Zebur
142: 1 Men sesim bilen Rebbe ýalbardym. sesim bilen Rebbe etdim
ýalbarýaryn.
142: 2 Şikaýatymy onuň öňünde dökdüm. Men onuň öňünde kynçylyklarymy görkezdim.
142: 3 Ruhum içimde sarsansoň, sen meniň ýolumy bilýärdiň. In
ýörän ýolum gizlinlikde maňa duzak gurdular.
142: 4 Sag elime seredip gördüm, ýöne muny etjek adam ýokdy
meni tana: gaçybatalga meni ýitirdi; hiç kim meniň janym hakda alada etmedi.
142: 5 LORDa Reb, men saňa ýalbardym: «Sen meniň penam we paýym» diýdim
dirileriň ýurdy.
142: 6 Meniň nalymyma gulak as; Çünki meni gaty peseldýärler: meni halas et
yzarlaýjylar; sebäbi olar menden güýçlidir.
142: 7 Seniň adyňy wasp etmek üçin janymy türmeden çykar
meni gurşap alar; Çünki sen meniň bilen köp iş edersiň.