Хиради Сулаймон
18:1 Бо вуҷуди ин, муқаддасони ту нури хеле бузурге доштанд, ки онҳо овози Ӯро шуниданд
шуниданд, ва шаклашонро надиданд, зеро ки онҳо низ азоб накашидаанд
ҳамон чизҳо, онҳоро хушбахт шумурданд.
18:2 Аммо барои ин онҳо, ки бар онҳо ситам шуда буд, ҳоло озор надоданд
пеш аз ин ба онҳо ташаккур мегуфтанд ва барои он чизе, ки доштанд, омурзиш хостаанд
душман шуданд.
18:3 Ба ҷои он ки ба онҳо сутуни оташин додӣ, ки ҳарду
раҳнамои сафари номаълум ва офтоби безарар барои фароғати онҳо
бо шараф.
18:4 Зеро онҳо сазовори он буданд, ки аз нур маҳрум ва дар зулмот зиндонӣ шаванд,
ки писарони туро махкам нигоҳ доштааст, ва ба василаи онҳо нури шариатро равшан мекард
ба ҷаҳон дода мешуд.
18:5 Ва ҳангоме ки онҳо тасмим гирифтанд, ки кӯдакони муқаддасонро ба қатл расонанд, як кӯдак
Ту берун партофта шудаӣ ва наҷот ёфтаӣ, то ки онҳоро маҳкум кунӣ,
шумораи зиёди фарзандони худро ба вуҷуд овард ва онҳоро бо тавоноӣ тамоман несту нобуд кард
об.
18:6 Дар бораи он шаб падарони мо шаҳодат доданд, ки аз ин пеш огоҳ буданд
Ба он савгандҳое, ки имон оварда буданд, пас аз он хоҳанд буд
хушҳолӣ.
18:7 Ҳамин тавр, аз қавми ту ҳам наҷоти одилон пазируфта шуд, ва
несту нобуд кардани душманон.
18:8 Зеро ки ту душманони моро бо он ҷазо додӣ,
Моро, ки даъват карда будӣ, ҷалол деҳ.
18:9 Зеро ки фарзандони одил одамони некро пинҳонӣ ва бо онҳо қурбонӣ мекарданд
Як розигӣ қонуни муқаддасро ба вуҷуд овард, ки муқаддасон мисли шарикони он бошанд
хамон неку бад, падарон акнун сурудхои васфй месароянд.
18:10 Аммо аз тарафи дигар, фарьёди нохуши душманон баланд шуд,
ва садои аламоваре ба хориҷа барои кӯдаконе, ки буданд, бурда мешуд
гиря кард.
18:11 Хоҷа ва ғулом як хел ҷазо дода шуданд; ва мисли
подшоҳ, одами оддӣ ҳамин тавр азоб кашид.
18:12 Ҳамин тавр, ҳама бо як намуди мамот мурдаҳои бешумор доштанд;
зиндагон низ барои дафни онҳо кофӣ набуданд, зеро дар як лаҳза
начибтарин насли онхо нобуд шуд.
18:13 Зеро ки онҳо ба ҳеҷ чиз имон намеоварданд, ба сабаби
ҷодугарӣ; пас аз нобуд шудани нахустзода онҳо эътироф карданд
ин мардум фарзандони Худо бошанд.
18:14 Зеро, дар ҳоле ки ҳама чиз дар хомӯшӣ буд, ва он шаб дар
дар байни рафти тезаш,
18:15 Каломи Қодири Ту аз осмон аз тахти подшоҳии Ту поин омад, чунон ки
марди шадиди ҷангӣ дар миёни сарзамини харобот,
18:16 Ва фармони беихтиёри Туро ҳамчун шамшери тез овард ва
ҳама чизро аз марг пур кард; ва он ба осмон расид, аммо истода буд
бар замин.
18:17 Он гоҳ ногаҳон рӯъёҳои хобҳои даҳшатнок онҳоро дарднок ва даҳшатнок карданд.
беихтиёр ба сари онхо омад.
18:18 Ва яке ба ин ҷо партофта, ва дигаре дар он ҷо, ниммурда, нишон дод сабаби
марги ӯ.
18:19 Зеро хобҳое, ки онҳоро ба изтироб меоварданд, инро пешгӯӣ карда буданд, то ки ин корро накунанд
нобуд мешаванд ва намедонанд, ки чаро онҳо азоб кашидаанд.
18:20 Бале, чаши марг ба одилон низ таъсир кард, ва вуҷуд дошт
ҳалокати мардум дар биёбон; лекин ғазаб тоқат мекард
дароз нест.
18:21 Зеро он гоҳ марди беайб шитоб карда, барои дифоъ аз онҳо баромад;
ва сипари хизмати дурусти худ, ҳатто дуо ва
пешбурди бухур, худро бар зидди ғазаб гузошт ва ҳамин тавр овард
мусибат ба охир расида, эълон кард, ки вай бандаи туст.
18:22 Пас, ӯ бар харобкунанда ғолиб омад, на бо қуввати бадан ва на бо қувваи
силоҳ, балки бо як сухан тобеъ он кас, ки ҷазо дод, иддао савганд ва
аҳдҳое, ки бо падарон бастаанд.
18:23 Зеро, вақте ки мурдагон аз тӯдаҳо бар якдигар афтода буданд,
байни истода, хашму газаб монд ва рохи зиндаро чудо кард.
18:24 Зеро ки дар либоси дароз тамоми ҷаҳон буд, ва дар чор қатори
Сангҳо ҷалоли падарон буд, ва Аълоҳазрати Ту бар он
дайдеми сараш.
18:25 Ҳалоккунанда ба онҳо ҷой дод ва аз онҳо тарсид, зеро ки буд
кофист, ки танҳо хашмро чашиданд.