Хиради Сулаймон
13:1 Албатта, ҳамаи одамон табиатан беҳуда ҳастанд, ки аз Худо бехабаранд ва метавонанд
на аз чизҳои неки намоён Ӯро бишносед: на аз ҷониби
бо назардошти корҳо, оё онҳо усторо эътироф карданд;
13:2 Аммо ҳисоб ё оташ, ё шамол, ё ҳавои тез, ё доираи
ситораҳо, ё оби шадид, ё чароғҳои осмон, то худоён бошанд
ки дуньёро идора мекунанд.
13:3 Аз зебоии онҳо, агар хушнуд шуданд, онҳоро худоён гирифтанд; бигзоред
бидонед, ки Парвардигори онҳо чӣ қадар беҳтар аст: барои нахустин муаллифи зебоӣ
онҳоро офаридааст.
13:4 Аммо агар онҳо аз қудрат ва фазилати худ дар ҳайрат буданд, бигзор онҳо
аз онҳо мефаҳманд, ки Ӯ то чӣ андоза тавонотар аст, ки онҳоро офаридааст.
13:5 Зеро ки аз бузургӣ ва зебоии махлуқот мутаносибан
созандаи онхо дида мешавад.
13:6 Аммо барои ин онҳо камтар гунаҳкоранд, зеро ки онҳо эҳтимол ба даст меоранд
гумроҳ шуда, Худоро меҷӯянд ва мехоҳанд, ки Ӯро пайдо кунанд.
13:7 Зеро ки дар корҳои Ӯ огоҳ ҳастанд, Ӯро боғайрат меҷӯянд ва
ба чашми онҳо бовар кунед: зеро чизҳои дидашуда зебост.
13:8 Аммо онҳо низ бахшида намешаванд.
13:9 Зеро, агар онҳо тавонистанд, ки ин қадар чизҳоро донанд, то ба ҷаҳон равона шаванд;
Чӣ гуна онҳо Парвардигори онро зудтар наёфтанд?
13:10 Аммо бадбахтанд онҳо, ва дар мурдагон умеди онҳост, ки онҳоро даъват мекунанд
худохо, ки асархои дастони одамон, тилло ва нукра мебошанд, барои намоиш додани санъат
дар, ва шабоҳатҳои ҳайвоноти ваҳшӣ, ё санги хуб барои ҳеҷ чиз, кори аз
дасти қадима.
13:11 Акнун дуредгаре, ки чӯб мебурд, пас аз буридани дарахте вохӯрд
барои максад, ва аз тамоми аккос мохирона гирди атрофи, ва
онро зебо сохтааст ва зарфе аз он барои он мувофиқ кардааст
хидмати зиндагии инсон;
13:12 Ва пас аз сарфи даст кашидан аз кори худ барои пӯшидани гӯшти худ, пур кардааст
худаш;
13:13 Ва дар байни онҳое, ки бефоида буданд, партовро гирифта, а
чӯби каҷ ва пур аз гиреҳҳо онро бо ҷидду ҷаҳд кандакорӣ кардааст,
вакте ки кори дигаре надошт ва онро бо махорати худ ташкил медод
фаҳмид ва онро ба сурати одам сохт;
13:14 Ё онро мисли ҳайвони зишт сохта, онро бо ранги сурх ва бо
рангаш сурх кунад ва ҳар ҷои онро бипӯшонад;
13:15 Ва ҳангоме ки ӯ барои он як ҳуҷраи мувофиқ сохт, онро дар девор гузошт, ва
онро бо оҳан тез кард:
13:16 Зеро ки Ӯ муҳайё кардааст, ки он фурӯ наафтад, зеро медонист, ки ин буд
ба худ ёрӣ дода наметавонад; зеро ки он сурат аст ва ба ёрӣ ниёз дорад;
13:17 Он гоҳ ӯ барои молу мулки худ, барои зану фарзандонаш дуо мекунад ва ҳаст
шарм надоред, ки бо он чизе ки ҳаёт надорад, сухан гӯед.
13:18 Ӯ барои саломатӣ нотавонро мехонад, зеро ки ҳаёт барои он дуо мекунад
ки мурдааст; Зеро ки фурӯтанона ёрӣ талаб мекунад, ки он чизе, ки камтарин аст,
ёрӣ диҳед ва барои сафаре некӯ аз он чизе, ки пои пой намеёбад, талаб мекунад
ба пеш:
13:19 Ва барои ба даст овардани ва ба даст овардани, ва барои муваффақияти хуби дастҳои худ, мепурсад
қобилияти ба ҷо овардани ӯ, ки аз ӯҳдаи ҳеҷ коре дастнорас аст.