Mezmurlar
2:1 Neden putperestler öfkeleniyor, Halk boş şeyler sanıyor?
2:2 Dünyanın kralları karar verir, Hükümdarlar danışır
birlikte, RAB'be ve meshettiği kişiye karşı, diyorlar ki,
2:3 Bağlarını çözelim, Bağlarını üzerimizden atalım.
2:4 Göklerde oturan gülecek, RAB onlara sahip olacak.
alay.
2:5 O zaman gazabıyla onlarla konuşacak, Ağrısıyla onları kızdıracak.
hoşnutsuzluk.
2:6 Yine de kralımı kutsal tepem Siyon'a yerleştirdim.
2:7 Kararnameyi bildireceğim: RAB bana, ‹Sen benim oğlumsun› dedi.
bu gün seni doğurdum.
2:8 İste benden, mirasın olarak sana ulusları vereyim.
mülkün için dünyanın en uzak köşelerini.
2:9 Demir çomakla kıracaksın onları, onları parçalara ayıracaksın
çömlekçi kabı gibi.
2:10 Öyleyse, ey krallar, şimdi akıllı olun!
toprak.
2:11 RAB'be korkuyla kulluk edin, Titreyerek sevinin.
2:12 Oğul'u öpün ki, öfkelenmesin ve O'nun yanına vardığınızda yoldan sapmayın.
gazap alevlenir ama biraz. Ne mutlu güvenlerini ortaya koyanlara
onda