1 מלכים
/2:1 און די טעג פֿון דודן האָבן זיך דערנענטערט, ער זאָל שטאַרבן; און ער האָט באַפֿױלן
זײַן זון שלמה, אַזױ צו זאָגן:
/2:2 איך גײ דעם װעג פֿון דער גאַנצער ערד;דו ביסט שטאַרק, און װײַז
דיך אַ מענטש;
/2:3 און היטן די היטונג פֿון יהוה דײַן גאָט, צו גײן אין זײַנע װעגן, צו היטן
זײַנע געזעצן, און זײַנע געבאָט, און זײַנע געזעצן, און זײַנע
עדות, אזוי ווי עס שטייט געשריבן אין דער תורה פון משה, כדי דו זאלסט קענען
גליקלעך אין אַלץ וואָס דו טוסט, און וואוהין דו וועסט זיך אומקערן;
/2:4 כּדי גאָט זאָל האַלטן זײַן װאָרט װאָס ער האָט גערעדט װעגן מיר,
אַזױ צו זאָגן: אױב דײַנע קינדער זאָלן זיך היטן אױף זײער װעג, צו גײן פֿאַר מיר אַרײַן
אמת מיט זייער גאַנצן האַרצן און מיט זייער גאַנצן נשמה, עס וועט ניט פאַרלאָזן
דו (האט ער געזאגט) א מאן אויפן כסא ישראל.
/2:5 און דו װײסט אױך װאָס יוֹאָבֿ דער זון פֿון צרוּיָהן האָט געטאָן צו מיר, און
װאָס ער האָט געטאָן צו די צװײ פֿירשטן פֿון די חיל פֿון ישׂראל צו אַבֿנר דעם
דער זון פֿון נר, און צו עַמָשא דעם זון פֿון יִתר, װאָס ער האָט געטײט, און האָט אָפּגעגאָסן דעם
בלוט פון מלחמה אין שלום, און שטעלן די בלוט פון מלחמה אויף זיין גאַרטל וואָס איז געווען
אַרום זײַנע לענדן, און אין זײַנע שיך װאָס אױף זײַנע פֿיס.
/2:6 טו דעריבער לױט דײַן חכמה, און זאָל ניט אַראָפּלאָזן זײַן האַרציקן קאָפּ
צום קבר בשלום.
/2:7 אָבער טאָן חן צו די קינדער פֿון ברזילי דעם גלעדי, און זײ זאָלן זײ
זײַ פֿון די װאָס עסן בײַ דײַן טיש, װאָרום אַזױ זײַנען זײ געקומען צו מיר, װען איך בין אַנטלאָפֿן
פֿון װעגן דײַן ברודער אַבֿשָלומען.
/2:8 און זע, דו האָסט מיט דיר שִמעי דעם זון פֿון גרא, אַ בנימין פֿון
בחורים, וואס האבן מיך געשאלטן מיט א שווערער קללה אין דעם טאג ווען איך בין געגאנגען צו
מַחֲנַיִם: אָבּער ער האָט אַראָפּגענידערט מיר אַנטקעגן אין ירדן, און איך האָבּ אים געשוואָרן ביי
גאָט, אַזױ צו זאָגן: איך װעל דיך ניט טײטן מיט דער שװערד.
/2:9 און אַצונד, האַלט אים ניט אומשולדיק, װאָרום אַ חכם ביסטו, און דו ביסט
װײסט װאָס דו זאָלסט טאָן מיט אים; אָבער זײַן האַרדער קאָפּ ברענגסטו
אַראָפּ צו די קבר מיט בלוט.
/2:10 און דוד איז געלעגן מיט זײַנע עלטערן, און ער איז באַגראָבן געװאָרן אין דָוִדס-שטאָט.
/2:11 און די טעג װאָס דוד האָט געקיניגט איבער ישׂראל זײַנען געװען פֿערציק יאָר: זיבן
יאָר האָט ער געקיניגט אין חברון, און דרײַ און דרײַסיק יאָר האָט ער געקיניגט
ירושלים.
/2:12 און שלמה איז געזעסן אױפֿן טראָן פֿון זײַן פֿאָטער דוד; און זיין מלכות
איז געווען שטארק געגרינדעט.
/2:13 און אַדוֹנִיָהו דער זון פֿון חַגִתן איז געקומען קײן בת-שבע די מוטער פֿון שלמהן.
האָט זי געזאָגט: קומסטו אין שלום? האָט ער געזאָגט: בשלום.
/2:14 האָט ער דערצו געזאָגט: איך האָב דיר עפּעס צו זאָגן. האָט זי געזאָגט: זאָג
אויף.
/2:15 האָט ער געזאָגט: דו װײסט, אַז דאָס מלוכה איז מיר געװען, און דאָס גאַנצע ישׂראל
שטעל צו מיר זײערע פּנימער, אַז איך זאָל קיניגן; אָבער די מלוכה איז
האָט זיך אומגעקערט, און איז געװאָרן מײַן ברודער, װאָרום עס איז געװען זײַן פֿון גאָט.
/2:16 און אַצונד בעט איך פֿון דיר אײן בקשה, פֿאַרלײקענען מיך ניט. און זי האָט צו אים געזאָגט:
זאָגן אויף.
/2:17 האָט ער געזאָגט: רעד, איך בעט דיך, צו שלמהן דעם מלך, װאָרום ער װעט ניט
זאָג נײן, אַז ער זאָל מיר געבן אבישג די שונמית צו אַ װײַב.
/2:18 האָט בת-שבע געזאָגט: גוט; איך װעל רעדן פֿאַר דיר צום מלך.
/2:19 איז בת-שבע געגאַנגען צו דעם מלך שלמהן, צו רעדן צו אים װעגן
אדוניה . און דער מלך איז אױפֿגעשטאַנען איר אַנטקעגן, און האָט זיך געבוקט צו איר;
און האָט זיך געזעצט אױף זײַן טראָן, און האָט געמאַכט אַ זיצפּלאַץ פֿאַר דעם מלך
מוטער; און זי איז געזעסן אויף זײַן רעכטער האַנט.
/2:20 האָט זי געזאָגט: אײן קלײנע בקשה פֿון דיר האָב איך ליב; איך בעט דיך, זאָג מיר
נישט ניין. האָט דער מלך צו איר געזאָגט: בעט, מײַן מוטער, װאָרום איך װעל ניט
זאָג דיר ניין.
/2:21 האָט זי געזאָגט: זאָל געגעבן װערן אַבֿישג די שונמית צו דײַן אַדוֹניָהן
ברודער צו פרוי.
/2:22 האָט דער מלך שלמה געענטפֿערט, און געזאָגט צו זײַן מוטער: און װאָס טוסטו?
פרעג אבישג די שונמית פאר אדוניה? בעט פֿאַר אים אויך די מלכות;
װאָרום ער איז מײַן עלטערער ברודער; אפילו פאר אים, און פאר אביתר דעם כהן,
און פֿאַר יוֹאָבֿ דעם זון פֿון צרוּיָהן.
/2:23 האָט דער מלך שלמה געשװאָרן בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: גאָט טוט אַזױ צו מיר, און נאָך מער.
אױך אױב אַדוֹניָהו האָט ניט גערעדט דאָס דאָזיקע װאָרט קעגן זײַן לעבן.
/2:24 און אַצונד, אַזױ װי גאָט לעבט, װאָס האָט מיך באַפֿעסטיקט און מיך אױפֿגעשטעלט
אויפֿן טראָן פֿון מײַן פֿאָטער דוד, און װאָס האָט מיר געמאַכט אַ הױז אַזױ װי ער
האָט צוגעזאָגט, אַדוֹניָהו זאָל טײטן הײַנטיקן טאָג.
/2:25 און דער מלך שלמה האָט געשיקט דורך דער האַנט פֿון בנָיָהון דעם זון פֿון יהוֹיָדָען; און ער
געפאלן אויף אים אַז ער איז געשטארבן.
/2:26 און צו אביתרן דעם כֹּהן האָט געזאָגט דער מלך: גײ קײן עַנָתוֹת.
דיינע אייגענע פעלדער; װאָרום דו ביסט װערט צום טױט, אָבער איך װעל ניט אין דעם
די צײַט האָט דיך געטײט, װאָרום דו האָסט געבאָרן דעם אָרון פֿון יהוה גאָט
פֿאַר מײַן פֿאָטער דָוִדן, און װײַל דו ביסט געפּלאָנטערט געװאָרן אין אַלעם
אין װאָס מײַן פֿאָטער איז געװען פּײַן.
/2:27 און שלמה האָט פֿאַרטריבן אביתר, פֿון זײַן כהן צו גאָט; אַז ער
זאָל מקיים זײַן דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס ער האָט גערעדט װעגן דעם הױז
פון עלי אין שילה.
/2:28 איז געװען אַ בשׂורה צו יוֹאָבֿן, װאָרום יוֹאָבֿ האָט זיך אומגעקערט נאָך אַדוֹניָהון, כאָטש ער
האָט זיך ניט אומגעקערט נאָך אַבֿשָלומען. און יוֹאָבֿ איז אַנטלאָפֿן צום מִשכּן פֿון גאָט,
און האָט געכאַפּט די הערנער פֿון מזבח.
/2:29 און מע האָט דערצײלט דעם מלך שלמה, אַז יוֹאָבֿ איז אַנטלאָפֿן צום מִשכּן
דער האר; און אט איז ער בײם מזבח. און שלמה האָט געשיקט בנָיָהון דער
דער זון פֿון יהוֹיָדָען, אַזױ צו זאָגן: גײ פֿאַל אױף אים.
/2:30 און בנָיָהו איז געקומען צום מִשכּן פֿון גאָט, און האָט צו אים געזאָגט: אַזױ
זאָגט דער מלך: גײ אַרױס. האָט ער געזאָגט: נײן; אָבער איך װעל דאָ שטאַרבן. און
בנָיָהו האָט ווידער געבראַכט דעם מלך, אַזוי צו זאָגן: אַזוי האָט יוֹאָב געזאָגט, און ער איז אַזױ
— האט מיר געענטפערט.
/2:31 און דער מלך האָט צו אים געזאָגט: טו אַזױ װי ער האָט געזאָגט, און פֿאַל אױף אים, און
באַגראָבן אים; כּדי זאָלסט אַװעקנעמען דאָס אומשולדיקע בלוט װאָס יוֹאָבֿ
אָפּדאַך פֿון מיר, און פֿון דעם הױז פֿון מײַן פֿאָטער.
/2:32 און גאָט װעט אומקערן זײַן בלוט אױף זײַן קאָפּ, װאָס איז געפֿאַלן אױף צװײ
מענטשן מער צדיקים און בעסער ווי ער, און זיי געטייט מיט דער שווערד, מיין
דער פֿאָטער דוד האָט דערפֿון ניט געװוּסט, װאָרום אַבֿנר דער זון פֿון נֵרן, דער האַר
פֿון דעם חיל פֿון ישׂראל, און עַמָשׂא דער זון פֿון יתֵר, דער האַר פֿון חיל
פון יהודה.
/2:33 און זײער בלוט װעט זיך אומקערן אױפֿן קאָפּ פֿון יוֹאָבֿן, און אױף דעם
קאָפּ פון זיין זאָמען אויף אייביק, אָבער אויף דוד, און אויף זיין זאָמען, און אויף
זײַן הױז, און אױף זײַן טראָן, װעט זײַן שלום אױף אײביק פֿון דעם
האר.
/2:34 איז בנָיָהו דער זון פֿון יהוֹיָדָען אַרױפֿגעגאַנגען, און איז אױף אים געפֿאַלן, און האָט אים געטײט.
און ער איז באַגראָבן געװאָרן אין זײַן הױז אין מדבר.
/2:35 און דער מלך האָט אַרײַנגעזעצט בנָיָהון דער זון פֿון יהוידע אין זײַן צימער איבערן חיל.
און צדוק דער כֹּהן האָט דער מלך אַרײַנגעזעצט אין דעם צימער פֿון אביתר.
/2:36 און דער מלך האָט געשיקט און האָט גערופֿן שִמעי, און האָט צו אים געזאָגט: בױ דיך
אַ הױז אין ירושלים, און זיצט דאָרטן, און גײ ניט אַרױס פֿון דאָרטן
וואוהין.
/2:37 װאָרום עס װעט זײַן אין דעם טאָג װאָס דו גײסט אַרױס, און גײ איבער דעם
טייַך קידרון, זאָלסטו וויסן פֿאַר זיכער אַז דו וועסט שטאַרבן.
דײַן בלוט װעט זײַן אױף דײַן קאָפּ.
/2:38 האָט שִמעי געזאָגט צום מלך: גוט איז דאָס װאָרט, אַזױ װי מײַן האַר דער מלך.
האָט געזאָגט: אַזױ װעט דײַן קנעכט טאָן. און שמעי איז געזעסן אין ירושלים פילע
טעג.
/2:39 און עס איז געװען צום סוף פֿון דרײַ יאָר, זײַנען צװײ פֿון די קנעכט
פֿון שִמְעִי איז אַנטלױפֿן צו אַכיש דעם זון פֿון מַחָה דעם מלך פֿון גַת. און זיי
האָט געזאָגט שִמְעִי, אַזױ צו זאָגן: זע, דײַנע קנעכט זײַנען אין גַת.
/2:40 און שִמעי איז אױפֿגעשטאַנען, און האָט געזאַמט זײַן אײזל, און איז געגאַנגען קײן גַת קײן אָכיש.
האָט געזוכט זײַנע קנעכט, און שִמעי איז געגאַנגען און האָט געבראַכט זײַנע קנעכט פֿון גַת.
/2:41 און מע האָט דערצײלט שלמהן, אַז שִמעי איז אַװעקגעגאַנגען פֿון ירושלים קײן גת, און
איז געקומען ווידער.
/2:42 און דער מלך האָט געשיקט און האָט גערופֿן שִמעי, און האָט צו אים געזאָגט: האָב איך ניט
שװער דיך בײַ גאָט, און האָט זיך געטענהט צו דיר, אַזױ צו זאָגן: װיסן
פֿאַר אַ געוויס, אין דעם טאָג וואָס דו גיסט אַרויס, און גיין אין אויסלאנד
װוּהין, אַז דו װעסט שטאַרבן? און האָסט צו מיר געזאָגט: דאָס װאָרט
װאָס איך האָב געהערט איז גוט.
/2:43 פֿאַר װאָס האָסטו ניט געהיט די שבועה פֿון גאָט, און דאָס געבאָט?
װאָס איך האָב דיך באַפֿױלן?
/2:44 האָט דער מלך דערצו געזאָגט צו שִמְעִין: דו װײסט די גאַנצע רשעות װאָס
דײַן האַרץ איז פֿאַרשטאַנען װאָס דו האָסט געטאָן צו מײַן פֿאָטער דודן; דעריבער
גאָט װעט אומקערן דײַן רשעות אױף דײַן קאָפּ;
/2:45 און דער מלך שלמה װעט געבענטשט װערן, און דער טראָן פֿון דָוִדן װעט זײַן
געגרינדעט פֿאַר גאָט אויף אייביק.
/2:46 האָט דער מלך באַפֿױלן בנָיָהון דעם זון פֿון יהוֹיָדָען; װאָס איז אַרױסגעגאַנגען, און
געפאלן אויף אים, אז ער איז געשטארבן. און די מלכות איז געגרינדעט אין דער האַנט
פון שלמה.
