Mezmurlar
141:1 Ya Rab, sana sesleniyorum: Çabuk gel bana; ne zaman sesime kulak ver
sana ağlıyorum.
141:2 Duam buhur olarak önüne konsun; ve yukarı kaldırılması
akşam kurbanı olarak ellerimi.
141:3 Gözcü koy, ya RAB, önüme; dudaklarımın kapısını tut.
141:4 Kalbimi hiçbir kötü şeye meylettirme,
kötülük yapan adamlar: ve onların nefislerinden yememe izin ver.
141:5 Vursun beni doğrular, bu bir iyilik olacak: ve azarlamasına izin ver
Ben; mükemmel bir yağ olacak, kafamı kırmayacak: henüz
duam da onların musibetlerinde olacaktır.
141:6 Yargıçları taşlık yerde devrilince, benim sözümü işitecekler.
kelimeler; çünkü onlar tatlıdır.
141:7 Kemiklerimiz mezarın ağzına dağıldı, Sanki kesip biçiyormuşuz gibi.
yeryüzüne odun yayar.
141:8 Ama gözüm sende, ey Egemen RAB, güvenim sanadır. ayrılmak
ruhum muhtaç değil.
141:9 Benim için kurdukları tuzaklardan, cin cinlerinden koru beni.
kötülük işçileri.
141:10 Ben kurtulurken kötüler kendi ağlarına düşsün.