ภูมิปัญญาของโซโลมอน
12:1 เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์สถิตอยู่ในทุกสิ่ง
12:2 เหตุฉะนั้นพระองค์จึงทรงตีสอนผู้ที่ละเมิดทีละน้อยและทีละเล็กทีละน้อย
ตักเตือนพวกเขาโดยให้ระลึกถึงสิ่งที่พวกเขาได้ล่วงเกิน
เพื่อพวกเขาจะได้ละทิ้งความชั่วของพวกเขาไว้ได้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า
12:3 เพราะท่านประสงค์จะทำลายคนทั้งสองให้ด้วยมือของบรรพบุรุษของเรา
ผู้อาศัยในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของคุณ
12:4 ผู้ที่พระองค์ทรงเกลียดชังที่สุดเพราะทำเวทมนตร์คาถาและชั่วร้ายที่สุด
เสียสละ;
12:5 และผู้ฆ่าเด็กอย่างไร้ความปรานี และผู้เขมือบมนุษย์ด้วย
เนื้อและงานเลี้ยงแห่งเลือด
12:6 พร้อมกับปุโรหิตของพวกเขาท่ามกลางพวกบูชารูปเคารพของพวกเขา และพวก
พ่อแม่ที่ฆ่าด้วยมือของพวกเขาเองวิญญาณที่ขาดความช่วยเหลือ:
12:7 เพื่อแผ่นดินซึ่งท่านถือว่าเหนือสิ่งอื่นใดจะได้รับ
อาณานิคมที่คู่ควรของลูกของพระเจ้า
12:8 ถึงกระนั้นก็ดี แม้พระองค์ก็ทรงไว้ชีวิตมนุษย์ และส่งตัวต่อ
บรรพบุรุษของเจ้า เพื่อทำลายล้างพวกเขาทีละเล็กละน้อย
12:9 ไม่ใช่ว่าท่านจะจับคนอธรรมไว้ใต้มือของคนอธรรมไม่ได้
ชอบธรรมในการสู้รบหรือเพื่อทำลายล้างพวกเขาทันทีด้วยสัตว์ดุร้ายหรือ
ด้วยคำหยาบเพียงคำเดียวว่า
12:10 แต่พระองค์ทรงตัดสินลงโทษพวกเขาทีละเล็กละน้อย
ให้เป็นที่สำนึกผิดโดยหารู้ไม่ว่าเป็นคนดื้อรั้น
ชั่วอายุคนและความอาฆาตพยาบาทของพวกเขาก็บังเกิดในพวกเขาและพวกเขา
ความรู้ความเข้าใจจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
12:11 เพราะมันเป็นเมล็ดต้องสาปตั้งแต่เริ่มแรก ท่านมิได้ทำเพราะกลัว
ของใครก็ตามโปรดยกโทษให้พวกเขาสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำบาป
12:12 เพราะใครจะว่า เจ้าทำอะไรลงไป หรือใครจะต้านทานเจ้าได้
คำพิพากษา? หรือใครจะกล่าวโทษท่านในเรื่องประชาชาติที่พินาศ
คุณทำ? หรือใครจะมาต่อต้านเจ้าเพื่อแก้แค้น
พวกอธรรม?
12:13 เพราะไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ผู้ทรงดูแลทุกคนซึ่งพระองค์
อาจแสดงว่าการตัดสินของคุณไม่ยุติธรรม
12:14 กษัตริย์หรือทรราชจะไม่สามารถตั้งหน้าต่อสู้เจ้าได้
ผู้ใดที่พระองค์ทรงลงโทษ
12:15 เหตุฉะนั้นเมื่อท่านชอบธรรมแล้ว ท่านจึงสั่งสิ่งสารพัด
โดยชอบธรรม: คิดว่าไม่เห็นด้วยกับอำนาจของคุณที่จะประณามเขา
ที่ไม่สมควรได้รับโทษ
12:16 เพราะฤทธานุภาพของพระองค์เป็นจุดเริ่มต้นของความชอบธรรม และเพราะพระองค์เป็น
พระเจ้าของทุกสิ่งทำให้เจ้ามีพระคุณต่อทุกคน
12:17 เพราะเมื่อคนไม่เชื่อว่าท่านเป็นผู้มีฤทธานุภาพเต็มที่
สำแดงกำลังของเจ้า และในหมู่พวกเขาที่รู้ว่าเจ้าสร้างมันขึ้นมา
การแสดงความกล้าหาญ
12:18 แต่ท่านควบคุมอำนาจของท่าน ตัดสินด้วยความเที่ยงธรรม และสั่งพวกเราด้วย
เป็นที่โปรดปรานมากเพราะคุณอาจใช้อำนาจเมื่อคุณต้องการ
12:19 แต่โดยการกระทำเช่นนี้ ท่านได้สอนประชาชนของท่านว่า คนชอบธรรมควรทำ
มีเมตตาและให้ลูกหลานหวังดีต่อท่าน
ให้การกลับใจจากบาป
12:20 เพราะว่าถ้าท่านลงโทษศัตรูของบุตรของท่านและผู้ที่ถูกประณาม
ถึงแก่ความตายโดยเจตนาเช่นนั้นให้เวลาและสถานที่ด้วยประการฉะนี้
พวกเขาอาจรอดพ้นจากความอาฆาตพยาบาท:
12:21 เจ้าตัดสินบุตรชายของเจ้าด้วยความรอบคอบมากเพียงใด
บรรพบุรุษของใครที่เจ้าได้ปฏิญาณและทำพันธสัญญาอันดีไว้
12:22 เหตุฉะนั้น ขณะที่พระองค์ทรงตีสอนเรา พระองค์ทรงโบยตีศัตรูของเรา
มากขึ้นเป็นพันเท่า เพื่อเจตนาว่าเมื่อเราตัดสิน เราควร
นึกถึงความดีของท่านอย่างรอบคอบ และเมื่อเราเองถูกตัดสิน เราก็
ควรมองหาความเมตตา
12:23 เหตุฉะนั้น ในขณะที่มนุษย์ดำเนินชีวิตอย่างเสเพลและไม่ชอบธรรม
ได้ทรมานพวกเขาด้วยสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของพวกเขาเอง
12:24 เพราะเขาหลงผิดไปไกลมากแล้ว และยึดเขาไว้
เทพเจ้าซึ่งแม้แต่ในหมู่สัตว์ร้ายของศัตรูก็ยังถูกดูหมิ่น
ถูกหลอกเหมือนเด็กที่ไม่เข้าใจ
12:25 เหตุฉะนั้นแก่พวกเขาเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักพอ เจ้า
ได้ส่งคำพิพากษามาเยาะเย้ยพวกเขา
12:26 แต่ผู้ที่ไม่ยอมกลับเนื้อกลับตัวโดยการแก้ไขนั้น
ประนีประนอมกับพวกเขาจะรู้สึกว่าการตัดสินที่คู่ควรกับพระเจ้า
12:27 เพราะดูเถิด สิ่งที่พวกเขาไม่พอใจเมื่อเขาถูกลงโทษนั้น
คือสำหรับพวกเขาที่พวกเขาคิดว่าเป็นพระเจ้า [ตอนนี้] ถูกลงโทษในพวกเขา
เมื่อพวกเขาเห็นก็ยอมรับว่าพระองค์เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้ซึ่งมีมาก่อน
พวกเขาปฏิเสธที่จะรู้ ดังนั้นการสาปแช่งอย่างร้ายแรงจึงมาถึงพวกเขา