ภูมิปัญญาของโซโลมอน 12:1 เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์สถิตอยู่ในทุกสิ่ง 12:2 เหตุฉะนั้นพระองค์จึงทรงตีสอนผู้ที่ละเมิดทีละน้อยและทีละเล็กทีละน้อย ตักเตือนพวกเขาโดยให้ระลึกถึงสิ่งที่พวกเขาได้ล่วงเกิน เพื่อพวกเขาจะได้ละทิ้งความชั่วของพวกเขาไว้ได้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า 12:3 เพราะท่านประสงค์จะทำลายคนทั้งสองให้ด้วยมือของบรรพบุรุษของเรา ผู้อาศัยในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของคุณ 12:4 ผู้ที่พระองค์ทรงเกลียดชังที่สุดเพราะทำเวทมนตร์คาถาและชั่วร้ายที่สุด เสียสละ; 12:5 และผู้ฆ่าเด็กอย่างไร้ความปรานี และผู้เขมือบมนุษย์ด้วย เนื้อและงานเลี้ยงแห่งเลือด 12:6 พร้อมกับปุโรหิตของพวกเขาท่ามกลางพวกบูชารูปเคารพของพวกเขา และพวก พ่อแม่ที่ฆ่าด้วยมือของพวกเขาเองวิญญาณที่ขาดความช่วยเหลือ: 12:7 เพื่อแผ่นดินซึ่งท่านถือว่าเหนือสิ่งอื่นใดจะได้รับ อาณานิคมที่คู่ควรของลูกของพระเจ้า 12:8 ถึงกระนั้นก็ดี แม้พระองค์ก็ทรงไว้ชีวิตมนุษย์ และส่งตัวต่อ บรรพบุรุษของเจ้า เพื่อทำลายล้างพวกเขาทีละเล็กละน้อย 12:9 ไม่ใช่ว่าท่านจะจับคนอธรรมไว้ใต้มือของคนอธรรมไม่ได้ ชอบธรรมในการสู้รบหรือเพื่อทำลายล้างพวกเขาทันทีด้วยสัตว์ดุร้ายหรือ ด้วยคำหยาบเพียงคำเดียวว่า 12:10 แต่พระองค์ทรงตัดสินลงโทษพวกเขาทีละเล็กละน้อย ให้เป็นที่สำนึกผิดโดยหารู้ไม่ว่าเป็นคนดื้อรั้น ชั่วอายุคนและความอาฆาตพยาบาทของพวกเขาก็บังเกิดในพวกเขาและพวกเขา ความรู้ความเข้าใจจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง 12:11 เพราะมันเป็นเมล็ดต้องสาปตั้งแต่เริ่มแรก ท่านมิได้ทำเพราะกลัว ของใครก็ตามโปรดยกโทษให้พวกเขาสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำบาป 12:12 เพราะใครจะว่า เจ้าทำอะไรลงไป หรือใครจะต้านทานเจ้าได้ คำพิพากษา? หรือใครจะกล่าวโทษท่านในเรื่องประชาชาติที่พินาศ คุณทำ? หรือใครจะมาต่อต้านเจ้าเพื่อแก้แค้น พวกอธรรม? 12:13 เพราะไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ผู้ทรงดูแลทุกคนซึ่งพระองค์ อาจแสดงว่าการตัดสินของคุณไม่ยุติธรรม 12:14 กษัตริย์หรือทรราชจะไม่สามารถตั้งหน้าต่อสู้เจ้าได้ ผู้ใดที่พระองค์ทรงลงโทษ 12:15 เหตุฉะนั้นเมื่อท่านชอบธรรมแล้ว ท่านจึงสั่งสิ่งสารพัด โดยชอบธรรม: คิดว่าไม่เห็นด้วยกับอำนาจของคุณที่จะประณามเขา ที่ไม่สมควรได้รับโทษ 12:16 เพราะฤทธานุภาพของพระองค์เป็นจุดเริ่มต้นของความชอบธรรม และเพราะพระองค์เป็น พระเจ้าของทุกสิ่งทำให้เจ้ามีพระคุณต่อทุกคน 12:17 เพราะเมื่อคนไม่เชื่อว่าท่านเป็นผู้มีฤทธานุภาพเต็มที่ สำแดงกำลังของเจ้า และในหมู่พวกเขาที่รู้ว่าเจ้าสร้างมันขึ้นมา การแสดงความกล้าหาญ 12:18 แต่ท่านควบคุมอำนาจของท่าน ตัดสินด้วยความเที่ยงธรรม และสั่งพวกเราด้วย เป็นที่โปรดปรานมากเพราะคุณอาจใช้อำนาจเมื่อคุณต้องการ 12:19 แต่โดยการกระทำเช่นนี้ ท่านได้สอนประชาชนของท่านว่า คนชอบธรรมควรทำ มีเมตตาและให้ลูกหลานหวังดีต่อท่าน ให้การกลับใจจากบาป 12:20 เพราะว่าถ้าท่านลงโทษศัตรูของบุตรของท่านและผู้ที่ถูกประณาม ถึงแก่ความตายโดยเจตนาเช่นนั้นให้เวลาและสถานที่ด้วยประการฉะนี้ พวกเขาอาจรอดพ้นจากความอาฆาตพยาบาท: 12:21 เจ้าตัดสินบุตรชายของเจ้าด้วยความรอบคอบมากเพียงใด บรรพบุรุษของใครที่เจ้าได้ปฏิญาณและทำพันธสัญญาอันดีไว้ 12:22 เหตุฉะนั้น ขณะที่พระองค์ทรงตีสอนเรา พระองค์ทรงโบยตีศัตรูของเรา มากขึ้นเป็นพันเท่า เพื่อเจตนาว่าเมื่อเราตัดสิน เราควร นึกถึงความดีของท่านอย่างรอบคอบ และเมื่อเราเองถูกตัดสิน เราก็ ควรมองหาความเมตตา 12:23 เหตุฉะนั้น ในขณะที่มนุษย์ดำเนินชีวิตอย่างเสเพลและไม่ชอบธรรม ได้ทรมานพวกเขาด้วยสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของพวกเขาเอง 12:24 เพราะเขาหลงผิดไปไกลมากแล้ว และยึดเขาไว้ เทพเจ้าซึ่งแม้แต่ในหมู่สัตว์ร้ายของศัตรูก็ยังถูกดูหมิ่น ถูกหลอกเหมือนเด็กที่ไม่เข้าใจ 12:25 เหตุฉะนั้นแก่พวกเขาเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักพอ เจ้า ได้ส่งคำพิพากษามาเยาะเย้ยพวกเขา 12:26 แต่ผู้ที่ไม่ยอมกลับเนื้อกลับตัวโดยการแก้ไขนั้น ประนีประนอมกับพวกเขาจะรู้สึกว่าการตัดสินที่คู่ควรกับพระเจ้า 12:27 เพราะดูเถิด สิ่งที่พวกเขาไม่พอใจเมื่อเขาถูกลงโทษนั้น คือสำหรับพวกเขาที่พวกเขาคิดว่าเป็นพระเจ้า [ตอนนี้] ถูกลงโทษในพวกเขา เมื่อพวกเขาเห็นก็ยอมรับว่าพระองค์เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้ซึ่งมีมาก่อน พวกเขาปฏิเสธที่จะรู้ ดังนั้นการสาปแช่งอย่างร้ายแรงจึงมาถึงพวกเขา