Mezmurlar 139:1 Ya RAB, beni aradın, tanıdın. 139:2 Oturduğumu da, kalktığımı da bilirsin, Anlarsın uzak düşündü. 139:3 Yolumu da, yatışımı da kuşatan, her şeyi bilensin. benim yollarım 139:4 Çünkü dilimde bir söz yok, ama işte, ya RAB, sen onu biliyorsun tamamen. 139:5 Arkamdan ve önümden beni kuşattın, Elini üzerime koydun. 139:6 Böyle bir bilgi benim için çok harika, yüksek, ulaşamıyorum BT. 139:7 Senin ruhundan nereye gideyim? ya da senden nereye kaçayım mevcudiyet? 139:8 Göğe çıksam, oradasın, Cehennemde yatağımı yapsam, bak, sen oradasın. 139:9 Sabahın kanatlarını alıp yerleşsem dünyanın en ücra yerlerinde, Deniz; 139:10 Orada bile elin beni yönlendirecek, Sağ elin beni tutacak. 139:11 Eğer dersem, gerçekten karanlık beni örtecek; gece bile olacak hakkımda ışık 139:12 Evet, karanlık senden gizlenmiyor; ama gece olduğu gibi parlıyor gündüz: karanlık da ışık da senin için birdir. 139:13 Dizginlerime sahip oldun, beni annemin dizginlerine sardin. rahim. 139:14 Seni öveceğim, çünkü ben korkunç ve harika yaratılmışım: harika senin eserlerin; ve ruhumun çok iyi bildiğini. 139:15 Gizli yaratıldığım zaman malım senden gizli kalmadı. merakla dünyanın en alçak kısımlarında işlenmiş. 139:16 Gözlerin benim özümü gördü, ama kusurluydu; ve senin kitabında tüm üyelerim yazıldı ve devamında şekillendi. henüz hiçbiri yoktu. 139:17 Düşüncelerin benim için ne kadar değerli, ey Tanrı! toplam ne kadar büyük onlardan! 139:18 Sayacak olsam, kumdan daha fazladırlar. uyan, hala seninleyim. 139:19 Gerçekten kötüyü öldüreceksin, ey Tanrı, benden ayrıl, öyleyse sen kanlı adamlar 139:20 Çünkü sana karşı kötü konuşuyorlar, Düşmanların senin adını anıyor. boşuna 139:21 Ya RAB, senden nefret edenlerden nefret etmiyor muyum? ve üzülmedim mi sana karşı ayaklananlar? 139:22 Onlardan tam bir nefretle nefret ediyorum, Onları kendime düşman sayıyorum. 139:23 Ara, ey Tanrı, yüreğimi tanı, Dene beni, bil düşüncelerimi; 139:24 Bakalım bende kötü bir yol var mı, bana doğru yolu göster sonsuz