Iş 2: 1 Godene-de Hudaýyň ogullarynyň özlerini görkezmek üçin gelen güni boldy Rebbiň huzurynda, şeýtan hem özüni görkezmek üçin olaryň arasyna geldi Rebbiň huzurynda. 2: 2 Reb Şeýtana: «Sen nireden gelýärsiň? Şeýtan Reb şeýle jogap berdi: «earther ýüzüne aýlanmakdan we içinde we aşak ýöremekden. 2: 3 Reb Şeýtana: «Sen meniň hyzmatkärim Eýýup hasapladyňmy?» Diýdi earther ýüzünde oňa meňzeş, kämil we dogruçyl adam ýok Hudaýdan gorkýan we ýamanlykdan gaça durýan? şonda-da özüni berk tutýar dogruçyllyk, meni garşy gymyldasaňam, ony ýok etmek üçin sebäp. 2: 4 Şeýtan Rebbe jogap berdi we şeýle diýdi: «Deriniň derisi, hawa, bularyň hemmesi Ynsan ömri üçin berer. 2: 5 nowöne indi eliňi uzat, süňküne we tenine deg, ol bolsa ýüzüňe nälet eder. 2: 6 Reb Şeýtana şeýle diýdi: «Ine, ol seniň eliňdedir. ýöne ony halas et durmuş. 2: 7 Şeýtan Rebbiň huzuryndan çykyp, Eýýup bilen ýenjildi aýagynyň dabanyndan täçine çenli agyry gaýnady. 2: 8 Soňra özüni döwmek üçin küýzegär aldy. oturdy külüň arasynda. 2: 9 Soňra aýaly oňa: «Sen henizem päkligiňi saklaýarsyňmy? Hudaýa nälet et we öl. 2:10 Emma oňa: «Sen akmak aýallaryň biri ýaly gürleýärsiň» diýdi gürleýär. Näme? Hudaýyň elinden ýagşylyk alarysmy? ýamanlygy kabul etmeýärsiňmi? Bularyň hemmesinde Eýýup dodaklary bilen günä etmedi. 2:11 Eýýubyň üç dosty bolup geçen ähli erbetlikleri eşidipdi Oňa her kim öz ýerinden geldi. Temanitli Elifaz we Şuhite Bildad we Naamatly Zofar, çünki olar ýasadylar onuň bilen ýas tutmak we teselli bermek üçin bilelikde bellemek. 2:12 Uzakdan gözlerini ýokary galdyryp, Ony tanamaýanlarynda seslerini çykardylar we agladylar. we her kimiň eşigini kireýine aldylar we kellelerine tozan sepdi. 2:13 Şeýdip, olar bilen ýedi gün ýedi gije ýerde oturdylar. Hiç kim oňa söz aýtmady, çünki olar hasratynyň gatydygyny gördüler ajaýyp.