Хиради Сулаймон
8:1 Ҳикмат аз як канор ба канори дигар мерасад, ва ӯ бо ширинӣ мекунад
ҳама чизро фармоиш диҳед.
8:2 Ман ӯро дӯст медоштам, ва ӯро аз ҷавониам ҷустуҷӯ кардам, ва мехостам, ки вайро аз худ кунам
ҳамсар ва ман дӯстдори зебоии ӯ будам.
8:3 Бо он ки вай бо Худо сӯҳбат мекунад, вай бузургворияти худро бузургтар мекунад: бале,
Худи Парвардигори ҳама чиз ӯро дӯст медошт.
8:4 Зеро ки вай аз асрори дониши Худо огоҳ аст ва дӯстдор аст
аз асархои у.
8:5 Агар сарвате бошад, ки дар ин ҳаёт матлуб аст; чи бойтар аст
аз ҳикмат, ки ҳама чизро ба амал меоварад?
8:6 Ва агар эҳтиёт кор кунад; ки аз хамаи онхо коргари маккортар аз
вай?
8:7 Ва агар марде адолатро дӯст дорад, меҳнати вай некист, зеро вай
ботамкинй ва хирадмандй, адолат ва матонатро меомузонад: ки чунинанд
чизҳо, чунон ки en метавонад чизе фоиданоктар дар ҳаёти худ доранд.
8:8 Агар мард мехоҳад таҷрибаи зиёд, вай чизҳои қадима медонад, ва
Он чиро, ки оянда хоҳад дошт, гумон мекунад ва аз нозукиҳои он огоҳ аст
суханронй мекунад ва чумлахои тира баён карда метавонад: вай аломатхо ва
мӯъҷизот ва рӯйдодҳои фаслҳо ва замонҳо.
8:9 Бинобар ин ман мехостам, ки ӯро ба назди худ бигирам, то ки бо ман зиндагӣ кунад, зеро медонистам, ки вай
маслињатгари некї ва тасалло дар ѓамхорї ва ѓаму андўњ мебуд.
8:10 Ба хотири вай ман дар миёни мардум обрӯ ва иззат хоҳам дошт
бо пирон, гарчанде ки ҷавон бошам.
8:11 Ман дар доварӣ зуд ғурур пайдо хоҳам кард ва дар ҳайрат
дидани одамони бузург.
8:12 Вақте ки ман забонамро нигоҳ медорам, онҳо ба ман машғул хоҳанд шуд, ва ҳангоме ки сухан мегӯям,
ба ман гӯш хоҳанд дод; агар бисёр сухан гӯям, онҳо хоҳанд гуфт
дастҳо бар даҳон.
8:13 Ва ман ба василаи вай ҷовидона ба даст хоҳам овард ва тарк хоҳам кард
дар паси ман ёдгории абадӣ барои онҳое, ки пас аз ман меоянд.
8:14 Ман қавмро ба тартиб хоҳам гузошт, ва халқҳо итоат хоҳанд кард
ман.
8:15 Золимони даҳшатбор ҳаросон хоҳанд шуд, вақте ки онҳо ин корро мекунанд, фақат дар бораи Ман мешунаванд; ман
дар байни мардум некӯкор ва дар ҷанг мардона пайдо шавад.
8:16 Пас аз он ки ман ба хонаи худ меоям, бо вай ором хоҳам кард, зеро вай
сӯҳбат талх нест; ва бо вай зиндагӣ кардан ғам надорад,
балки шодию хурсандй.
8:17 Ва ҳангоме ки ман ин чизҳоро дар худ дидам ва дар худ фикр мекардам
дил, ки чӣ тавр ба ҳикмат пайвастан ҷовидонӣ аст;
8:18 Ва хушнудии бузург аст, ки дӯстии вай; ва дар асархои вай
дастҳо сарвати беохир аст; ва дар конфронс бо вай,
эҳтиёткорӣ; ва дар сӯҳбат бо вай, гузориши хуб; Ман ба ҷустуҷӯ рафтам
чӣ тавр ӯро ба назди ман бурдан.
8:19 Зеро ки ман кӯдаки зирак будам ва рӯҳи хубе доштам.
8:20 Бале, ман, ки некӣ шудам, ба ҷисми пок омадам.
8:21 Бо вуҷуди ин, вақте ки ман фаҳмидам, ки ман ӯро ба таври дигар ба даст оварда наметавонам,
магар он ки Худо ба ман дод. ва ин нуктаи ҳикмате буд, ки бояд бидонем
вай тӯҳфаи кист; Ман ба Худованд дуо гуфтам ва аз Ӯ илтиҷо кардам ва бо
тамоми дилам гуфтам,