Хиради Сулаймон
17:1 Зеро ки довариҳои Ту бузурганд ва онҳоро ифода кардан мумкин нест
ҷонҳои бепарво хато кардаанд.
17:2 Зеро, вақте ки одамони золимон фикр мекарданд, ки халқи муқаддасро ситам кунанд; буданашон
асирони зулмот ва занҷир дар хонаҳояшон бастаанд
бандҳои шаби дароз аз ҷовидона асир шуда буданд
таъминот.
17:3 Зеро, вақте ки онҳо бояд дар гуноҳҳои пинҳонии худ пинҳон мешуданд, онҳо буданд
дар зери пардаи торикии фаромӯшӣ пароканда шуда, даҳшатнок дар ҳайрат афтода,
ва бо зеҳнҳои [аҷиб] ба изтироб афтодаанд.
17:4 Зеро ки гӯшае, ки онҳоро нигоҳ дошт, онҳоро аз тарс нигоҳ дошта наметавонад, балки
Садои [ба монанди об] фурӯ рехтан дар атрофи онҳо садо дод ва рӯъёҳои ғамангез
бо чеҳраи вазнин ба онҳо зоҳир шуд.
17:5 Ҳеҷ қувваи оташ ба онҳо равшанӣ дода наметавонад, ва равшанӣ
алангаи ситорахо тобовар аст, то он шаби мудхишро равшан кунад.
17:6 Фақат оташе аз худ фурӯзон ба онҳо зоҳир шуд, ки хеле даҳшатовар аст.
зеро ки бисьёр тарсиданд, он чиро, ки дида буданд, гумон карданд
бадтар аз манзарае, ки надиданд.
17:7 Аммо дар бораи хаёлоти ҷодугарӣ санъат, онҳо фурӯ гузошта шуданд, ва онҳо
фахр кардан дар доно бо расвой мазаммат карда шуд.
17:8 Зеро ки онҳо ваъда доданд, ки даҳшат ва мусибатро аз бемор дур мекунанд
ҷон, аз тарс бемор буданд, сазовори хандидан буданд.
17:9 Зеро ки ҳеҷ чизи даҳшатнок аз онҳо наметарсид; аммо аз ҳайвонҳо метарсанд
ки аз наздаш мегузаштанд ва фириши морҳо,
17:10 Онҳо аз тарс мурданд ва инкор карданд, ки ҳаворо диданд, ки наметавонистанд
тараф пешгирӣ карда шавад.
17:11 Зеро ки бадӣ, ки бо шаҳодати худ маҳкум шудааст, хеле даҳшатовар аст ва
ки вичдонаш фишор меовард, хамеша вокеахои аламоварро пешгуй мекунад.
17:12 Зеро тарс ҷуз хиёнат ба ёрманди ақл чизи дигаре нест
пешниҳод мекунад.
17:13 Ва интизории дарун, ки камтар аст, нодониро бештар ҳисоб мекунад
аз сабабе, ки азобро меорад.
17:14 Аммо онҳо ҳамон шаб хоб рафтанд, ки дар ҳақиқат буд
тоқатнопазир аст ва аз қаъри ногузир ба сари онҳо омад
ҷаҳаннам,
17:15 Қисман аз зуҳуроти даҳшатовар ба хашм омада, қисман аз ҳуш рафтанд,
Дили онҳо ноумед шуд: зеро тарси ногаҳонӣ ба вуқӯъ омад, ва на дар ҷустуҷӯ
онхо.
17:16 Пас, ҳар кӣ афтод, сахт нигоҳ дошта шуд, дар зиндон баста
бе панҷараҳои оҳанӣ,
17:17 Зеро ки хоҳ деҳқон буд, хоҳ чӯпон, хоҳ коргари саҳро,
вай пеш гирифта шуд ва ба он зарурат, ки шуда наметавонист, тоб овард
парҳез карданд: зеро ки ҳама бо як занҷири зулмот баста буданд.
17:18 Хоҳ шамоли ҳуштакӣ бошад, хоҳ садои хушбӯи паррандагон
шохаҳои густурда ё афтидани оби хушбӯй,
17:19 Ё садои даҳшатноки сангҳои партофташуда ё давидан, ки наметавонад бошад
дида мешавад, ки ҳайвонҳои ваҳшӣ ё садои ғуррони аксари ҳайвоноти ваҳшӣ,
ё акси садои бархӯрд аз кӯҳҳои холӣ; ин чизҳо онҳоро ба вуҷуд оварданд
аз тарс ларзондан.
17:20 Зеро ки тамоми ҷаҳон бо нури равшан медурахшид, ва ҳеҷ кас дар он монеъ нашуд
меҳнати онҳо:
17:21 Бар онҳо танҳо шаби сангин паҳн шуда буд, ки сурати он зулмот аст
ки баъд аз ин бояд онҳоро қабул кунанд, лекин онҳо барои худ буданд
аз торикӣ ғамангезтар аст.