1 קאָרינטהיאַנס
/10:1 און אױך, ברידער, איך װאָלט ניט געװאָלט, אַז איר זאָלט זײן אומוויסנדיק, װי דאָס אַלץ
אונדזערע עלטערן זײַנען געװען אונטערן װאָלקן, און אַלע זײַנען דורכגעגאַנגען דעם ים;
/10:2 און זײ זײַנען אַלע געבאַפּט געװאָרן צו משהן אין װאָלקן און אין ים;
/10:3 און אַלע האָבן געגעסן דאָס זעלבע גײַסטיקע פֿלײש;
/10:4 און אַלע האָבן געטרונקען דעם זעלבן גײַסטיקן געטראַנק, װאָרום פֿון דעם האָבן זײ געטרונקען
רוחניות שטיין וואָס נאכגעגאנגען זיי: און אַז שטיין איז געווען משיח.
/10:5 אָבער מיט אַ סך פֿון זײ האָט גאָט ניט געפֿעלן, װאָרום זײ זײַנען צעשטערט געװאָרן
אין דער מדבר.
/10:6 און דאָס זײַנען געװען אונדזערע בײַשפּילן, כּדי מיר זאָלן ניט באַגערן
נאָך שלעכטע זאַכן, ווי זיי האָבן אויך געגלוסט.
/10:7 און איר זאָלט ניט זײַן אָפּגעטער, אַזױ װי עטלעכע פֿון זײ; ווי עס שטייט געשריבן: די
מען האט זיך געזעצט עסן און טרינקען, און זיך אויפגעהויבן צו שפילן.
/10:8 און לאָמיר ניט זנות, אַזױ װי עטלעכע פֿון זײ האָבן געטאָן, און זײַנען געפֿאַלן.
אין איין טאָג דריי און צוואַנציק טויזנט.
/10:9 און לאָמיר ניט פּרוּװן משיחן, אַזױ װי עטלעכע פֿון זײ האָבן אױך געפרואווט, און זײ זײַנען געװען
חרובֿ פֿון שלאַנגען.
/10:10 און זאָלסט ניט מורמלען, אַזױ װי עטלעכע פֿון זײ האָבן אױך געמורמלט, און זײ זײַנען פֿאַרטיליקט געװאָרן
דער צעשטערער.
/10:11 און אַלע די דאָזיקע זאַכן זײַנען געװען מיט זײ פֿאַר פּרוּװן, און זײ זײַנען געװען
געשריבן פֿאַר אונדזער ווארענונג, אויף וועמען די עקן פון דער וועלט זענען געקומען.
/10:12 דרום זאָל דער װאָס טראַכט אַז ער שטײט, היטן, ער זאָל ניט פֿאַלן.
/10:13 קײן נסיון האָט אײַך ניט געכאַפּט, נאָר אַזאַ װאָס איז פּראָסט פֿאַר מענטשן, נאָר גאָט
איז געטריי, ווער וועט ניט ליידן איר צו זיין געפרואווט העכער ווי איר זענט
קענען; אָבער וועט מיט דער נסיון אויך מאַכן אַ וועג צו אַנטלויפן, אַז יי
מע ן קענע ן עס .
/10:14 דעריבער, מײַנע טײַערע געליבטע, אַנטלאָפֿן פֿון אָפּגעטער.
/10:15 איך רעד װי צו חכמים; משפט איר וואָס איך זאָגן.
/10:16 דער בעכער פֿון ברכה װאָס מיר בענטשן, איז דאָס ניט דער קהילה פֿון בלוט
פון משיח? דאָס ברױט װאָס מיר צעברעכן, איז דאָס נישט דער קהילה פֿון דעם גוף
פון משיח?
/10:17 װאָרום מיר זײַנען פֿיל, אײן ברױט און אײן גוף, װאָרום מיר זײַנען אַלע פּאַרטנערס
פון דעם אײן ברױט.
/10:18 זע, ישׂראל נאָך דעם פֿלײש: עס זײַנען ניט די װאָס עסן פֿון די שלאַכטאָפּפֿער
שותפים אין מזבח?
/10:19 װאָס זאָג איך דען? אַז דער געץ איז עפּעס, אָדער וואָס איז געפֿינט אין
קרבן צו אפגעטער איז עפעס?
/10:20 אָבער איך זאָג, אַז דאָס װאָס די פֿעלקער שלאַכטן, דאָס שלאַכטן זײ.
צו שדים, און ניט צו גאָט, און איך וואָלט נישט וועלן אַז איר זאָל האָבן
חבֿרה מיט שדים.
/10:21 איר קענט ניט טרינקען דעם בעכער פֿון גאָט, און דעם בעכער פֿון שדים; איר קענט ניט זײַן.
טהײלן אין דעם טיש פון האר, און אין דעם טיש פון שדים.
/10:22 צי דערצערענען מיר יהוה? זענען מיר שטארקער פון אים?
/10:23 אַלץ איז געזעצלעך פֿאַר מיר, אָבער אַלץ איז ניט נייטיק: אַלץ
די זאכן זענען געזעצלעך פֿאַר מיר, אָבער אַלע זאכן בויען זיך ניט.
/10:24 זאָל קײנער ניט זוכן זײַן אײגענעם, נײַערט איטלעכער דעם אַנדערן.
/10:25 אַלץ װאָס װערט פֿאַרקױפֿט אין די פֿעלקער, דאָס עסן, און פֿרעגט ניט
געוויסן צוליב:
/10:26 װאָרום די ערד איז צו גאָט, און איר פֿולקײט.
/10:27 אױב עמיצער פֿון די, װאָס גלויבט, באַפעלט אײַך ניט צו אַ יָום-טובֿ, און איר זאָלט זײַן פֿרײלעך
צו גיין; אַלץ וואָס איז באַשטימט פֿאַר איר, עסן, און פרעגן קיין קשיא פֿאַר
געוויסן צוליב.
/10:28 אָבער אַז עמיצער װעט זאָגן צו אײַך: דאָס װערט מקריבֿ געװען צו אָפּגעטער,
עסט ניט פֿון װעגן זײַן װעג, װאָס האָט עס באַװיזן, און פֿון װעגן דעם געװיסן;
דער ערד איז צו גאָט, און איר פֿולקײט.
/10:29 אַ געװיסן, זאָג איך, ניט דײַן אײגענעם, נאָר פֿון דעם אַנדערן, װאָרום װאָס איז מײַן?
פרייהייט געמשפט פון אן אנדער מענטש \'ס געוויסן?
/10:30 װאָרום אױב איך בין אַ שותּף פֿון חן, פֿאַר װאָס בין איך שלעכט גערעדט דערפֿאַר?
וואָס איך דאַנקען?
/10:31 צי איר עסט, אָדער טרינקט, אָדער אַלץ װאָס איר טוּט, טאָן אַלץ צו דעם
כבוד פון גאָט.
/10:32 מאַכט ניט קײן באַלײדיקונג, ניט צו די ייִדן, און ניט צו די פֿעלקער, און ניט צו די
קירך פון גאָט:
/10:33 אַזױ װי איך װיל אַלע מענטשן אין אַלצדינג, זוכנדיק ניט מײַן אײגענעם נוץ, נאָר
די נוץ פון פילע, אַז זיי זאלן ניצול ווערן.
