Mezmurlar 141:1 Ya Rab, sana sesleniyorum: Çabuk gel bana; ne zaman sesime kulak ver sana ağlıyorum. 141:2 Duam buhur olarak önüne konsun; ve yukarı kaldırılması akşam kurbanı olarak ellerimi. 141:3 Gözcü koy, ya RAB, önüme; dudaklarımın kapısını tut. 141:4 Kalbimi hiçbir kötü şeye meylettirme, kötülük yapan adamlar: ve onların nefislerinden yememe izin ver. 141:5 Vursun beni doğrular, bu bir iyilik olacak: ve azarlamasına izin ver Ben; mükemmel bir yağ olacak, kafamı kırmayacak: henüz duam da onların musibetlerinde olacaktır. 141:6 Yargıçları taşlık yerde devrilince, benim sözümü işitecekler. kelimeler; çünkü onlar tatlıdır. 141:7 Kemiklerimiz mezarın ağzına dağıldı, Sanki kesip biçiyormuşuz gibi. yeryüzüne odun yayar. 141:8 Ama gözüm sende, ey Egemen RAB, güvenim sanadır. ayrılmak ruhum muhtaç değil. 141:9 Benim için kurdukları tuzaklardan, cin cinlerinden koru beni. kötülük işçileri. 141:10 Ben kurtulurken kötüler kendi ağlarına düşsün.