Хиради Сулаймон 17:1 Зеро ки довариҳои Ту бузурганд ва онҳоро ифода кардан мумкин нест ҷонҳои бепарво хато кардаанд. 17:2 Зеро, вақте ки одамони золимон фикр мекарданд, ки халқи муқаддасро ситам кунанд; буданашон асирони зулмот ва занҷир дар хонаҳояшон бастаанд бандҳои шаби дароз аз ҷовидона асир шуда буданд таъминот. 17:3 Зеро, вақте ки онҳо бояд дар гуноҳҳои пинҳонии худ пинҳон мешуданд, онҳо буданд дар зери пардаи торикии фаромӯшӣ пароканда шуда, даҳшатнок дар ҳайрат афтода, ва бо зеҳнҳои [аҷиб] ба изтироб афтодаанд. 17:4 Зеро ки гӯшае, ки онҳоро нигоҳ дошт, онҳоро аз тарс нигоҳ дошта наметавонад, балки Садои [ба монанди об] фурӯ рехтан дар атрофи онҳо садо дод ва рӯъёҳои ғамангез бо чеҳраи вазнин ба онҳо зоҳир шуд. 17:5 Ҳеҷ қувваи оташ ба онҳо равшанӣ дода наметавонад, ва равшанӣ алангаи ситорахо тобовар аст, то он шаби мудхишро равшан кунад. 17:6 Фақат оташе аз худ фурӯзон ба онҳо зоҳир шуд, ки хеле даҳшатовар аст. зеро ки бисьёр тарсиданд, он чиро, ки дида буданд, гумон карданд бадтар аз манзарае, ки надиданд. 17:7 Аммо дар бораи хаёлоти ҷодугарӣ санъат, онҳо фурӯ гузошта шуданд, ва онҳо фахр кардан дар доно бо расвой мазаммат карда шуд. 17:8 Зеро ки онҳо ваъда доданд, ки даҳшат ва мусибатро аз бемор дур мекунанд ҷон, аз тарс бемор буданд, сазовори хандидан буданд. 17:9 Зеро ки ҳеҷ чизи даҳшатнок аз онҳо наметарсид; аммо аз ҳайвонҳо метарсанд ки аз наздаш мегузаштанд ва фириши морҳо, 17:10 Онҳо аз тарс мурданд ва инкор карданд, ки ҳаворо диданд, ки наметавонистанд тараф пешгирӣ карда шавад. 17:11 Зеро ки бадӣ, ки бо шаҳодати худ маҳкум шудааст, хеле даҳшатовар аст ва ки вичдонаш фишор меовард, хамеша вокеахои аламоварро пешгуй мекунад. 17:12 Зеро тарс ҷуз хиёнат ба ёрманди ақл чизи дигаре нест пешниҳод мекунад. 17:13 Ва интизории дарун, ки камтар аст, нодониро бештар ҳисоб мекунад аз сабабе, ки азобро меорад. 17:14 Аммо онҳо ҳамон шаб хоб рафтанд, ки дар ҳақиқат буд тоқатнопазир аст ва аз қаъри ногузир ба сари онҳо омад ҷаҳаннам, 17:15 Қисман аз зуҳуроти даҳшатовар ба хашм омада, қисман аз ҳуш рафтанд, Дили онҳо ноумед шуд: зеро тарси ногаҳонӣ ба вуқӯъ омад, ва на дар ҷустуҷӯ онхо. 17:16 Пас, ҳар кӣ афтод, сахт нигоҳ дошта шуд, дар зиндон баста бе панҷараҳои оҳанӣ, 17:17 Зеро ки хоҳ деҳқон буд, хоҳ чӯпон, хоҳ коргари саҳро, вай пеш гирифта шуд ва ба он зарурат, ки шуда наметавонист, тоб овард парҳез карданд: зеро ки ҳама бо як занҷири зулмот баста буданд. 17:18 Хоҳ шамоли ҳуштакӣ бошад, хоҳ садои хушбӯи паррандагон шохаҳои густурда ё афтидани оби хушбӯй, 17:19 Ё садои даҳшатноки сангҳои партофташуда ё давидан, ки наметавонад бошад дида мешавад, ки ҳайвонҳои ваҳшӣ ё садои ғуррони аксари ҳайвоноти ваҳшӣ, ё акси садои бархӯрд аз кӯҳҳои холӣ; ин чизҳо онҳоро ба вуҷуд оварданд аз тарс ларзондан. 17:20 Зеро ки тамоми ҷаҳон бо нури равшан медурахшид, ва ҳеҷ кас дар он монеъ нашуд меҳнати онҳо: 17:21 Бар онҳо танҳо шаби сангин паҳн шуда буд, ки сурати он зулмот аст ки баъд аз ин бояд онҳоро қабул кунанд, лекин онҳо барои худ буданд аз торикӣ ғамангезтар аст.