1 מלכים
/11:1 אָבער דער מלך שלמה האָט ליב געהאַט אַ סך פֿרעמדע װײַבער, מיט דער טאָכטער פֿון
פרעה, פרויען פון די מואבים, עמוניות, אדומיות, צידונים, און
היטטיטעס;
/11:2 פֿון די פֿעלקער װאָס גאָט האָט געזאָגט צו די קינדער פֿון זײ
ישׂראל, איר זאָלט ניט אַרײַנקומען צו זײ, און זײ זאָלן ניט אַרײַנקומען צו אײַך;
װאָרום פֿאַרװאָס װעלן זײ אָפּקערן דײַן האַרץ נאָך זײערע געטער: שלמה
קלאָץ זיך צו די אין ליבע.
/11:3 און ער האָט געהאַט זיבן הונדערט װײַבער, פּרינסעסן, און דרײַ הונדערט
און זײַנע װײַבער האָבן אָפּגעקערט זײַן האַרץ.
/11:4 װאָרום עס איז געװען, אַז שלמה איז אַלט געװאָרן, האָבן זײַנע װײַבער זיך אָפּגעקערט
זײַן האַרץ נאָך אַנדערע געטער, און זײַן האַרץ איז ניט געװען שלים מיט גאָט
זײַן גאָט, אַזױ װי דאָס האַרץ פֿון זײַן פֿאָטער דָוִדן.
/11:5 װאָרום שלמה איז געגאַנגען נאָך עשתוֹרֶת די געטין פֿון די צידאָנים, און נאָך
מילקאָם די אומװערדיקײט פֿון די עמונים.
/11:6 און שלמה האָט געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, און איז ניט געגאַנגען נאָך.
גאָט, אַזױ װי זײַן פֿאָטער דוד.
/11:7 און שלמה האָט געבױט אַ בָמוֹת פֿאַר כֶמוֹש, די אומװערדיקײט פֿון
מואב, אין דעם באַרג וואָס פאַר ירושלים, און פֿאַר מולך, דער
אומװערדיקײט פֿון די קינדער פֿון עמון.
/11:8 און אַזױ האָט ער געטאָן פֿאַר אַלע זײַנע פֿרעמדע װײַבער װאָס האָבן גערויכערט און געבראַכט
מ׳האט מקריב געווען צו זײערע געטער.
/11:9 און גאָט האָט געצערנט אױף שלמהן, װײַל זײַן האַרץ האָט זיך אָפּגעקערט פֿון אים
יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל, װאָס האָט זיך באַװיזן צו אים צװײ מאָל,
/11:10 און ער האָט אים באַפֿױלן װעגן דער דאָזיקער זאַך, ער זאָל ניט נאָכיאָגן
אנדערע געטער, אָבער ער האָט ניט געהיט װאָס גאָט האָט באַפֿױלן.
/11:11 דרום האָט גאָט געזאָגט צו שלמהן: װאָרום דאָס איז געשען פֿון דיר,
און דו האָסט ניט געהיט מײַן בונד און מײַנע חוקים װאָס איך האָב
האָט דיר באַפֿױלן, פֿאַרװאָס װעל איך צערײַסן פֿון דיר די מלוכה, און װעל געבן
עס צו דײַן קנעכט.
/11:12 אָבער אין דײַנע טעג װעל איך עס ניט טאָן פֿאַר דײַן פֿאָטערס דודן
פֿון װעגן, אָבער איך װעל עס צערײַסן פֿון דער האַנט פֿון דײַן זון.
/11:13 אָבער איך װעל ניט צערײַסן דאָס גאַנצע מלוכה; אָבער וועט געבן איין שבט צו
דײַן זון פֿון װעגן מײַן קנעכט דוד, און פֿון װעגן ירושלים װאָס איך
האָבן אויסדערוויילט.
/11:14 און גאָט האָט אױפֿגעװעקט אַ פֿײַנט צו שלמהן, הַדַד דעם אֶדוֹם;
איז געווען פון דעם זאָמען פון מלך אין אדום.
/11:15 װאָרום עס איז געװען, װען דוד איז געװען אין אדום, און יוֹאָבֿ דער הױפּטמאַן פֿון גאָט
חיל איז אַרױפֿגעגאַנגען צו באַגראָבן די דערשלאָגענע, נאָכדעם װי ער האָט אַרײַנגעשלאָגן יעדן זכר
אדום;
/11:16 זעקס חדשים איז דאָרטן געבליבן יוֹאָבֿ מיט גאַנץ ישׂראל, ביז ער האָט אָפּגעשניטן
אַוועק יעדער זכר אין אדום :)
/11:17 און הַדָד איז אַנטלאָפֿן, ער און עטלעכע אדומים פֿון זײַן פֿאָטערס קנעכט מיט
אים, צו גײן קײן מִצרַיִם; הדד איז נאָך אַ קליין קינד.
/11:18 און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען פֿון מִדיָן, און זײַנען געקומען קײן פּאַרן, און זײ האָבן מיטגענומען מענטשן
זײ זײַנען פֿון פֿאַרן, און זײ זײַנען געקומען קײן מִצרַיִם, צו פַּרעהן דעם מלך פֿון מִצרַיִם;
װאָס האָט אים געגעבן אַ הױז, און אים באַשטימט פֿאַר מאכלים, און אים געגעבן לאַנד.
/11:19 און הַדַד האָט געפֿונען אַ גרױסע חן אין די אױגן פֿון פַּרעהן, און ער האָט געגעבן
אים צו װײַב די שװעסטער פֿון זײַן אײגענעם װײַב, די שװעסטער פֿון תּפֶנֶס דעם
מלכּה.
/11:20 און די שװעסטער פֿון תּפֶנֶס האָט אים געבאָרן זײַן זון גנובָת, װאָס תּפֶנס.
וויד אין פַּרעהס הױז, און גנבֿת איז געװען צװישן פַּרעהס הױזגעזינט
די קינדער פֿון פַּרעהן.
/11:21 און אַז הַדַד האָט געהערט אין מִצרַיִם, אַז דוד איז געלעגן מיט זײַנע עלטערן
אַז יוֹאָבֿ דער האַר פֿון חיל איז געשטאָרבן, האָט הַדַד געזאָגט צו פַּרעהן: לאָז!
איך גײ אַװעק, איך זאָל גײן אין מײַן לאַנד.
/11:22 האָט פַּרעה צו אים געזאָגט: װאָס האָט דיר געפֿעלט בײַ מיר?
זע, דו זוכסט צו גײן אין דײַן לאַנד? און ער האָט געענטפערט,
גאָרנישט: אָבער לאָזן מיר גיין אין קיין וועג.
/11:23 און גאָט האָט אים אױפֿגעװעקט אַן אַנדער פֿײַנט, רָזוֹן דער זון פֿון אֶליָדָן.
װאָס איז אַנטלאָפֿן פֿון זײַן האַר הַדַדעֶזֶר מלך צובֿה.
/11:24 און ער האָט אײַנגעזאַמלט מענטשן צו אים, און איז געװאָרן אַ פֿירער איבער אַ מחנה, װען דוד
און זײ זײַנען געגאַנגען קײן דמשק, און האָבן זיך באַזעצט אין איר
האָט געקיניגט אין דמשק.
/11:25 און ער איז געװען אַ פֿײַנט צו ישׂראל אַלע טעג פֿון שלמהן, אַחוץ דעם
דאָס אומגליק װאָס הַדָד האָט געטאָן: און ער האָט פֿאַרעמט פֿון ישׂראל, און האָט געקיניגט איבער ארם.
/11:26 און יָרָבֿעָם דער זון פֿון נבֿטן, אַן אֶפרָת פֿון זרֵדָה, פֿון שלמהן.
קנעכט, וועמענס מוטער האט געהייסן צרועה, אן אלמנה, אפילו ער האט אויפגעהויבן
אַקעגן דעם מלך זײַן האַנט.
/11:27 און דאָס איז געװען די סיבה װאָס ער האָט אױפֿגעהױבן זײַן האַנט אַקעגן דעם מלך.
שלמה האָט געבױט מילו, און ער האָט געמאַכט די בראָך פֿון זײַן שטאָט פֿון דָוִדן
פאטער.
/11:28 און דער מאַן יָרָבֿעָם איז געװען אַ העלדישער מאַן, און שלמה האָט געזען דעם
יונגערמאַן, אַז ער איז געווען פֿײַער, האָט ער אים געמאַכט ווי אַ הערשער איבער דער גאַנצער באַשולדיקונג
פֿון דעם הױז פֿון יוסף.
/11:29 און עס איז געװען אין יענער צײַט, װען ירבעם איז אַרױסגעגאַנגען פֿון ירושלים,
אז דער נביא אחיהו דער שילוני האָט אים געפונען אויפן וועג; און ער האט געהאט
זיך אנגעטאן מיט א נייעם מלבוש; און זײ צװײ זײַנען געװען אַלײן אין פֿעלד.
/11:30 און אַחיהו האָט געכאַפּט דאָס נײַע קלײד װאָס אױף אים, און האָט עס צערײַסן אין צוועלף.
שטיקלעך:
/11:31 און ער האָט געזאָגט צו יָרָבֿעָמען: נעם דיר צען שטיקער, װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט:
דער גאָט פֿון ישׂראל, זע, איך װעל צערײַסן די מלוכה פֿון דער האַנט פֿון
שלמה, און וועט דיר געבן צען שבטים:
/11:32 אָבער אײן שבֿט זאָל ער האָבן פֿון װעגן מײַן קנעכט דוד און פֿון װעגן
פֿון װעגן ירושלים, די שטאָט װאָס איך האָב אױסדערװײלט פֿון אַלע שבֿטים
ישראל :)
/11:33 װײַל זײ האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און האָבן זיך געבוקט אין עשתּורת
די געטין פֿון די צידאָנים, כמאָש דער גאָט פֿון די מואבים, און מילקאָם
דער גאָט פֿון די קינדער פֿון עמון, און איך בין ניט געגאַנגען אין מײַנע װעגן צו טאָן
דאָס װאָס איז רעכט אין מײַנע אױגן, און צו היטן מײַנע חוקים און מײַנע
משפּטים אַזױ װי זײַן פֿאָטער דוד.
/11:34 אָבער איך װעל ניט נעמען דאָס גאַנצע מלוכה פֿון זײַן האַנט, נאָר איך װעל
מאַכט אים אַ פֿירשט אַלע טעג פֿון זײַן לעבן פֿון װעגן מײַן קנעכט דוד,
וועמען איך האָבּ אויסדערוויילט, מחמת ער האָט געהיט מײַנע געבאָט און מײַנע חוקים.
/11:35 אָבער איך װעל נעמען די מלוכה פֿון זײַן זוןס האַנט, און װעל זי געבן צו
דיר, אפילו צען שבטים.
/11:36 און זײַן זון װעל איך געבן אײן שבט, כּדי מײַן קנעכט דוד זאָל האָבן אַ
שטענדיק ליכט פֿאַר מיר אין ירושלים, די שטאָט צו וואָס איך האָב מיר אויסדערוויילט
שטעלן מיין נאָמען דאָרט.
/11:37 און איך װעל דיך נעמען, און װעסט קיניגן אַזױ װי אַלץ װאָס דײַן
דער נשמה האָט געגלוסט, און וועט זײַן אַ מלך איבער ישׂראל.
/11:38 און עס װעט זײַן, אַז דו װעסט צוהערן צו אַלץ װאָס איך באַפֿױלן דיר, און
װעל גײן אין מײַנע װעגן, און טאָן װאָס איז רעכט אין מײַנע אױגן, צו היטן מײַנע
געזעצן און מײַנע געבאָט, אַזױ װי מײַן קנעכט דוד האָט געטאָן; אַז איך וועל זיין
מיט דיר, און בױ דיר אַ זיכער הױז, אַזױ װי איך האָב געבױט צו דָוִדן, און װעל
גיב דיר ישׂראל.
/11:39 און פֿאַר דעם װעל איך פּײַניקן דעם זאָמען פֿון דָוִדן, אָבער ניט אױף אײביק.
/11:40 האָט שלמה געזוכט צו טייטן יָרָבֿעָם. און יָרָבעָם איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַנטלאָפֿן
אין מִצרַיִם, צו שישַק דעם מלך פֿון מִצרַיִם, און איז געװען אין מִצרַיִם ביזן טױט
פון שלמה.
/11:41 און די איבעריקע זאַכן פֿון שלמהן, און אַלץ װאָס ער האָט געטאָן, און זײַנע
חכמה, זענען זיי נישט געשריבן אין ספר מעשי שלמה?
/11:42 און די צײַט װאָס שלמה האָט געקיניגט אין ירושלים איבער גאַנץ ישׂראל איז געװען פֿערציק
יאָרן.
/11:43 און שלמה איז געלעגן מיט זײַנע עלטערן, און איז באַגראָבן געװאָרן אין דָוִדס-שטאָט
און זײַן זון רחבֿעם האָט געקיניגט אױף זײַן אָרט.
