Mezmurlar 2:1 Neden putperestler öfkeleniyor, Halk boş şeyler sanıyor? 2:2 Dünyanın kralları karar verir, Hükümdarlar danışır birlikte, RAB'be ve meshettiği kişiye karşı, diyorlar ki, 2:3 Bağlarını çözelim, Bağlarını üzerimizden atalım. 2:4 Göklerde oturan gülecek, RAB onlara sahip olacak. alay. 2:5 O zaman gazabıyla onlarla konuşacak, Ağrısıyla onları kızdıracak. hoşnutsuzluk. 2:6 Yine de kralımı kutsal tepem Siyon'a yerleştirdim. 2:7 Kararnameyi bildireceğim: RAB bana, ‹Sen benim oğlumsun› dedi. bu gün seni doğurdum. 2:8 İste benden, mirasın olarak sana ulusları vereyim. mülkün için dünyanın en uzak köşelerini. 2:9 Demir çomakla kıracaksın onları, onları parçalara ayıracaksın çömlekçi kabı gibi. 2:10 Öyleyse, ey krallar, şimdi akıllı olun! toprak. 2:11 RAB'be korkuyla kulluk edin, Titreyerek sevinin. 2:12 Oğul'u öpün ki, öfkelenmesin ve O'nun yanına vardığınızda yoldan sapmayın. gazap alevlenir ama biraz. Ne mutlu güvenlerini ortaya koyanlara onda