1 פעטרוס
/2:1 דערפֿאַר זאָלסטו אָפּלײגן אַלע רשעות, און כּל שנאה, און צביעות, און
קנאה, און אַלע שלעכטס רעדן,
/2:2 װי נײַ־געבוירענע קינדער, באַגערט די אָפֿנלעכע מילך פֿון װאָרט, כּדי איר זאָלט װאַקסן
דערמיט:
/2:3 אױב אַזױ האָט איר פֿאַרזוכט אַז גאָט איז חן.
/2:4 צו װעמען קומען, װי צו אַ לעבעדיקן שטײן, האָט פֿאַרמאַכט מענטשן ניט דערלויבט, אָבער
אויסדערוויילט פון גאָט, און טייַער,
/2:5 אױך איר, װי לעבעדיקע שטײנער, װערט געבויט אַ גײַסטיק הױז, אַ הײליקער
כהונה, צו פאָרשלאָגן רוחניות קרבנות, פּאַסיק פֿאַר גאָט דורך יאָשקע
משיח.
/2:6 דערפֿאַר איז עס אױך אין דער פּסוק: זע, איך ליג אין ציון אַ
הויפט שטיין, אויסדערוויילט, טייַער: און דער וואס גלויבט אין אים וועט
נישט צעמישן זיך.
/2:7 דערפֿאַר, פֿאַר אײַך, װאָס גלויבט, איז ער טײַער, אָבער פֿאַר די װאָס זײַנען
ווידערשפעניק, דער שטיין וואָס די בונים האָבן נישט ערלויבט, דער זעלביקער איז געמאכט
דער קאָפּ פון די ווינקל,
/2:8 און אַ שטײן פֿון שטראָם, און אַ פֿעלדז פֿון שטראָם, צו די װאָס
שטאָמפּלט זיך אין דעם וואָרט, זייענדיק ווידערשפעניק: צו וואָס זיי זענען אויך געווען
באשטימט.
/2:9 אָבער איר זײַט אַ אױסדערװײלן דור, אַ מלוכה־כּהן, אַ הײליק פֿאָלק, א
מאָדנע מענטשן; אַז איר זאָלט דערצײלן די לויב פֿון דעם װאָס האָט
האָט דיך גערופֿן פֿון פינצטערניש אין זיין ווונדערלעך ליכט:
/2:10 װאָס אין צײַט זײַנען געװען ניט קײן פֿאָלק, נאָר זײ זײַנען איצט דאָס פֿאָלק פֿון גאָט;
וואָס האָט ניט באַקומען רחמנות, אָבער איצט האָבן באקומען רחמנות.
/2:11 טײַערע טײַערע, איך בעט אײַך, װי פֿרעמדע און פּליטים, זאָלט אײַך אָפּהאַלטן פֿון
פֿלײשלעכע תאוות, װאָס קריגן אַקעגן דער נשמה;
/2:12 מיט דײַן שמועס ערלעך צװישן די פֿעלקער, אַז, כאָטש זײ
רעדן קעגן דיר ווי רשעים, זיי קענען דורך דיין גוטע מעשים וואָס זיי
זע, לויבן גאָט אין דעם טאָג פון וויזיט.
/2:13 זאָלסט זיך אונטערטעניק צו אַלע געזעצן פֿון מענטשן פֿון װעגן גאָט: צי
עס זאָל זיין צום מלך, ווי העכסט;
/2:14 אָדער צו די גענעראלן, װי צו די װאָס װערן געשיקט דורך אים פֿאַר אַ שטראָף
פֿון די רשעים, און פֿאַר די לויב פֿון די וואָס טאָן גוט.
/2:15 װאָרום אַזױ איז דער װילן פֿון גאָט, אַז איר זאָלט שטילן מיט גוטן טאָן
די אומוויסנדיקייט פון נארישע מענטשן:
2:16 ווי פריי, און ניט ניצן דיין פרייַהייַט פֿאַר אַ קלעם פון בייזעקייט, אָבער ווי
די קנעכט פון גאָט.
/2:17 הערט כּבֿוד אַלע מענטשן. ליב די ברודערשאַפט. מורא גאָט. כּבֿוד דעם מלך.
/2:18 קנעכט, זײַט אונטערטעניק צו אײַערע האַרן מיט אַלע מורא; ניט נאָר צום גוטן
און מילד, אָבער אויך צו די פראָד.
/2:19 װאָרום דאָס איז אַ דאַנק, אַז אַ מאַן פֿאַר אַ געװיסן צו גאָט איז פֿאַרטראָגן
טרויער, צאָרעס ראָנגלי.
/2:20 װאָרום װאָס פֿאַר אַ כבוד איז דאָס, אַז װען איר װערט אָנגעשלאָגן פֿון אײַערע חסרונות, װעט איר
נעמען עס געדולדיק? אבער אויב, ווען איר טאָן גוט, און ליידן פֿאַר אים, איר נעמען
מיט געדולד, דאָס איז פּאַסיק פֿאַר גאָט.
/2:21 װאָרום אַפילו צו דעם זײַט איר גערופֿן, װײַל משיח אויך האָט געליטן פֿאַר אונדז,
לאָזן אונדז אַ בייַשפּיל, אַז איר זאָל נאָכגיין זיין טריט:
/2:22 װאָס האָט ניט געזינדיקט, און קײן שנאה איז ניט געפֿונען געװאָרן אין זײַן מױל;
/2:23 װעמען, װען ער איז געשלאָסן געװאָרן, האָט ניט װידער אָפּגעשלאָגן; װען ער האט געליטן, האט ער
געסטראשעט ניט; אָבער האָט זיך איבערגעגעבן צו דעם, וואָס משפט גערעכט:
/2:24 װאָס זײַן אַלײן האָט געטראָגן אונדזערע זינד אין זײַן לײַב אױפֿן בױם, אַז מיר,
ווייל טויט פון זינד, זאָל לעבן צו גערעכטיקייט: דורך וועמענס מלקות איר
זענען געהיילט געווארן.
/2:25 װאָרום איר זײַט געװען װי אַ בלאָנדזשען שאָף; אָבער זענען איצט אומגעקערט צו די
פּאַסטעך און בישאָפּ פון דיין נשמות.
