Mezmurlar
139:1 Ya RAB, beni aradın, tanıdın.
139:2 Oturduğumu da, kalktığımı da bilirsin, Anlarsın
uzak düşündü.
139:3 Yolumu da, yatışımı da kuşatan, her şeyi bilensin.
benim yollarım
139:4 Çünkü dilimde bir söz yok, ama işte, ya RAB, sen onu biliyorsun
tamamen.
139:5 Arkamdan ve önümden beni kuşattın, Elini üzerime koydun.
139:6 Böyle bir bilgi benim için çok harika, yüksek, ulaşamıyorum
BT.
139:7 Senin ruhundan nereye gideyim? ya da senden nereye kaçayım
mevcudiyet?
139:8 Göğe çıksam, oradasın, Cehennemde yatağımı yapsam,
bak, sen oradasın.
139:9 Sabahın kanatlarını alıp yerleşsem dünyanın en ücra yerlerinde,
Deniz;
139:10 Orada bile elin beni yönlendirecek, Sağ elin beni tutacak.
139:11 Eğer dersem, gerçekten karanlık beni örtecek; gece bile olacak
hakkımda ışık
139:12 Evet, karanlık senden gizlenmiyor; ama gece olduğu gibi parlıyor
gündüz: karanlık da ışık da senin için birdir.
139:13 Dizginlerime sahip oldun, beni annemin dizginlerine sardin.
rahim.
139:14 Seni öveceğim, çünkü ben korkunç ve harika yaratılmışım: harika
senin eserlerin; ve ruhumun çok iyi bildiğini.
139:15 Gizli yaratıldığım zaman malım senden gizli kalmadı.
merakla dünyanın en alçak kısımlarında işlenmiş.
139:16 Gözlerin benim özümü gördü, ama kusurluydu; ve senin kitabında
tüm üyelerim yazıldı ve devamında şekillendi.
henüz hiçbiri yoktu.
139:17 Düşüncelerin benim için ne kadar değerli, ey Tanrı! toplam ne kadar büyük
onlardan!
139:18 Sayacak olsam, kumdan daha fazladırlar.
uyan, hala seninleyim.
139:19 Gerçekten kötüyü öldüreceksin, ey Tanrı, benden ayrıl, öyleyse sen
kanlı adamlar
139:20 Çünkü sana karşı kötü konuşuyorlar, Düşmanların senin adını anıyor.
boşuna
139:21 Ya RAB, senden nefret edenlerden nefret etmiyor muyum? ve üzülmedim mi
sana karşı ayaklananlar?
139:22 Onlardan tam bir nefretle nefret ediyorum, Onları kendime düşman sayıyorum.
139:23 Ara, ey Tanrı, yüreğimi tanı, Dene beni, bil düşüncelerimi;
139:24 Bakalım bende kötü bir yol var mı, bana doğru yolu göster
sonsuz