Закариё
3:1 Ва ӯ ба ман Еҳушаъ саркоҳинро нишон дод, ки дар назди фариштаи Худо истодааст
Худованд ва шайтон дар тарафи рости Ӯ истода, ба ӯ муқобилат мекунанд.
3:2 Ва Худованд ба Шайтон гуфт: «Худованд туро мазаммат кунад, эй шайтон; ҳатто
Худованде, ки Ерусалимро баргузид, туро мазаммат кунад: магар ин тамғаи кандашуда нест?
аз оташ берун?
3:3 Ва Еҳушаъ дар тан либоси палид дошт ва дар пеши фаришта истода буд.
3:4 Ва Ӯ дар ҷавоб ба онҳое ки дар пеш истода буданд, гуфт: «Бигиред».
либосҳои ифлосро аз ӯ дур кунед. Ва ба вай гуфт: «Инак, дорам».
гуноҳи туро аз ту дур кард, ва ман туро либос мепӯшонам
иваз кардани либос.
3:5 Ва ман гуфтам: «Бигзор бар сари ӯ як митери зебо гузоранд». Пас ярмарка барпо карданд
ба сараш миқдор андохт ва ба ӯ ҷомаҳо пӯшонд. Ва фариштаи
Худованд истода буд.
3:6 Ва фариштаи Худованд ба Еҳушаъ эътироз карда, гуфт:
3:7 Ҳамин тавр мегӯяд Худованди лашкарҳо; Агар бо роҳҳои Ман роҳ равӣ, ва агар ту
фармони маро риоя хоҳӣ кард, ту низ хонаи маро доварӣ хоҳӣ кард ва низ
ҳавлиҳои Маро нигоҳ доред, ва Ман ба ту ҷойҳое хоҳам дод, ки дар миёни онҳо сайр кунед
омода.
3:8 Акнун бишнав, эй саркоҳин Еҳушаъ, ту ва ҳамкорони худ, ки нишастаанд,
зеро ки онҳо одамоне ҳастанд, ки дар тааҷҷуб мемонанд; зеро ки инак, Ман меоварам».
хизматгорам ФИЛИАЛ баромад.
3:9 Зеро инак санге, ки ман пеши Еҳушаъ гузоштаам; бар як санг
ҳафт чашм хоҳад буд: инак, Ман қабри онро нақш хоҳам кард, мегӯяд
Худованди лашкарҳо, ва ман гуноҳи он заминро дар як ҷо бартараф хоҳам кард
рӯз.
3:10 Дар он рӯз, мегӯяд Худованди лашкарҳо, шумо ҳар касро аз они худ хонед
ҳамсояи зери ток ва зери дарахти анҷир.