Хиради Сулаймон
11:1 Вай корҳои онҳоро дар дасти пайғамбари муқаддас обод кард.
11:2 Онҳо аз биёбоне, ки одамнишин набуд, гузаштанд ва ӯрду заданд
хаймахо дар чойхое, ки рох нест.
11:3 Онҳо бар зидди душманони худ истоданд ва аз душманони худ қасос гирифтанд.
11:4 Вақте ки онҳо ташна буданд, Туро даъват карданд, ва ба онҳо об дода шуд
аз санги охи-рин баромада, ташнагиашон аз санги сахт сер шуд
санг.
11:5 Зеро ки душманонашон бо он чи ҷазо дода шуда буданд, бо ҳамон чиз ҷазо дода буданд
эхтиёчоти онхо истифода бурда шуд.
11:6 Зеро ба ҷои дарёи ҷорист, ки бо хуни палид ноором аст,
11:7 Барои як танбеҳи ошкори он ҳукм, ки дар он навзодон буданд,
кушта шуда буданд, ба онҳо обе фаровон додӣ, ки онҳо бошанд
умед надошт:
11:8 Бо ин ташнагӣ эълон кардӣ, ки чӣ гуна душманони онҳоро ҷазо додаӣ.
11:9 Зеро, вақте ки онҳо озмуда шуданд, вале дар марҳамат ҷазо дода шуданд, онҳо медонистанд, ки чӣ тавр
беимононро ба хашм доварй ва азобу укубат медоданд, ташнаи дигаре буданд
ба тарзи одилона.
11:10 Барои онҳоро ту насиҳат додаӣ ва меозмудӣ, чун падар, вале дигаре чун падар,
Подшоҳи сахтгир, маҳкум кардӣ ва ҷазо додӣ.
11:11 Новобаста аз он ки онҳо ғоиб буданд ё ҳозир буданд, онҳо яксон буданд.
11:12 Зеро ки ғаму андӯҳи дучандон ба сари онҳо омад, ва оҳу нола барои ёди
чизҳои гузашта.
11:13 Зеро, вақте ки онҳо ба воситаи ҷазои худ шуниданд, ки ба дигарон фоида меорад,
онҳо ҳисси Худовандро ҳис мекарданд.
11:14 Онҳоро бо тамасхур эҳтиром мекарданд, вақте ки Ӯ хеле пеш аз он берун ронда шуда буд
дар берун андохтани тифлон, ӯ дар охир, чун диданд, ки чӣ
ба амал омад, хайрат ме-карданд.
11:15 Аммо барои макрҳои беақлонаи шарорати худ, ки бо он вуҷуд дорад
Фирефта ба морҳои беақл ва ба ҳайвоноти нопок саҷда карданд, ту
барои интиқом бар онҳо ҳайвонҳои беақл фиристодем;
11:16 То бидонанд, ки одам чӣ гуна гуноҳ мекунад, ба воситаи он низ
чазо дихад.
11:17 Барои дасти Қодири Ту, ки ҷаҳони материяро бе шакл сохт,
намехост, ки ба миёни онҳо хирсҳои сершумор ё бераҳм фиристад
шерҳо,
11:18 Ё ҳайвонҳои ваҳшии номаълум, пур аз ғазаб, нав офаридашуда, нафас мекашанд
ё буғи оташ, ё бӯи ифлоси дуди пароканда, ё тирпарронӣ
аз чашмонашон дурахши мудхиш мебарояд:
11:19 Аз ин рӯ, на танҳо зарар метавонад ба онҳо якбора, балки ҳамчунин
манзараи мудҳиш онҳоро комилан несту нобуд мекунад.
11:20 Оре, ва бе ин ҳам метавонистанд бо як таркиш афтода бошанд
аз интиқом таъқиб шуда, ба воситаи нафаси ту пароканда шуданд
қувват, вале Ту ҳама чизро ба андоза ва шумор ва фармон додӣ
вазн.
11:21 Зеро ки ту метавонӣ қуввати бузурги худро дар ҳар вақт нишон диҳӣ, вақте ки бихоҳӣ; ва
ки ба қуввати бозуи Ту тоб оварда метавонад?
11:22 Зеро ки тамоми ҷаҳон пеши ту мисли донаи тарозу аст,
Оре, мисли қатраи шабнам, ки бар замин меафтад.
11:23 Аммо ту ба ҳама марҳамат мекунӣ; зеро ки Ту аз ӯҳдаи ҳама кор қодирӣ ва чашмак мезанӣ
ба гуноҳҳои одамон, зеро ки онҳо бояд ислоҳ шаванд.
11:24 Зеро ки ту ҳар он чи ҳаст, дӯст медорӣ, ва аз ҳеҷ чиз нафрат намедорӣ
офаридӣ, зеро агар ту ҳеҷ гоҳ чизе намеофаридӣ
нафрат дошт.
11:25 Ва чӣ гуна метавонист чизе тоқат кунад, агар ин иродаи Ту намебуд? ё
нигоҳ дошта шуда бошад, агар ту даъват накарда бошӣ?
11:26 Аммо Ту ҳамаро амон медиҳӣ, зеро ки онҳо аз они туст, эй Худованд, Ту дӯстдори ҷонҳо.