1 קאָרינטהיאַנס
/13:1 כאָטש איך רעד מיט די לשונות פֿון מענטשן און פֿון מלאכים, און איך האָב ניט
צדקה, איך בין געווארן ווי אַ קולינג קופּער, אָדער אַ צינקלינג צימב.
/13:2 און כאָטש איך האָב די טאַלאַנט פֿון נבואה, און איך פֿאַרשטײ אַלע סודות,
און אַלע וויסן; און כאָטש איך האָבן אַלע אמונה, אַזוי אַז איך קען אַראָפּנעמען
בערג, און האָבן ניט צדקה, איך בין גאָרנישט.
/13:3 און כאָטש איך שענק אַלע מײַנע פֿאַרמעגן צו פֿיטערן די אָרעמע, און כאָטש איך גיב מײַן
גוף צו פאַרברענען, און האָבן ניט צדקה, עס טוט מיר גאָרנישט נוץ.
/13:4 די צדקה ליידט, און איז גוט; צדקה איז נישט מקנא; צדקה
שטערט זיך ניט, איז ניט אויפגעבלאָזט,
/13:5 טוט זיך ניט אומשולדיק, זוכט ניט איר אײגענעם, איז ניט גרינג
דערצערנט, טראַכט נישט קיין שלעכטס;
/13:6 זיך ניט פֿרײען מיט זינד, נאָר זיך פֿרײען מיט דעם אמת;
/13:7 טראָגט אַלצדינג, גלויבט אַלצדינג, האָפֿט אַלצדינג, פֿאַרטראָגט
אַלע זאכן.
/13:8 די צדקה פֿאַרפעלט קײנמאָל ניט;אָבער סײַ עס זײַנען נבֿיאות, װעלן זײ פֿאַרלאָזן;
צי עס זענען לשונות, זיי וועלן אויפהערן; צי עס איז ידע,
עס וועט פאַרשווינדן ווערן.
/13:9 װאָרום מיר ווייסן טײלװײז, און מיר זאָגן נבֿיאות.
/13:10 אָבער אַז דאָס װאָס איז שלימותדיק איז געקומען, זאָל דאָס, װאָס איז טײװל, קומען
ווערן אַוועקגענומען.
/13:11 װען איך בין געװען אַ קינד, האָב איך גערעדט װי אַ קינד, איך האָב פֿאַרשטאַנען װי אַ קינד,
געדאַנק ווי אַ קינד: אָבער ווען איך געווארן אַ מענטש, איך שטעלן אַוועק קינדשאַפט זאכן.
/13:12 װאָרום אַצונד זעען מיר אין אַ פֿינצטערניש; אָבער דעמאָלט פּנים צו פּנים: איצט איך
וויסן אין טייל; אבער דעמאלט וועל איך וויסן ווי אויך איך בין באקאנט.
/13:13 און אַצונד בלײַבט אמונה, האָפענונג, צדקה, די דרײַ; אָבער דער גרעסטער פון
דאָס איז צדקה.
