• กลับ


• หน้าแรกของไซต์

พระราชบัญญัติ
20:1 ครั้นการวุ่นวายสงบแล้ว เปาโลจึงเรียกพวกสาวกมาพบท่าน และ
โอบกอดเขาไว้และออกเดินทางไปแคว้นมาซิโดเนีย
20:2 ครั้นเสด็จไปทั่วส่วนเหล่านั้นและประทานให้มากแล้ว
เตือนสติเขามาถึงกรีก
20:3 และอยู่ที่นั่นสามเดือน และเมื่อพวกยิวคอยท่าเขาขณะที่เขา
กำลังจะแล่นเรือไปซีเรีย เขาตั้งใจจะกลับมาทางมาซิโดเนีย
20:4 และที่นั่นได้ติดตามพระองค์ไปยังเอเชีย โซปาเตอร์แห่งเบเรอา และของ
เธสะโลนิกา อาริสทารคัส และเซคันดัส; และไกอัสแห่งเดอร์บี และ
ทิโมธี; และของเอเชีย ทีคิคัสและโทรฟิมัส
20:5 พวกเหล่านี้ไปดักรอเราที่เมืองโตรอัสก่อน
20:6 และเราได้แล่นเรือออกจากเมืองฟีลิปปีหลังจากวันกินขนมปังไร้เชื้อและ
มาหาพวกเขาถึงเมืองโตรอัสในห้าวัน ที่เราอาศัยอยู่เจ็ดวัน
20:7 ครั้นถึงวันต้นสัปดาห์เมื่อพวกสาวกมาชุมนุมกัน
หักขนมปัง, เปาโลเทศนาแก่พวกเขา, พร้อมที่จะจากไปในวันพรุ่งนี้; และ
กล่าวสุนทรพจน์ต่อไปจนถึงเที่ยงคืน
20:8 และมีดวงไฟหลายดวงที่ห้องชั้นบนที่พวกเขาอยู่
รวมตัวกัน
20:9 มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อยุทิกัสนั่งอยู่ที่หน้าต่าง
หลับสนิท: และในขณะที่เปาโลกำลังเทศนาเป็นเวลานาน, เขาก็จมลง
ด้วยความหลับใหลจึงตกลงมาจากห้องใต้หลังคาที่สามหามขึ้นไปเสีย
20:10 ฝ่ายเปาโลก็ลงไปซบหน้าเขาและสวมกอดเขาพูดว่า "อย่ารบกวนเลย"
ตัวคุณเอง; เพราะชีวิตอยู่ในพระองค์
20:11 เหตุฉะนั้น เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นไปหักขนมปังและเสวยแล้ว
และสนทนาอยู่ช้านานจนรุ่งเช้าจึงลาไป
20:12 และเขาทั้งหลายได้ช่วยชีวิตชายหนุ่มนั้นไว้ และไม่สบายใจเลยสักนิด
20:13 และก่อนที่เราจะลงเรือได้แล่นไปถึงเมืองอัสโสสโดยตั้งใจจะไปที่นั่น
รับเปาโลไว้ เพราะเขาได้นัดหมายไว้เช่นนั้นแล้ว
20:14 และเมื่อเขามาพบเราที่เมืองอัสโสส เราก็รับเขาไว้และมาถึงเมืองมิทิลีน
20:15 และเราได้แล่นเรือไปที่นั่น และมาถึงฝั่งเมืองคีออสในวันรุ่งขึ้น และ
วันรุ่งขึ้นเรามาถึงเกาะซามอสและพักอยู่ที่โทรจิลเลียม และต่อไป
วันที่เรามาถึงมิเลทัส
20:16 เพราะเปาโลตั้งใจจะแล่นไปทางเมืองเอเฟซัส เพราะท่านไม่ยอมใช้จ่าย
เวลาในเอเชีย: เพราะเขารีบถ้าเป็นไปได้สำหรับเขา
เยรูซาเล็ม วันเพ็นเทคอสต์
20:17 และจากเมืองมิเลทัส ท่านใช้ไปยังเมืองเอเฟซัส และเรียกพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นมา
คริสตจักร.
20:18 ครั้นคนทั้งสองมาถึงพระองค์แล้ว พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า "ท่านทราบแล้ว มาจาก
วันแรกที่ฉันเข้ามาในเอเชียหลังจากที่ฉันอยู่กับคุณอย่างไร
ในทุกฤดูกาล
20:19 ปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ด้วยใจถ่อมสุดใจ น้ำตาไหลเป็นอันมาก และ
การล่อลวงซึ่งประสบกับข้าพเจ้าโดยการโกหกของพวกยิว:
20:20 และข้าพเจ้ามิได้เก็บสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ท่านไว้แต่ได้
ได้สำแดงแก่ท่านและสั่งสอนท่านอย่างเปิดเผยตามบ้านและตามบ้าน
20:21 เป็นพยานแก่พวกยิวและพวกกรีกด้วยถึงการกลับใจ
พระเจ้าและศรัทธาต่อพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา
20:22 และบัดนี้ ดูเถิด ข้าพเจ้าถูกมัดด้วยวิญญาณไปยังกรุงเยรูซาเล็มโดยหารู้ไม่
สิ่งที่จะประสบแก่ข้าพเจ้า ณ ที่นั้น
20:23 เว้นแต่ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเป็นพยานในทุกเมืองโดยตรัสว่าเครื่องผูกมัดและ
ความทุกข์ยากอยู่กับฉัน
20:24 แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้าประทับใจ ทั้งข้าพเจ้าก็นับว่าข้าพเจ้าเป็นที่รักยิ่ง
เพื่อข้าพเจ้าจะได้เรียนจนจบด้วยความยินดีและงานรับใช้
ซึ่งข้าพเจ้าได้รับจากพระเยซูเจ้าเพื่อเป็นพยานถึงข่าวประเสริฐของพระเยซูเจ้า
พระคุณของพระเจ้า.
20:25 และบัดนี้ ดูเถิด ข้าพเจ้าทราบแล้วว่าท่านทั้งหลายซึ่งข้าพเจ้าได้ไปเทศนาในหมู่ผู้นั้น
แผ่นดินของพระเจ้าจะไม่เห็นหน้าเราอีก
20:26 เหตุฉะนั้น วันนี้ข้าพเจ้าจึงขอให้ท่านบันทึกว่าข้าพเจ้าบริสุทธิ์จากโลหิต
ของผู้ชายทุกคน
20:27 เพราะข้าพเจ้ามิได้รังเกียจที่จะประกาศคำแนะนำทั้งปวงของพระเจ้าแก่ท่านทั้งหลาย
20:28 เหตุฉะนั้นจงระวังตัวและฝูงสัตว์ทั้งปวง
ซึ่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงแต่งตั้งให้ท่านเป็นผู้ดูแล เพื่อเลี้ยงดูคริสตจักรของพระเจ้า
ซึ่งพระองค์ทรงซื้อด้วยพระโลหิตของพระองค์เอง
20:29 เพราะข้าพเจ้าทราบอยู่ว่า ภายหลังข้าพเจ้าจากไป หมาป่าดุร้ายจะเข้ามา
ในหมู่พวกท่านไม่ไว้ชีวิตฝูงแกะ
20:30 จะมีคนในหมู่พวกเจ้าเองลุกขึ้นพูดสิ่งผิดๆ
ชักจูงสาวกให้ตามพวกเขาไป
20:31 เหตุฉะนั้นจงเฝ้าระวังและระลึกว่าข้าพเจ้าหยุดอยู่สามปี
ไม่เตือนทุกคืนวันด้วยน้ำตา
20:32 บัดนี้ พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าฝากท่านไว้กับพระเจ้าและต่อคำแห่งพระคุณของพระองค์
ซึ่งสามารถสร้างคุณขึ้นและให้มรดกแก่คุณท่ามกลางคนทั้งปวง
ผู้ซึ่งได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้ว
20:33 ข้าพเจ้ามิได้โลภอยากได้เงินหรือทองหรือเครื่องแต่งกายของผู้ใด
20:34 แท้จริงแล้ว ท่านเองก็รู้ว่ามือเหล่านี้ปรนนิบัติข้าพเจ้า
สิ่งจำเป็นและแก่พวกเขาที่อยู่กับข้าพเจ้า
20:35 ข้าพเจ้าได้สำแดงแก่ท่านทั้งหลายแล้วว่า ควรจะสนับสนุนการตรากตรำทำงานนั้นอย่างไร
ผู้อ่อนแอและระลึกถึงพระวจนะของพระเยซูเจ้าว่าอย่างไร
มีความสุขในการให้มากกว่าการรับ
20:36 ครั้นตรัสดังนี้แล้วก็คุกเข่าลงอธิษฐานกับคนทั้งปวง
20:37 แล้วคนเหล่านั้นก็ร้องไห้เป็นทุกข์ และกอดคอของเปาโลและจุบท่าน
20:38 เป็นทุกข์เป็นที่สุดเพราะถ้อยคำที่เขากล่าวซึ่งเขาจะได้เห็น
ใบหน้าของเขาไม่มีอีกต่อไป และพวกเขาก็พาเขาไปที่เรือ