Mezmurlar
109:1 Susma, ey övgülerime layık Tanrı,
109:2 Çünkü kötünün de, düzenbazın da ağzı açılır.
bana karşı: Yalancı bir dille bana karşı konuştular.
109:3 Nefret dolu sözlerle etrafımı kuşattılar, ve bana karşı savaştı
sebepsiz
109:4 Aşkım için hasımlarımdır onlar, Ama ben kendimi duaya veririm.
109:5 İyiliğe karşı kötülük, Sevgime karşı nefretle karşılık verdiler bana.
109:6 Onun başına kötü bir adam koy, Sağında dursun Şeytan.
109:7 Yargılanacağı zaman yargılansın, Duası makbul olsun.
günah.
109:8 Günleri kısa olsun, ve bir başkasının ofisini almasına izin ver.
109:9 Oğulları babasız, Karısı dul kalsın.
109:10 Oğulları sürekli serseri ve dilensinler;
ekmek de ıssız yerlerinden.
109:11 Zorba nesi varsa alsın, ve yabancıların şımartmasına izin ver
onun emeği.
109:12 Ona acıyan olmasın, acıyan da olmasın.
babasız çocuklarına sahip çık.
109:13 Soyunun kesilmesine izin verin, ve sonraki nesilde onların
adı silinsin.
109:14 Atalarının suçları RAB'bin yanında anılsın; ve izin verme
annesinin günahı silinsin.
109:15 Her an RAB'bin huzurunda kalsınlar, anıyı silsin.
onlardan topraktan.
109:16 Merhamet etmeyip yoksullara zulmettiği için
ve muhtaç adam, kalbi kırık olanı bile öldürebilsin.
109:17 Madem sövmeyi severdi, lânet olsun ona;
nimet, öyleyse ondan uzak olsun.
109:18 Laneti giysisi gibi kuşandığı gibi, bırakın
su gibi bağırsaklarına, kemiklerine yağ gibi gir.
109:19 Onu örten elbise ve kuşak olarak ona ait olsun.
bununla sürekli kuşanılır.
109:20 Düşmanlarıma RAB'bin verdiği ödül bu olsun.
ruhuma karşı kötü konuşanlar.
109:21 Ama sen benim için yap, ey Rab Tanrı, adın için, çünkü senin
Merhamet iyidir, kurtar beni.
109:22 Çünkü ben yoksulum, muhtaçım, Yüreğim yaralı.
109:23 Düşen gölge gibi yokum, Aşağı yukarı sallanıyorum.
çekirge
109:24 Oruç tutmaktan dizlerim zayıfladı, ve etim şişmanlıktan yoksun.
109:25 Ben de onlara sitem oldum, Bana baktıklarında titrediler
kafaları.
109:26 Yardim et bana, ya RAB Tanrim, Merhametine göre kurtar beni,
109:27 Bunun senin elin olduğunu bilsinler diye, ya RAB, bunu sen yaptın.
109:28 Lanet etsinler, ama sen kutsa; Kalktıklarında utansınlar;
ama kulun sevinsin.
109:29 Hasımlarım utanca bürünsünler, Örtünsünler
bir mantoda olduğu gibi kendi kafa karışıklıklarıyla kendileri.
109:30 RAB'bi çok öveceğim, evet, onu öveceğim
kalabalık arasında.
109:31 Çünkü yoksulun sağında duracak, Onu kötülerden kurtarmak için.
bu onun ruhunu mahkum ediyor.