Закариё
14:1 Инак, рӯзи Худованд меояд, ва ғанимати ту тақсим хоҳад шуд
миёни ту.
14:2 Зеро ки Ман ҳамаи халқҳоро бар зидди Ерусалим барои ҷанг ҷамъ хоҳам кард; ва шахр
гирифта хоҳанд шуд, ва хонаҳо тирандозӣ карда мешаванд, ва занонро таҷовуз хоҳанд кард; ва ним
шаҳрҳо ба асирӣ хоҳанд рафт, ва бақияи қавм
аз шахр канда нашавад.
14:3 Он гоҳ Худованд берун рафта, бар зидди он халқҳо ҷанг хоҳад кард, чунон ки вақте ки
дар рузи чанг чангид.
14:4 Ва пойҳои ӯ дар он рӯз бар кӯҳи Зайтун, ки воқеъ аст, биистад
пеш аз Ерусалим дар шарқ, ва кӯҳи Зайтун ба он дохил хоҳад шуд
мобайни он ба тарафи шарқ ва ғарб, ва дар он ҷо хоҳад буд
водии хеле бузург шудан; ва нисфи кӯҳ ба сӯи кӯҳ дур хоҳад шуд
шимол ва нисфи он ба тарафи ҷануб.
14:5 Ва шумо ба водии кӯҳистон хоҳед гурехт; барои водии
кӯҳҳо то Азал хоҳанд расид; оре, шумо низ, чунон ки гурехтаед, гурезед
аз пеш аз заминҷунбӣ дар айёми Узиё подшоҳи Яҳудо: ва
Худованд Худои ман, ва ҳамаи муқаддасон бо Ту хоҳанд омад.
14:6 Ва дар он рӯз воқеъ хоҳад шуд, ки нур нахоҳад буд
равшан, на торик:
14:7 Аммо он рӯзе хоҳад буд, ки ба Худованд маълум хоҳад шуд, на рӯз, на
шаб, вале воқеъ хоҳад шуд, ки бегоҳ мешавад
нур.
14:8 Ва дар он рӯз хоҳад буд, ки обҳои зинда аз он берун хоҳанд шуд
Ерусалим; нисфи онхо ба тарафи бахри пештара ва нисфи онхо ба суи бахр
баҳри ақиб: дар тобистон ва зимистон хоҳад буд.
14:9 Ва Худованд подшоҳи тамоми замин хоҳад буд: дар он рӯз дар он ҷо хоҳад буд
Як Худованд бошед, ва исми Ӯ як бошад.
14:10 Тамоми замин аз Ҷабаъ то Риммӯн дар ҷануби он ҳамвор хоҳад шуд
Ерусалим: ва он баланд шуда, дар ҷои худ сокин хоҳад шуд
Дари Биньёмин ба ҷои дарвозаи якум, то дарвозаи кунҷӣ,
ва аз бурҷи Ҳананил то шаробфурӯшҳои подшоҳ.
14:11 Ва одамон дар он сокин хоҳанд шуд, ва дигар ҳалокати комил нахоҳад буд;
балки Ерусалим бехатар сокин хоҳад шуд.
14:12 Ва ин бало хоҳад буд, ки Худованд бо он ҳамаро зарба мезанад
мардуме ки бар зидди Ерусалим ҷанг кардаанд; Гӯшти онҳо бихӯрад
дур мешаванд, вақте ки онҳо бар пои худ меистанд, ва чашмонашон нобуд хоҳад шуд
дар сӯрохиҳошон хоҳанд буд, ва забонашон дар даҳони онҳо нест хоҳад шуд.
14:13 Ва дар он рӯз воқеъ хоҳад шуд, ки шӯриши азиме аз ҷониби Худованд
дар миёни онҳост; ва ҳамаро ба дасти худ хоҳанд гирифт
ёри худ, ва дасти вай бар зидди дасти вай бархезад
ҳамсоя.
14:14 Ва Яҳудо низ дар Ерусалим ҷанг хоҳанд кард; ва сарвати ҳама
халқҳо дар гирду атроф ҷамъ хоҳанд шуд: тилло ва нуқра, ва
либос, дар фаровонӣ.
14:15 Ва балои асп, хачир, шутур ва
аз хар ва тамоми ҳайвоноте ки дар ин хаймаҳо хоҳанд буд, мисли ин
вабо.
14:16 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар кӣ аз ҳама боқӣ мемонад
халқҳое ки бар зидди Ерусалим омада буданд, ҳатто сол аз сол хоҳанд афзуд
ба Подшоҳ, Худованди лашкарҳо саҷда кунед ва идро риоя кунед
хаймахо.
14:17 Ва он хоҳад буд, ки ҳар кӣ нахоҳанд омад, аз ҳамаи қабилаҳои
заминро ба Ерусалим, то ки ба Подшоҳ, Худованди лашкарҳо саҷда кунанд, ҳатто бар болои он
ба онҳо борон нахоҳад буд.
14:18 Ва агар хонадони Миср нараванд ва наоянд, борон нахоҳанд дошт;
он бало хоҳад буд, ки Худованд халқҳоро бо он зарба хоҳад зад
ки барои гузарондани иди хаймахо намеоянд.
14:19 Ин аст ҷазои Миср, ва ҷазои ҳамаи халқҳо
ки барои гузарондани иди хаймахо намеоянд.
14:20 Дар он рӯз бар зангӯлаҳои аспон, муқаддас аст
ХУДОВАНД; ва дегҳо дар хонаи Худованд мисли косаҳо хоҳанд буд
пеш аз қурбонгоҳ.
14:21 Бале, ҳар дег дар Ерусалим ва дар Яҳудо муқаддас хоҳад буд барои Худованд
ва ҳамаи қурбониҳо омада, аз онҳо хоҳанд гирифт, ва
ва дар он рӯз канъонӣ дигар дар он нахоҳад буд
хонаи Худованди лашкарҳо.