Хиради Сулаймон
14:1 Боз, касе тайёрӣ ба киштӣ, ва дар бораи убур аз он
мавҷҳои пурталотум пораи ҳезумро аз зарф пӯсидатар даъват мекунад
ки уро мебардорад.
14:2 Зеро ки ҳаваси фоида он чизеро тарҳрезӣ кард, ва коргар онро бо дасти худ сохт
махорат.
14:3 Аммо пешгӯии Ту, эй Падар, онро идора мекунад, зеро ки Ту роҳе дар
баҳр ва роҳи бехатар дар мавҷҳо;
14:4 Ва нишон дод, ки ту метавонӣ аз ҳар хатар наҷот ёбӣ, бале, ҳарчанд марде ба он ҷо рафта буд
баҳр бе санъат.
14:5 Бо вуҷуди ин, ту намехоҳӣ, ки аъмоли ҳикмати ту бошад
бекоранд ва аз ин рӯ, одамон ҳаёти худро ба як пораи хурди ҳезум мебахшанд,
ва дар киштии заиф аз баҳри ноҳамвор гузаштан наҷот меёбанд.
14:6 Зеро ки дар замонҳои қадим низ, вақте ки бузургҷуссаҳои мағрур ҳалок шуданд, умеди
ҷаҳоне ки бо дасти Ту идора мешуд, дар зарфи заиф раҳо ёфта, ба ҳама вогузор шуд
як насли наслро синну сол мекунад.
14:7 Зеро хушбахт аст ҳезум, ки адолат аз он меояд.
14:8 Аммо он чи бо даст сохта шудааст, лаънат аст, инчунин он, чунон ки офаридааст
он: вай, зеро ки онро офаридааст; ва он, зеро, ки фосид буд, он буд
худо номида.
14:9 Зеро ки золимон ва осори вай дар назди Худо яксонанд.
14:10 Зеро он чи офарида шудааст, ҳамроҳи он касе, ки онро офаридааст, ҷазо дода мешавад.
14:11 Бинобар ин, ҳатто бар бутҳои халқҳо низ хоҳад буд
зиёрат: зеро ки онҳо дар офаридаи Худо як шудаанд
зишт ва монеаҳои пешпо барои ҷонҳои одамон ва доме барои
пойҳои беақл.
14:12 Зеро ки офариниши бутҳо ибтидои зинои рӯҳонӣ буд,
ва ихтироъ кардани онҳо фасоди ҳаёт аст.
14:13 Зеро ки онҳо аз ибтидо набуданд ва нахоҳанд буд
ҳамеша.
14:14 Зеро ки онҳо бо ҷалоли бардурӯғи одамон ба ҷаҳон дохил шуданд ва аз ин рӯ
Оё онҳо ба зудӣ ба охир мерасанд.
14:15 Зеро ки падаре, ки бо мотами бармаҳал гирифтор шуда буд, вақте ки ӯ дод
симои фарзандаш ба зудӣ гирифта шуд, акнун ӯро ҳамчун худое гиромӣ, ки буд
он гоҳ марде буд ва ба онҳое ки зери дасти ӯ буданд, маросимҳо месупорид
ва қурбониҳо.
14:16 Ҳамин тавр, бо гузашти вақт, одати осоре, ки қавитар шуда буд, нигоҳ дошта шуд
шариат ва ҳайкалҳои кандакорӣ мувофиқи аҳкоми подшоҳон парастиш мешуданд.
14:17 Онҳоро одамон дар ҳузури онҳо эҳтиром карда наметавонистанд, зеро ки дур зиндагӣ мекарданд
калбакии визи-ти худро аз дур гирифта, тасвири экспрессй кард
Подшоҳе, ки ӯро эҳтиром мекарданд, то ин ки бо ҳамин пешравии онҳост
ба касе, ки ғоиб буд, хушомадгӯӣ кунанд, гӯё ки ӯ ҳозир буд.
14:18 Ҳамчунин кӯшиши беназири ҳунарманд барои пешрафт кӯмак кард
бехабар ба хурофот бештар.
14:19 Зеро ки ӯ, шояд мехост, ки ба як қудратманд писанд ояд, ҳамаашро маҷбур кард
маҳорати ба вуҷуд овардани шабоҳати беҳтарин муд.
14:20 Ва ҳамин тавр, мардум, ки аз файзи кор дилсӯз шуда буданд, ҳоло Ӯро барои
худое, ки андаке пештар, вале иззату икром буд.
14:21 Ва ин фурсате буд, ки ҷаҳонро фиреб диҳад: барои одамоне, ки ё хизмат мекарданд
фалокат ё зулмро ба сангҳо ва захираҳо нисбат медоданд
номи номаълум.
14:22 Ва ин барои онҳо басанда набуд, ки дар дониш гумроҳ шуданд
аз Худо; аммо дар ҳоле ки онҳо дар ҷанги бузурги ҷоҳилӣ зиндагӣ мекарданд, онҳо ҳамин тавр
балоҳои бузург онҳоро сулҳ номиданд.
14:23 Зеро вақте ки онҳо фарзандони худро дар қурбонӣ куштанд ё пинҳонӣ истифода мебурданд.
маросимҳо ё маросимҳои аҷибу ғариб;
14:24 Онҳо дигар на ҳаёт ва на издивоҷро беайб нигоҳ медоштанд, балки ё
яке дигареро хиёнаткорона мекушт, ё бо зино ғамгин мекард.
14:25 Ба тавре ки дар ҳама одамон бидуни истисно хун, қатл ҳукмронӣ карданд,
дуздӣ ва таҳқир, фасод, бевафоӣ, шӯришҳо, шаҳодати бардурӯғ,
14:26 Ташвиш додани одамони нек, фаромӯш кардани рӯйдодҳои нек, палид кардани ҷонҳо,
таѓйир додани навъ, бетартибї дар издивоҷ, зино ва бешармагӣ
нопокӣ.
14:27 Зеро ки парастиши бутҳое, ки номашон бурда намешавад, ибтидо аст
сабаб ва анҷоми ҳама бадӣ.
14:28 Зеро ки ё вақте ки шодӣ мекунанд, девона мешаванд, ё дуруғ нубувват мекунанд, ё зиндагӣ мекунанд
беадолатона, ё ба таври сабук қасам ёд мекунанд.
14:29 Зеро, ба тавре ки эътимоди онҳо ба бутҳост, ки ҳаёт надоранд; гарчанде онхо
қасамҳои бардурӯғ мехӯранд, вале ба назарашон осебе нарасидааст.
14:30 Аммо ҳар ду ба сабаби инҳо ҷазои адолат хоҳанд дошт
дар бораи Худо фикр намекарданд ва ба бутҳо гӯш медоданд ва ба ноҳақ қасам хӯрданд
бо макру найранг, беэътиноӣ кардани муқаддасот.
14:31 Зеро ки қудрати онҳо нест, ки ба он қасам мехӯранд, балки одилона аст
интиқом аз гунаҳкорон, ки ҳамеша гуноҳи осиёнро ҷазо медиҳад.