמטן, איך זאל עסן א שטיקל ברױט.
