1 טשראָניקלעס
/17:1 און עס איז געװען, װי דוד איז געזעסן אין זײַן הױז, האָט דוד געזאָגט
נָתָן הַנָּבִיא, הִנֵּה, איך בּין אין אַ הױז פֿון צעדערן, אָבער דער אָרון פֿון
דער בונד פֿון גאָט בלײַבט אונטער די פֿאָרהאַנגען.
/17:2 האָט נתן געזאָגט צו דָוִדן: טוט אַלץ װאָס אין דײַן האַרצן; װאָרום גאָט איז
מיט דיר.
/17:3 און עס איז געװען אין דער זעלביקער נאַכט, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געקומען צו נתן.
זאגן,
/17:4 גײ זאָג מײַן קנעכט דָוִדן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט: זאָלסט ניט בױען.
מיר אַ הויז צו וווינען אין:
/17:5 װאָרום איך בין ניט געזעסן אין אַ הױז פֿון דעם טאָג װאָס איך האָב אױפֿגעבראַכט ישׂראל
ביז הײַנטיקן טאָג; אָבער זײ זײַנען געגאַנגען פֿון געצעלט צו געצעלט, און פֿון אײן מִשכּן
צו אן אנדער.
/17:6 װוּ נאָר איך בין געגאַנגען מיט גאַנץ ישׂראל, האָב איך גערעדט אַ װאָרט צו יעדן פֿון די
שופטים פון ישראל, וועמען איך האב באפוילן צו פיטערן מיין פאלק, אזוי צו זאגן: פארוואס האבן?
איר האָט מיר ניט געבױט אַ הױז פֿון צעדערן?
/17:7 און אַצונד, אַזױ זאָלסטו זאָגן צו מײַן קנעכט דוד: אַזױ האָט געזאָגט דער
גאָט פֿון צבֿאות, איך האָב דיך גענומען פֿון דעם שאָף, אַפֿילו פֿון הינטער דעם
שאָף, אַז דו זאָלסט זײַן אַ הערשער איבער מײַן פֿאָלק ישׂראל.
/17:8 און איך בין געװען מיט דיר װוּהין דו ביסט געגאַנגען, און האָב געשניטן
אַוועק אַלע דיינע שונאים פון פאַר דיר, און האָבן דיר געמאכט אַ נאָמען ווי
דער נאָמען פון די גרויס מענטשן וואָס זענען אין דער ערד.
/17:9 און איך װעל באַשטעלן אַ אָרט פֿאַר מײַן פֿאָלק ישׂראל, און װעל זײ פֿלאַנצן.
און זײ װעלן זיצן אױף זײער אָרט, און װעלן זיך מער ניט באַװיזן װערן; אויך נישט
זאָלן די קינדער פֿון רשעות זײ מער פֿאַרװיסטן, אַזױ װי אין דער
אָנהייב,
/17:10 און פֿון דער צײַט װאָס איך האָב באַפֿױלן ריכטער איבער מײַן פֿאָלק ישׂראל.
און איך וועל אונטערטעניק אַלע דיינע שונאים. דערצו זאג איך דיר דאס
גאָט װעט דיר בױען אַ הױז.
/17:11 און עס װעט זײַן, אַז דײַנע טעג זײַנען פֿאַרגאַנגען, זאָלסטו גײן צו
זײַ מיט דײַנע עלטערן, און איך װעל אױפֿשטעלן דײַן זאָמען נאָך דיר, װאָס
וועט זיין פון דיין זין; און איך וועל פעסטשטעלן זיין מלכות.
/17:12 ער װעט מיר בױען אַ הױז, און זײַן טראָן װעל איך באַפֿעסטיקן אױף אײביק.
/17:13 איך װעל אים זײַן פֿאַר אַ פֿאָטער, און ער װעט מיר זײַן אַ זון, און איך װעל מיך ניט נעמען
רחמנות אַוועק פון אים, ווי איך גענומען עס פון אים וואָס איז געווען פֿאַר דיר.
/17:14 אָבער איך װעל אים באַזעצן אין מײַן הױז און אין מײַן מלוכה אױף אײביק, און זײַן
טראָן וועט זיין פעסט אויף אייביק.
/17:15 אַזױ װי אַלע די דאָזיקע װערטער, און לױט די דאָזיקע גאַנצע זעונג, אַזױ האָט געטאָן
רעד נתן צו דָוִדן.
/17:16 איז געקומען דער מלך דוד, און האָט זיך געזעצט פֿאַר גאָט, און האָט געזאָגט: װער בין איך, אָ?
יהוה גאָט, און װאָס איז מײַן הױז, װאָס דו האָסט מיך געבראַכט ביז אַהער?
/17:17 און דאָס איז געװען אַ קלײניקײט אין דײַנע אױגן, גאָט; װאָרום דו האָסט אױך
גערעדט וועגן דיין קנעכט \'ס הויז פֿאַר אַ לאַנג צייַט צו קומען, און האט
האָט מיך געהיט לױט דער נחלה פֿון אַ מאַן פֿון הויך, יהוה גאָט.
/17:18 װאָס קען דוד נאָך רעדן צו דיר פֿון דעם כּבֿוד פֿון דײַן קנעכט? פֿאַר
דו קענסט דיין קנעכט.
/17:19 גאָט, פֿון װעגן דײַן קנעכט, און לױט דײַן האַרץ
דו האָסט געטאָן די דאָזיקע גאַנצע גרױסקײט, צו באַקענען אַלע די דאָזיקע גרױסע זאַכן.
/17:20 יהוה, ניטאָ אַזױ װי דו, און קײן גאָט איז ניטאָ אַחוץ דיר;
אַזױ װי אַלץ װאָס מיר האָבן געהערט מיט אונדזערע אױערן.
/17:21 און װאָס איז אײן פֿאָלק אױף דער ערד אַזױ װי דײַן פֿאָלק ישׂראל, װאָס גאָט
איז געגאנגען אויסלייזן צו זיין זיין אייגענעם פאלק, דיך מאכן פאר א נאמען פון גרויסקייט
און אַ שרעק, דורך פֿאַרטריבן פֿעלקער פֿון פֿאַר דײַן פֿאָלק, װאָס
האָסט אויסגעלייזט פֿון מִצרַיִם?
/17:22 פֿאַר דײַן פֿאָלק ישׂראל האָסטו געמאַכט דײַן פֿאָלק אױף אײביק; און
דו, ה\', ביסט געוואָרן זייער גאָט.
/17:23 דרום, אַצונד, גאָט, לאָז די זאַך װאָס דו האָסט גערעדט װעגן דײַן
קנעכט און װעגן זײַן הױז זאָל זײַן באַפֿעסטיקט אױף אײביק, און טאָן אַזױ װי דו
האסט געזאגט.
/17:24 זאָל עס באַפֿעסטיקט װערן, כּדי דײַן נאָמען זאָל געגרײסט װערן אױף אײביק,
אַזוי צו זאָגן: יהוה פֿון צבֿאות איז דער גאָט פֿון ישׂראל, אַ גאָט פֿאַר ישׂראל;
און זאָל באַשטײן פֿאַר דיר דאָס הױז פֿון דײַן קנעכט דוד.
/17:25 װאָרום דו, מײַן גאָט, האָסט געזאָגט דײַן קנעכט, אַז דו װעסט אים בויען אַ
הױז, דרום האָט דײַן קנעכט געפֿונען אין זײַן האַרצן צו דאַוונען פֿריִער
דיר.
/17:26 און אַצונד, יהוה, דו ביסט גאָט, און האָסט צוגעזאָגט די דאָזיקע גוטסקײט צו דײַן
משרת:
/17:27 און אַצונד, זאָל עס דיך געפֿעלן זײַן צו בענטשן דאָס הױז פֿון דײַן קנעכט
עס קען זיין פֿאַר דיר אויף אייביק: פֿאַר דו בענטשט, גאָט, און עס וועט
זיי געבענטשט אויף אייביק.
