Yaratılış 44:1 Evinin kâhyasına, ‹Adamların torbalarını doldurun› dedi. taşıyabilecekleri kadar yiyecekle ve herkesin parasını cebine koy. çuval ağzı. 44:2 Benim kâsemi, gümüş kâseyi en küçüğünün çuval ağzına koy, onun mısır parası. Ve Yusufun söylemiş olduğu söze göre yaptı. 44:3 Sabah olur olmaz adamlar gönderildiler. eşek. 44:4 Kentten çıktıklarında, henüz uzaklaşmamışken, Yusuf kahyasına, "Yukarı, adamların peşinden git" dedi; ve ne zaman yaparsın onlara yetişin, onlara de ki: Niçin iyiliğe karşı kötülüğü ödüllendirdiniz? 44:5 Bu, efendimin içtiği ve onunla gerçekten içtiği değil mi? ilahi mi? böyle yapmakla kötülük yaptınız. 44:6 Onlara yetişti ve onlara aynı sözleri söyledi. 44:7 Ona, ‹‹Efendim bu sözleri neden söylüyor?›› dediler. Allah korusun kullarının şu şeye göre yapması gerektiğini: 44:8 Bakın, çuvallarımızın ağzında bulduğumuz parayı tekrar getirdik. Kenan diyarından sana: O zaman senin topraklarından nasıl çalarız? lordun evi gümüş mü altın mı? 44:9 O, kullarından kimde bulunursa, onu öldürelim, biz de ayrıca lordumun köleleri de olacak. 44:10 Ve dedi: Şimdi de dediğin gibi olsun; kiminle bulunursa kulum olur; ve suçsuz olacaksınız. 44:11 Sonra herkesin çantasını hızla yere indirdiler. herkesin çuvalını açtı. 44:12 Araştırıp en büyüğünden başladı, en küçüğünden ayrıldı. fincan Benjamin'in çuvalında bulundu. 44:13 Sonra giysilerini yırttılar, herkesin eşeğini yükleyip geri döndüler. şehire. 44:14 Yahuda ve kardeşleri Yusuf'un evine geldiler. çünkü o henüz oradaydı: ve onun önünde yere düştüler. 44:15 Yusuf onlara, "Bu yaptığınız nedir?" dedi. vay sen kesinlikle sezebileceğim türden bir adam değil mi? 44:16 Yahuda, "Efendime ne diyelim?" dedi. ne konuşalım veya kendimizi nasıl temizleyeceğiz? Tanrı senin kötülüğünü öğrendi kullar: işte, biz efendimin kullarıyız, ikimiz de, o da onunla kupa kimde bulunur. 44:17 O da, "Allah beni böyle yapmaktan korusun," dedi. kâse bulunursa, o benim uşağım olacak; ve sana gelince, seni içeri al babana selam olsun 44:18 Bunun üzerine Yahuda ona yaklaşıp, ‹‹Efendim, kuluna izin ver›› dedi. rica ederim, efendimin kulaklarına bir söz söyle ve öfkenin alev almasına izin verme kuluna karşı: çünkü sen Firavun gibisin. 44:19 Efendim kullarına, "Babanız veya erkek kardeşiniz var mı?" diye sordu. 44:20 Biz de efendime, "Bizim bir babamız, bir ihtiyarımız ve bir oğlumuz var" dedik. yaşlılığı, küçüğü; ve kardeşi öldü ve o kaldı annesinden ve babası onu seviyor. 44:21 Kullarına, ‹Onu bana getirin de ben de gözlerimi ona diktim. 44:22 Biz de efendime, "Çocuk babasını bırakamaz" dedik. babasını bıraksa babası ölecekti. 44:23 Sen de kullarına, `En küçük kardeşin gelmeyecek' dedin. aşağı inersen, bir daha yüzümü görmeyeceksin. 44:24 Ve vaki oldu ki, kulun babamın yanına geldiğimizde, ona efendimin sözleri. 44:25 Babamız, "Yine git, bize biraz yiyecek al" dedi. 44:26 Biz de, "Aşağı inemeyiz" dedik, eğer küçük kardeşimiz bizimleyse, o zaman aşağı inecek miyiz: çünkü en küçüğümüz dışında adamın yüzünü göremeyebiliriz. kardeş bizimle ol 44:27 Babam, kulun bize dedi ki, ‹Biliyorsunuz ki karım bana iki tane doğurdu. oğulları: 44:28 Biri benden çıktı, ben de, "Parçalanmış, paramparça oldu" dedim. ve onu şu zamandan beri görmedim: 44:29 Bunu da benden alırsanız ve ona bir kötülük gelirse, ağarmış saçlarımı kederle mezara indir. 44:30 Şimdi ben kulun babamın yanına geldiğimde, delikanlı bizimle; hayatının delikanlının hayatına bağlı olduğunu görmek; 44:31 Delikanlının bizimle olmadığını görünce, o ölecek: ve kulların senin ak saçlarını dökecekler. mezara kederle babamıza kulluk et. 44:32 Kulun, ‹Eğer ben istersem, babama çocuk için kefil oldu. onu kendine getirme, sonra suçu babama yükleyeceğim. durmadan. 44:33 Şimdi rica ederim, delikanlı yerine kulun kalsın. efendime köle; ve delikanlı kardeşleriyle yukarı çıksın. 44:34 Delikanli benimle olmazsa babamin yanina nasil gideyim? diye belki babamın başına gelecek kötülüğü görüyorum.