Zabur 142:1 Ovozim bilan Egamizga iltijo qildim. O‘z ovozim bilan Egamizga murojaat qildim duoimni qil. 142:2 Men uning oldida shikoyatimni aytdim. Men uning oldida o'z dardimni ko'rsatdim. 142:3 Qachonki ruhim ichimga to'lib-toshganida, Sen mening yo'limni bilding. In Men yurgan yo'llarda ular menga yashirincha tuzoq qo'yishdi. 142:4 Men o'ng qo'limga qaradim va qaradim, lekin hech kim yo'q edi meni bil: panoh meni muvaffaqiyatsizlikka uchratdi; hech kim mening qalbimga g'amxo'rlik qilmadi. 142:5 Senga iltijo qildim, ey Xudovand: “Sen mening panohimsan va mening nasibamsan”, dedim. tiriklar mamlakati. 142:6 Faryodimga quloq soling, Men juda past bo'ldim, meni o'zimdan qutqar ta'qibchilar; chunki ular mendan kuchliroq. 142:7 Jonimni zindondan chiqargin, toki Sening ismingni ulug'layman: solih meni o'rab oladi; Chunki sen menga saxiylik qilasan.