Zebur 4: 1 Eý, dogruçyllygym Hudaý, jaň edenimde meni diňle, Sen meni ulaltdyň kynçylyk çeken wagtym; maňa rehim et, dilegimi eşit. 4: 2 Eý, ynsan ogullary, şöhratymy näçe wagtlap utandyrarsyňyz? näçe wagt biderekligi söýüp, kärendä gözlärsiňizmi? Selah. 4: 3 Emma biliň, Rebbiň özi üçin takwa adamy aýyrdy Men oňa jaň edenimde, Reb eşider. 4: 4 Haýran galyň, günä etmäň: düşegiňizde öz ýüregiňiz bilen gürleşiň, we entegem bol. Selah. 4: 5 Dogrulyk gurbanlaryny hödürläň we Rebbe bil baglaň. 4: 6 “Kim bize gowulyk görkezer?” Diýýänler köp. LORDa Reb, ýokary galdyr! Seniň ýüzüňiň nury. 4: 7 Sen meniň ýüregime şatlyk berdiň mekgejöwen we şerap köpeldi. 4: 8 Ikimem rahatlykda ýataryn we uklaryn, çünki Reb, diňe ýaradyň men howpsuzlykda ýaşaýaryn.