Yaratılış
44:1 Evinin kâhyasına, ‹Adamların torbalarını doldurun› dedi.
taşıyabilecekleri kadar yiyecekle ve herkesin parasını cebine koy.
çuval ağzı.
44:2 Benim kâsemi, gümüş kâseyi en küçüğünün çuval ağzına koy,
onun mısır parası. Ve Yusufun söylemiş olduğu söze göre yaptı.
44:3 Sabah olur olmaz adamlar gönderildiler.
eşek.
44:4 Kentten çıktıklarında, henüz uzaklaşmamışken, Yusuf
kahyasına, "Yukarı, adamların peşinden git" dedi; ve ne zaman yaparsın
onlara yetişin, onlara de ki: Niçin iyiliğe karşı kötülüğü ödüllendirdiniz?
44:5 Bu, efendimin içtiği ve onunla gerçekten içtiği değil mi?
ilahi mi? böyle yapmakla kötülük yaptınız.
44:6 Onlara yetişti ve onlara aynı sözleri söyledi.
44:7 Ona, ‹‹Efendim bu sözleri neden söylüyor?›› dediler. Allah korusun
kullarının şu şeye göre yapması gerektiğini:
44:8 Bakın, çuvallarımızın ağzında bulduğumuz parayı tekrar getirdik.
Kenan diyarından sana: O zaman senin topraklarından nasıl çalarız?
lordun evi gümüş mü altın mı?
44:9 O, kullarından kimde bulunursa, onu öldürelim, biz de
ayrıca lordumun köleleri de olacak.
44:10 Ve dedi: Şimdi de dediğin gibi olsun; kiminle
bulunursa kulum olur; ve suçsuz olacaksınız.
44:11 Sonra herkesin çantasını hızla yere indirdiler.
herkesin çuvalını açtı.
44:12 Araştırıp en büyüğünden başladı, en küçüğünden ayrıldı.
fincan Benjamin'in çuvalında bulundu.
44:13 Sonra giysilerini yırttılar, herkesin eşeğini yükleyip geri döndüler.
şehire.
44:14 Yahuda ve kardeşleri Yusuf'un evine geldiler. çünkü o henüz oradaydı:
ve onun önünde yere düştüler.
44:15 Yusuf onlara, "Bu yaptığınız nedir?" dedi. vay sen
kesinlikle sezebileceğim türden bir adam değil mi?
44:16 Yahuda, "Efendime ne diyelim?" dedi. ne konuşalım veya
kendimizi nasıl temizleyeceğiz? Tanrı senin kötülüğünü öğrendi
kullar: işte, biz efendimin kullarıyız, ikimiz de, o da onunla
kupa kimde bulunur.
44:17 O da, "Allah beni böyle yapmaktan korusun," dedi.
kâse bulunursa, o benim uşağım olacak; ve sana gelince, seni içeri al
babana selam olsun
44:18 Bunun üzerine Yahuda ona yaklaşıp, ‹‹Efendim, kuluna izin ver›› dedi.
rica ederim, efendimin kulaklarına bir söz söyle ve öfkenin alev almasına izin verme
kuluna karşı: çünkü sen Firavun gibisin.
44:19 Efendim kullarına, "Babanız veya erkek kardeşiniz var mı?" diye sordu.
44:20 Biz de efendime, "Bizim bir babamız, bir ihtiyarımız ve bir oğlumuz var" dedik.
yaşlılığı, küçüğü; ve kardeşi öldü ve o kaldı
annesinden ve babası onu seviyor.
44:21 Kullarına, ‹Onu bana getirin de ben de
gözlerimi ona diktim.
44:22 Biz de efendime, "Çocuk babasını bırakamaz" dedik.
babasını bıraksa babası ölecekti.
44:23 Sen de kullarına, `En küçük kardeşin gelmeyecek' dedin.
aşağı inersen, bir daha yüzümü görmeyeceksin.
44:24 Ve vaki oldu ki, kulun babamın yanına geldiğimizde,
ona efendimin sözleri.
44:25 Babamız, "Yine git, bize biraz yiyecek al" dedi.
44:26 Biz de, "Aşağı inemeyiz" dedik, eğer küçük kardeşimiz bizimleyse, o zaman
aşağı inecek miyiz: çünkü en küçüğümüz dışında adamın yüzünü göremeyebiliriz.
kardeş bizimle ol
44:27 Babam, kulun bize dedi ki, ‹Biliyorsunuz ki karım bana iki tane doğurdu.
oğulları:
44:28 Biri benden çıktı, ben de, "Parçalanmış, paramparça oldu" dedim.
ve onu şu zamandan beri görmedim:
44:29 Bunu da benden alırsanız ve ona bir kötülük gelirse,
ağarmış saçlarımı kederle mezara indir.
44:30 Şimdi ben kulun babamın yanına geldiğimde, delikanlı
bizimle; hayatının delikanlının hayatına bağlı olduğunu görmek;
44:31 Delikanlının bizimle olmadığını görünce,
o ölecek: ve kulların senin ak saçlarını dökecekler.
mezara kederle babamıza kulluk et.
44:32 Kulun, ‹Eğer ben istersem, babama çocuk için kefil oldu.
onu kendine getirme, sonra suçu babama yükleyeceğim.
durmadan.
44:33 Şimdi rica ederim, delikanlı yerine kulun kalsın.
efendime köle; ve delikanlı kardeşleriyle yukarı çıksın.
44:34 Delikanli benimle olmazsa babamin yanina nasil gideyim? diye
belki babamın başına gelecek kötülüğü görüyorum.