Zabur
142:1 Ovozim bilan Egamizga iltijo qildim. O‘z ovozim bilan Egamizga murojaat qildim
duoimni qil.
142:2 Men uning oldida shikoyatimni aytdim. Men uning oldida o'z dardimni ko'rsatdim.
142:3 Qachonki ruhim ichimga to'lib-toshganida, Sen mening yo'limni bilding. In
Men yurgan yo'llarda ular menga yashirincha tuzoq qo'yishdi.
142:4 Men o'ng qo'limga qaradim va qaradim, lekin hech kim yo'q edi
meni bil: panoh meni muvaffaqiyatsizlikka uchratdi; hech kim mening qalbimga g'amxo'rlik qilmadi.
142:5 Senga iltijo qildim, ey Xudovand: “Sen mening panohimsan va mening nasibamsan”, dedim.
tiriklar mamlakati.
142:6 Faryodimga quloq soling, Men juda past bo'ldim, meni o'zimdan qutqar
ta'qibchilar; chunki ular mendan kuchliroq.
142:7 Jonimni zindondan chiqargin, toki Sening ismingni ulug'layman: solih
meni o'rab oladi; Chunki sen menga saxiylik qilasan.