Тобит
14:1 Ҳамин тавр, Тобит ба ҳамду санои Худо хотима дод.
14:2 Ва ӯ ҳашт ва панҷоҳсола буд, вақте ки ӯ биноро гум кард, ки буд
пас аз ҳашт сол ба ӯ баргардонида шуд; ва ӯ садақа дод, ва ӯ афзуд
аз Худованд Худо тарсиданд ва Ӯро ҳамду сано хонд.
14:3 Ва вақте ки ӯ хеле пир шуд, писари худ ва писарони писари худро хонд,
ва ба вай гуфт: «Писарам, фарзандони худро бигир; зеро инак, ман пир шудаам ва
тайёрам аз ин зиндаги биравам.
14:4 Ба Модиён бирав, писарам, зеро ман ба он чизе ки Юнус бовар дорам
набӣ дар бораи Нинве гуфта буд, ки он сарнагун хоҳад шуд; ва он барои а
вақти осоиштагӣ беҳтар аст дар Медиа бошад; ва бародарони мо дурӯғ гӯянд
аз он замини некӯ дар замин пароканда шудаанд; ва Ерусалим хоҳад буд
харобазор ва хонаи Худо дар он сӯзонд ва хоҳад шуд
то муддате хароб;
14:5 Ва боз, ки Худо ба онҳо марҳамат хоҳад кард, ва боз ба онҳо хоҳад овард
замине, ки дар он ҷо маъбад бино хоҳанд кард, аммо мисли аввал нест,
то замони он синну сол ба анҷом расад; ва пас аз он бозмегарданд
аз ҳама ҷойҳои асирии худ, ва Ерусалимро ба таври ҷалол бино кунед,
ва хонаи Худо дар он то абад бо ҷалол бино хоҳад шуд
бино, чунон ки анбиё дар бораи он гуфтаанд.
14:6 Ва ҳамаи халқҳо рӯй хоҳанд дод, ва ба ростӣ аз Худованд Худо битарсед, ва дафн хоҳанд кард
бутхои онхо.
14:7 Пас, ҳамаи халқҳо Худовандро ҳамду сано хоҳанд гуфт, ва қавми Ӯ Худоро эътироф хоҳанд кард,
ва Худованд қавми Худро сарафроз хоҳад кард; ва ҳамаи онҳое ки Худовандро дӯст медоранд
Худо дар ростӣ ва адолат шодӣ хоҳад кард, ба бародарони мо марҳамат мекунад.
14:8 Ва алҳол, писарам, аз Нинве бирав, зеро он чизҳое ҳастанд, ки
Юнус-пайғамбар гуфта буд, албатта воқеъ хоҳад шуд.
14:9 Аммо ту шариат ва аҳкомро риоят кун, ва раҳмдил бош
ва одилона, то ки ба ту нек ояд.
14:10 Ва маро ва модаратро бо ман ба таври шоиста дафн кун; аммо дигар дар он истода нашавед
Нинев. Ба ёд овар, писарам, чӣ гуна Омон Оқиёхареро, ки ӯро оварда буд, идора кард
боло, чӣ гуна ӯро аз рӯшноӣ ба зулмот овард ва чӣ гуна мукофот дод
Ӯро боз, аммо Оқиҳорус наҷот ёфт, вале дигаре мукофоти худро гирифт, зеро
ба торикй афтод. Менашсе садақа дод ва аз домҳо раҳо ёфт
маргро барои ӯ муқаррар карда буданд, аммо Омон ба дом афтод, ва
халок гардид.
14:11 Пас, акнун, эй писарам, бубинед, ки садақа чӣ кор мекунад ва адолат чӣ гуна аст
мерасонад. Вақте ки ӯ ин суханонро гуфт, ӯ арвоҳи дарунро таслим кард
кат, ки саду ҳашту панҷоҳ сол дошт; ва ӯро дафн кард
бо шараф.
14:12 Ва ҳангоме ки модараш Анна мурд, ӯро назди падараш дафн кард. Аммо
Тобиас бо зану фарзандонаш ба Экбатан ба назди Рагели худ рафт
Падарарӯс,
14:13 Дар он ҷо ӯ бо иззат пир шуд, ва падар ва модари худро дар он дафн кард
шариатро бошарафона иҷро кард, ва ӯ молу мулки онҳо ва падарашро мерос гирифт
Тобит.
14:14 Ва ӯ дар Экбатани Мидия мурд, ки саду ҳафтсола буд
сола.
14:15 Аммо пеш аз маргаш дар бораи нобудшавии Нинве шунид, ки буд
ки Набукодоносор ва Ассуэрус гирифта буданд, ва пеш аз маргаш шодӣ мекард
дар болои Нинев.