Zebur
4: 1 Eý, dogruçyllygym Hudaý, jaň edenimde meni diňle, Sen meni ulaltdyň
kynçylyk çeken wagtym; maňa rehim et, dilegimi eşit.
4: 2 Eý, ynsan ogullary, şöhratymy näçe wagtlap utandyrarsyňyz? näçe wagt
biderekligi söýüp, kärendä gözlärsiňizmi? Selah.
4: 3 Emma biliň, Rebbiň özi üçin takwa adamy aýyrdy
Men oňa jaň edenimde, Reb eşider.
4: 4 Haýran galyň, günä etmäň: düşegiňizde öz ýüregiňiz bilen gürleşiň,
we entegem bol. Selah.
4: 5 Dogrulyk gurbanlaryny hödürläň we Rebbe bil baglaň.
4: 6 “Kim bize gowulyk görkezer?” Diýýänler köp. LORDa Reb, ýokary galdyr!
Seniň ýüzüňiň nury.
4: 7 Sen meniň ýüregime şatlyk berdiň
mekgejöwen we şerap köpeldi.
4: 8 Ikimem rahatlykda ýataryn we uklaryn, çünki Reb, diňe ýaradyň
men howpsuzlykda ýaşaýaryn.