1 מכבים
/13:1 און שמעון האָט געהערט, אַז טריפֿון האָט אײַנגעזאַמלט אַ גרױסן מחנה צו אים
אַריינגעפאַלן אין לאַנד יהודה, און עס פאַרניכטן,
/13:2 און ער האָט געזען אַז דאָס פֿאָלק איז אין אַ גרױסן ציטערניש און שרעק, און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען צו
ירושָלַיִם, און האָט אײַנגעזאַמלט דאָס פֿאָלק,
/13:3 און האָט זײ געמײַנט, אַזױ צו זאָגן: איר װײסט אַלײן װאָס פֿאַר גרױסע זײַטן
איך, און מײַנע ברידער, און מײַן פֿאָטערס הױז, האָבן געטאָן פֿאַר די געזעצן און
דאָס הײליקטום, אױך די שלאַכטן און די צרות װאָס מיר האָבן געזען.
/13:4 פֿון װעגן װאָס זײַנען דערהרגעט געװאָרן אַלע מײַנע ברידער פֿון װעגן ישׂראל, און איך בין
                                                     לינקס אַליין.
/13:5 און אַצונד זאָל זײַן װײַט פֿון מיר, אַז איך זאָל שװערן מײַן לעבן
יעדע צײַט פֿון צרה, װאָרום איך בין ניט בעסער פֿון מײַנע ברידער.
/13:6 איך װעל אױך נוקם זײַן מײַן פֿאָלק, און דאָס הײליקטום, און אונדזערע װײַבער, און
אונדזערע קינדער, װאָרום אַלע פֿעלקער זײַנען אײַנגעזאַמלט אונדז צו פֿאַרטיליקן
                                                                  רשעות.
/13:7 און װי דאָס פֿאָלק האָט געהערט די דאָזיקע װערטער, איז זײער גײַסט אױפֿגעלעבט געװאָרן.
/13:8 און זײ האָבן געענטפֿערט מיט אַ הױכן קָול, אַזױ צו זאָגן: דו װעסט זײַן אונדזער פֿירער
           אנשטאט יהודה און דיין ברודער יהונתן.
/13:9 האַלטן אונדזערע שלאַכטן, און אַלץ װאָס דו באַפֿױלן אונדז, דאָס װעלן מיר
                                                                    טאָן.
/13:10 און ער האָט אײַנגעזאַמלט אַלע מלחמה־לײַט, און האָט זיך געאײַלט
פֿאַרענדיקט די מױערן פֿון ירושלים, און ער האָט זי באַפֿעסטיקט רונד אַרום.
/13:11 און ער האָט געשיקט צו יהונתן דעם זון פֿון אַבֿשָלומען, און מיט אים אַ גרױסע מאַכט
יוֹפָא: דער װאָס האָט אַרױסגעטריבן די װאָס אין איר, איז דאָרטן געבליבן אין איר.
/13:12 און טריפֿון האָט זיך אַװעקגעטראָגן פֿון תּלֶמוֹס מיט אַ גרױס מאַכט צו אַרײַנטרעטן אין לאַנד
פון יהודה, און יהונתן איז געווען מיט אים אין היטלער.
/13:13 און שמעון האָט אױפֿגעשטעלט זײַנע געצעלטן אין אדידע, אַקעגן דעם פּלױן.
/13:14 און טריפֿון האָט געװוּסט אַז שמעון איז אױפֿגעשטאַנען אַנשטאָט זײַן ברודער
יהוֹנָתָן, און האָט געזאָלט זיך אַרײַנטאָן אין מלחמה מיט אים, האָט ער געשיקט שלוחים צו
                                                          ער, געזאגט,
/13:15 װאָרום מיר האָבן דײַן ברודער יהונתן אין האַנט, פֿאַר געלט איז ער
צוליב דעם מלכס אוצר, וועגן דעם געשעפט וואָס איז געווען
                                          איבערגעגעבן צו אים.
/13:16 דרום שיק אַצונד הונדערט צענטנער זילבער, און צװײ פֿון זײַנע זין פֿאַר
אָרעווניקעס, אַז ווען ער איז אין פרייַהייַט, ער זאל ניט ופשטאַנד פון אונדז, און מיר
                                         וועט אים לאָזן גיין.
/13:17 דערנאָך האָט שמעון, הגם ער האָט געזען, אַז זײ האָבן צו אים גערעדט אָפּנאַר.
אָבער ער האָט געשיקט דאָס געלט און די קינדער, טאָמער זאָל ער ניט
           קריגן צו זיך גרויס האַס צו די מענטשן:
/13:18 װער האָט געקאָנט זאָגן: װײַל איך האָב אים ניט געשיקט דאָס געלט און די קינדער;
                               דרום איז יונתן געשטאָרבן.
/13:19 און ער האָט זײ געשיקט די קינדער און די הונדערט צענטנער, אָבער טריפֿון
האָט זיך צעשלאָגן און יהונתן האָט ער ניט געלאָזט גיין.
/13:20 און נאָך דעם איז טריפֿון געקומען אַרײַן אין לאַנד, און עס פֿאַרטיליקן, גײענדיק
רונד אַרום דעם וועג וואָס פירט צו אַדאָראַ, אָבער שמעון און זיין באַלעבאָס
מארשירט קעגן אים אין יעדן ארט וואו ער איז געגאנגען.
/13:21 און די װאָס אין טורעם האָבן געשיקט שלוחים קײן טריפֿון ביזן סוף
אַז ער זאָל צואײַלן קומען צו זײ אין דער מדבר, און שיקן
                                                 זיי וויקטואַלז.
/13:22 דרום האָט טריפֿון געגרײט אַלע זײַנע רײַטער צו קומען אין יענע נאַכט; אָבער
עס איז געפאלן גאר א גרויסער שניי, צוליב דעם איז ער נישט געקומען. אַזוי ער
אוועקגעגאנגען, און געקומען אין דעם לאַנד פון גלעאַד.
/13:23 און אַז ער האָט גענענט קײן בשקָמָה, האָט ער דערשלאָגן יהונתן װאָס איז דאָרטן באַגראָבן געװאָרן.
/13:24 דערנאָך האָט טריפֿון זיך אומגעקערט, און איז אַרײַן אין זײַן לאַנד.
/13:25 האָט ער געשיקט שמעון, און האָט גענומען די בײנער פֿון זײַן ברודער יהונתן, און האָט באַגראָבן
  זײ אין מאָדין, די שטאָט פֿון זײַנע עלטערן.
/13:26 און גאַנץ ישׂראל האָט געקלאָגט אױף אים אַ גרױסן, און זײ האָבן געװײנט אַ סך
                                                                      טעג.
/13:27 און שמעון האָט געבױט אַ דענקמאָל אױפֿן קבֿר פֿון זײַן פֿאָטער און זײַן פֿאָטער
ברידער, און האט עס אויפגעהויבן צו די ראיה, מיט געהאקטע שטיין הינטער און
                                                                  פריער.
/13:28 און ער האָט אױפֿגעשטעלט זיבן פּיראַמידן, אײנער קעגן אַנדערן, פֿאַר זײַן פֿאָטער,
         און זײַן מוטער, און זײַנע פֿיר ברידער.
/13:29 און אין די דאָזיקע האָט ער געמאַכט כיטרע מחשבות, װאָס ער האָט אױפֿגעשטעלט װעגן זײ גרױס
זײַלן, און אױף די זײַלן האָט ער געמאַכט זײער גאַנצן װאַפֿנט פֿאַר אַן אײביק
זכרון, און דורך די פאנצער שיפן אויסגעשניטן, אַז זיי זאלן זיין געזען פון אַלע
                                    וואָס זעגל אויף דעם ים.
/13:30 דאָס איז דער קבֿר װאָס ער האָט געמאַכט אין מוֹדין, און ער שטײט נאָך ביז
                                                             דעם טאָג.
/13:31 און טריפֿון האָט געטאָן מיט דעם יונגן מלך אנטיוֹכוס, און האָט געטײט
                                                                      אים.
/13:32 און ער האָט געקיניגט אױף זײַן אָרט, און האָט זיך געקרױנט פֿאַר אַ מלך פֿון אזיע
האָט געבראַכט אַ גרויסער אומגליק אויף דער ערד.
/13:33 און שמעון האָט אױפֿגעבױט די פֿעסטונגען אין יהודה, און האָט זײ אַרומגערינגלט
מיט הויכע טורעמס, און גרויסע מויערן, און טויערן, און ריגלען, און ארויפגעלייגט
                                               וויקטועלס דערין.
/13:34 און שמעון האָט אױסדערװײלט מענטשן, און האָט געשיקט צום מלך דעמטריוס, ביז צום סוף
זאָל געבן דעם לאַנד אַ ימיונאַטי, ווייַל אַלע וואָס טריפאָן האט איז געווען צו
                                                              צעלאָזן.
/13:35 צו װעמען האָט דער מלך דמטריוס געענטפֿערט, און האָט געשריבן אַזױ װי אַזױ:
/13:36 דער מלך דמטריוס צו שמעון דעם כּהן גדול, און אַ פֿרײַנט פֿון מלכים, אַזױ װי אױך
צו די זקנים און די פאָלק פון די אידן, שיקט אַ באַגריסונג:
/13:37 די גילדענע קרוין, און די װערמילרױטע מאַנטל, װאָס איר האָט אונדז געשיקט, האָבן מיר
באקומען: און מיר זענען גרייט צו מאַכן אַ פעסט שלום מיט דיר, יאָ, און
צו שרייַבן צו אונדזער אָפיצירן, צו באַשטעטיקן די ימיונאַטי וואָס מיר האָבן
                                                                געגעבן.
/13:38 און אַלץ װאָס מיר האָבן געשלאָסן מיט אײַך, װעלן באַשטײן; און די
פֿעסטונגען װאָס איר האָט געבױט, זאָלן זײַן אײַערע.
/13:39 און איטלעכן פֿאַרזע אָדער אַ שולד װאָס איז באַגאַנגען ביז הײַנטיקן טאָג, מיר מוחל זײַן,
און אױך דעם קרױן־שטײער װאָס איר זענט אונדז שולדיק, און אױב עס איז געװען אַן אַנדערער
צאָל געצאָלט אין ירושלים, עס זאָל ניט זיין מער באַצאָלט.
/13:40 און זעט, װאָס זײַנען געטראָפֿן צװישן אײַך צו זײַן אין אונדזער הױף, זאָל זײַן
פֿאַרשריבן, און זאָל זײַן שלום צװישן אונדז.
/13:41 און דאָס יאָך פֿון די פֿעלקער איז אַװעקגענומען געװאָרן פֿון ישׂראל אין הונדערט
                                        און זיבעציקסטן יאָר.
/13:42 און דאָס פֿאָלק פֿון ישׂראל האָט אָנגעהױבן שרײַבן אין זײערע כּלים
קאָנטראַקט, אין דער ערשטער יאָר פון שמעון די הויך גאַלעך, דער גענעראל און
                                             פירער פון די אידן.
/13:43 אין יענע טעג האָט שמעון לאַגער געהאַלטן אַקעגן עזה, און האָט זי באַלעגערט רונד אַרום; ער
האָט אױך געמאַכט אַ מלחמה־מאַשין, און האָט אים אַװעקגעשטעלט בײַ דער שטאָט, און האָט געשלאָגן אַ
                      אַ זיכער טורעם, און גענומען עס.
/13:44 און די װאָס זײַנען געװען אין דער מאָטאָר זײַנען אַרײַנגעשפּרונגען אין שטאָט; וואָס אויף דאָרט
            איז געווען א גרויסער מהומה אין שטאט:
/13:45 אַזױ װי דאָס פֿאָלק פֿון שטאָט האָט צעריסן זײערע קלײדער, און זײַנען אַרױפֿגעלאָפֿן
די װענט מיט זײערע װײַבער און קינדער, און האָבן געשריגן מיט אַ הױכן קָול,
                   געבעטן שמעון זיי זאָל געבן שלום.
/13:46 האָבן זײ געזאָגט: טוט ניט מיט אונדז לױט אונדזער רשעות, נײַערט
                                              לויט דיין רחמנות.
/13:47 און שמעון האָט זיך באַװיליקט צו זײ, און האָט מער ניט געקעמפֿט קעגן זײ, נאָר
האָט זיי אַרויסגעלאָזט פון דער שטאָט, און האָט גערייניקט די הײַזער אין וואָס די אָפּגעטער
געווען, און אַזוי אַרײַן אין אים מיט לידער און דאַנק.
/13:48 יאָ, אַלע אומרײנקײט האָט ער אַרױסגעטאָן דערפֿון, און האָט דאָרטן אַװעקגעשטעלט אַזעלכע
וואָלט היטן די געזעץ, און געמאכט עס שטארקער ווי עס איז געווען פריער, און געבויט
                            דאָרטן אַ װױנונג פֿאַר זיך.
/13:49 אױך פֿון דעם טורעם אין ירושָלַיִם זײַנען זײ געהאַלטן געװאָרן אַזױ ענג, אַז זײ האָבן געקענט
ניט אַרױסגײן, און ניט גײן אין לאַנד, און ניט קױפֿן, און ניט פֿאַרקױפֿן;
דעריבע ר זײנע ן ז ײ געװע ן אי ן גרוים ע נויט , װײ ל ז ײ זײנע ן געװע ן אי ן גרויםע ר נויט , או ן א גרויםע
  צאָל פֿון זיי איז אומגעקומען דורך הונגער.
/13:50 און זײ האָבן געשריגן צו שמעון, און אים געבעטן, ער זאָל זײַן אײנס מיט זײ
זאַך ער האָט זיי געגעבן; און אַז ער האָט זײ אַרױסגענומען פֿון דאָרטן, האָט ער
    גערייניקט דעם טורעם פון פאַרפּעסטיקונג:
/13:51 און ער איז אַרײַן אין איר דעם דרײַ און צװאַנציקסטן טאָג פֿון צװײטן חוֹדש
די הונדערט ערשטע און זיבעציק יאָר, מיט דאנק, און צווייגן פון
טײטלבײמער, און מיט האַרפֿן, און צימבלען, און מיט פֿידלען, און געזאַנגן, און
לידער: מחמת עס איז חרוב געוואָרן אַ גרויסער שונא פון ישראל.
/13:52 ער האָט אױך באַשטימט, אַז יענעם טאָג זאָל געהיט װערן מיט פֿרײד אַלע יאָר.
דערצו האָט ער שטאַרק געמאַכט דעם באַרג פֿון היכל װאָס בײַם טורעם
ווי עס איז געווען, און דאָרטן האָט ער זיך געוואוינט מיט זיין חברה.
/13:53 און אַז שמעון האָט געזען אַז זײַן זון יוחנן איז אַ העלדיש מאַן, האָט ער אים געמאַכט
קאַפּיטאַן פֿון אַלע מחנות; און ער איז געזעסן אין עזרע.