Mezmurlar 109:1 Susma, ey övgülerime layık Tanrı, 109:2 Çünkü kötünün de, düzenbazın da ağzı açılır. bana karşı: Yalancı bir dille bana karşı konuştular. 109:3 Nefret dolu sözlerle etrafımı kuşattılar, ve bana karşı savaştı sebepsiz 109:4 Aşkım için hasımlarımdır onlar, Ama ben kendimi duaya veririm. 109:5 İyiliğe karşı kötülük, Sevgime karşı nefretle karşılık verdiler bana. 109:6 Onun başına kötü bir adam koy, Sağında dursun Şeytan. 109:7 Yargılanacağı zaman yargılansın, Duası makbul olsun. günah. 109:8 Günleri kısa olsun, ve bir başkasının ofisini almasına izin ver. 109:9 Oğulları babasız, Karısı dul kalsın. 109:10 Oğulları sürekli serseri ve dilensinler; ekmek de ıssız yerlerinden. 109:11 Zorba nesi varsa alsın, ve yabancıların şımartmasına izin ver onun emeği. 109:12 Ona acıyan olmasın, acıyan da olmasın. babasız çocuklarına sahip çık. 109:13 Soyunun kesilmesine izin verin, ve sonraki nesilde onların adı silinsin. 109:14 Atalarının suçları RAB'bin yanında anılsın; ve izin verme annesinin günahı silinsin. 109:15 Her an RAB'bin huzurunda kalsınlar, anıyı silsin. onlardan topraktan. 109:16 Merhamet etmeyip yoksullara zulmettiği için ve muhtaç adam, kalbi kırık olanı bile öldürebilsin. 109:17 Madem sövmeyi severdi, lânet olsun ona; nimet, öyleyse ondan uzak olsun. 109:18 Laneti giysisi gibi kuşandığı gibi, bırakın su gibi bağırsaklarına, kemiklerine yağ gibi gir. 109:19 Onu örten elbise ve kuşak olarak ona ait olsun. bununla sürekli kuşanılır. 109:20 Düşmanlarıma RAB'bin verdiği ödül bu olsun. ruhuma karşı kötü konuşanlar. 109:21 Ama sen benim için yap, ey Rab Tanrı, adın için, çünkü senin Merhamet iyidir, kurtar beni. 109:22 Çünkü ben yoksulum, muhtaçım, Yüreğim yaralı. 109:23 Düşen gölge gibi yokum, Aşağı yukarı sallanıyorum. çekirge 109:24 Oruç tutmaktan dizlerim zayıfladı, ve etim şişmanlıktan yoksun. 109:25 Ben de onlara sitem oldum, Bana baktıklarında titrediler kafaları. 109:26 Yardim et bana, ya RAB Tanrim, Merhametine göre kurtar beni, 109:27 Bunun senin elin olduğunu bilsinler diye, ya RAB, bunu sen yaptın. 109:28 Lanet etsinler, ama sen kutsa; Kalktıklarında utansınlar; ama kulun sevinsin. 109:29 Hasımlarım utanca bürünsünler, Örtünsünler bir mantoda olduğu gibi kendi kafa karışıklıklarıyla kendileri. 109:30 RAB'bi çok öveceğim, evet, onu öveceğim kalabalık arasında. 109:31 Çünkü yoksulun sağında duracak, Onu kötülerden kurtarmak için. bu onun ruhunu mahkum ediyor.