Хиради Сулаймон
19:1 Дар мавриди осиён, ғазаби онҳо то охир бе раҳм омад.
Ӯ пеш аз ин медонист, ки чӣ кор хоҳанд кард;
19:2 Чӣ гуна ба онҳо иҷозат дод, ки бираванд ва онҳоро шитобон фиристод,
тавба мекарданд ва аз паи онҳо мерафтанд.
19:3 Зеро, дар ҳоле ки онҳо ҳанӯз дар сари қабрҳо гиря ва гиря мекарданд
аз мурдагон, онҳо боз як дастгоҳи беақлро илова карданд ва онҳоро ҳамчун
гурезагон, ки аз онҳо хоҳиш карда буданд, ки аз онҳо дур шаванд.
19:4 Зеро ки тақдире, ки сазовори он буданд, онҳоро ба ин мақсад ҷалб кард ва
ба онҳо водор сохт, ки чизҳои пештар рӯйдодаро фаромӯш кунанд, то битавонанд
Ба азобе, ки хостори азобашон буд, адо кунед:
19:5 Ва то ки қавми ту роҳи аҷоибро тай кунанд, вале онҳо пайдо кунанд
марги аҷиб.
19:6 Зеро ки тамоми махлуқот дар намуди худ аз нав ба вуҷуд омад,
ба аҳкоми хосе ки ба онҳо дода шудааст, ба ҷо оваред, ки аз они Ту
кӯдакон метавонанд бидуни осеб нигоҳ дошта шаванд:
19:7 Масалан, абре, ки ӯрдугоҳро соя мекунад; ва дар он чое, ки об пеш меистод, хушк
замин пайдо шуд; ва берун аз баҳри Сурх роҳи бе мамониат; ва берун
аз ҷӯйи шадиди майдони сабз:
19:8 Ба он ҷое ки тамоми қавме мерафтанд, ки бо дасти ту муҳофизат шуда буданд,
дидани мӯъҷизот аҷиби ту.
19:9 Зеро ки онҳо мисли аспон давида, мисли барраҳо ҷаҳида, ҳамду сано мегуфтанд.
Ту, эй Худованд, ки онҳоро наҷот додаӣ.
19:10 Зеро ки онҳо ҳанӯз дар бораи он чи дар ҳоле ки онҳо анҷом дода буд, дар хотир буданд,
дар сарзамини бегонагон, чй тавр замин пашша баровард
ба ҷои чорво ва чӣ гуна дарё қурбоққаҳои зиёдеро ба вуҷуд овард
ба ҷои моҳӣ.
19:11 Аммо баъдтар онҳо насли нави паррандагонро диданд, ки онҳоро бурданд
иштихояшон, гуштхои нозук хохиш карданд.
19:12 Зеро ки салвоҳо аз баҳр ба сӯи онҳо баромаданд, то ки қаноат кунанд.
19:13 Ва ҷазои гунаҳкорон бе нишонаҳои пештара аз ҷониби Худо омад
қуввати раъдҳо, зеро ки онҳо ба андозаи худ аз рӯи адолат уқубат кашиданд
бадкорӣ, ба тавре ки онҳо рафтори сахттар ва нафратангезро истифода бурданд
ба бегонагон.
19:14 Зеро ки Садӯмиён онҳоеро, ки кай намешинохтанд, қабул накарданд
омад, вале инҳо дӯстонеро, ки сазовори он буданд, ба ғуломӣ оварданд
онхо.
19:15 Ва на танҳо ҳамин тавр, балки шояд баъзе аз онҳо эҳтиром карда шавад,
зеро онҳо одамони бегонаро истифода мебурданд, ки дӯстона надоранд:
19:16 Аммо инҳо онҳоро, ки бо онҳо қабул карда буданд, сахт андӯҳгин карданд
зиёфат медоданд ва аллакай бо онҳо шарики ҳамон шариат гардида буданд.
19:17 Бинобар ин, инҳо низ кӯр шуданд, чунон ки дар назди онҳо буданд
дарҳои одами одил: ҳангоме ки даҳшатнокро фаро мегирад
торикии бузург, ҳар кас гузаргоҳи дарҳои худро меҷуст.
19:18 Зеро ки унсурҳо дар худ бо як навъ ҳамоҳангӣ, мисли
чунон ки дар ёддоштҳои забур номи оҳангро иваз мекунанд, аммо ҳамеша
садоҳо; ки онро аз дидани он чизе, ки доранд, хуб дарк кардан мумкин аст
карда шуд.
19:19 Зеро ки чизҳои заминӣ ба об табдил ёфтанд, ва чизҳое, ки пештар
дар об шино мекард, акнун ба замин баромад.
19:20 Оташ дар об қудрат дошт, ки фазилати худро фаромӯш кард: ва
об табиати хомушкунандаи худро фаромуш кардааст.
19:21 Аз тарафи дигар, шӯъла ҷисми фосидро нобуд накард
мавҷудоти зинда, агарчи дар он роҳ мерафтанд; на яхро об накарданд
як навъ гӯшти осмонӣ, ки табиатан ба гудохта мувофиқ буд.
19:22 Зеро ки Ту дар ҳама чиз, эй Худованд, қавми Худро ҷалол додӣ ва
Ба онҳо ғамхорӣ накардӣ, балки ба онҳо ёрӣ додӣ
хар замон ва макон.