Zebur 140: 1 LORDa Reb, meni erbet adamdan halas et: meni zalym adamdan halas et; 140: 2 theirüregindäki erbetlikleri göz öňüne getirýänler; elmydama ýygnanýarlar söweş üçin bilelikde. 140: 3 Dillerini ýylan ýaly ýitileşdirdiler. goşundylaryň zäheri dodaklarynyň aşagynda. Selah. 140: 4 LORDa Reb, meni erbetleriň elinden sakla. Meni gora zorlukly adam; gidenlerimi agdarmagy maksat edinenler. 140: 5 Tekepbirler meniň üçin duzak we simler gizlediler; bilen tor ýaýratdylar ýoluň gyrasy; meniň üçin jynlar goýdular. Selah. 140: 6 Men Rebbe: «Sen meniň Hudaýym, sesimi eşit» diýdim Lorda Reb. 140: 7 LORDa Reb, gutulyşymyň güýji, başymy ýapdyň söweş güni. 140: 8 LORDa Reb, erbetleriň isleglerini berme, erbetlere ýol berme enjam; beýik bolmazlygy üçin. Selah. 140: 9 Meni gurşap alýanlaryň kellesine gelsek, ýamanlyk etsin dodaklary olary ýapýar. 140: 10 Olary ýakýan kömürler oda taşlasynlar. içine girdi çuňňur çukurlar, täzeden turmazlygy üçin. 140: 11 earther ýüzünde erbet gürleýji gurulmasyn, ýamanlyk aw eder agdarmak üçin zorlukly adam. 140: 12 Rebbiň ejir çekýänleriň we Rebbiň işini gorajakdygyny bilýärin garyplaryň hukugy. 140: 13 Dogry adamlar seniň adyňa şükür ederler, dogruçyllar huzurynda ýaşa.