Zebur
140: 1 LORDa Reb, meni erbet adamdan halas et: meni zalym adamdan halas et;
140: 2 theirüregindäki erbetlikleri göz öňüne getirýänler; elmydama ýygnanýarlar
söweş üçin bilelikde.
140: 3 Dillerini ýylan ýaly ýitileşdirdiler. goşundylaryň zäheri
dodaklarynyň aşagynda. Selah.
140: 4 LORDa Reb, meni erbetleriň elinden sakla. Meni gora
zorlukly adam; gidenlerimi agdarmagy maksat edinenler.
140: 5 Tekepbirler meniň üçin duzak we simler gizlediler; bilen tor ýaýratdylar
ýoluň gyrasy; meniň üçin jynlar goýdular. Selah.
140: 6 Men Rebbe: «Sen meniň Hudaýym, sesimi eşit» diýdim
Lorda Reb.
140: 7 LORDa Reb, gutulyşymyň güýji, başymy ýapdyň
söweş güni.
140: 8 LORDa Reb, erbetleriň isleglerini berme, erbetlere ýol berme
enjam; beýik bolmazlygy üçin. Selah.
140: 9 Meni gurşap alýanlaryň kellesine gelsek, ýamanlyk etsin
dodaklary olary ýapýar.
140: 10 Olary ýakýan kömürler oda taşlasynlar. içine girdi
çuňňur çukurlar, täzeden turmazlygy üçin.
140: 11 earther ýüzünde erbet gürleýji gurulmasyn, ýamanlyk aw eder
agdarmak üçin zorlukly adam.
140: 12 Rebbiň ejir çekýänleriň we Rebbiň işini gorajakdygyny bilýärin
garyplaryň hukugy.
140: 13 Dogry adamlar seniň adyňa şükür ederler, dogruçyllar
huzurynda ýaşa.