Zebur 142: 1 Men sesim bilen Rebbe ýalbardym. sesim bilen Rebbe etdim ýalbarýaryn. 142: 2 Şikaýatymy onuň öňünde dökdüm. Men onuň öňünde kynçylyklarymy görkezdim. 142: 3 Ruhum içimde sarsansoň, sen meniň ýolumy bilýärdiň. In ýörän ýolum gizlinlikde maňa duzak gurdular. 142: 4 Sag elime seredip gördüm, ýöne muny etjek adam ýokdy meni tana: gaçybatalga meni ýitirdi; hiç kim meniň janym hakda alada etmedi. 142: 5 LORDa Reb, men saňa ýalbardym: «Sen meniň penam we paýym» diýdim dirileriň ýurdy. 142: 6 Meniň nalymyma gulak as; Çünki meni gaty peseldýärler: meni halas et yzarlaýjylar; sebäbi olar menden güýçlidir. 142: 7 Seniň adyňy wasp etmek üçin janymy türmeden çykar meni gurşap alar; Çünki sen meniň bilen köp iş edersiň.