Тобит
1:1 Китоби суханони Тӯбит ибни Тӯбиил, ибни Ҳанонил
ибни Одуил, ибни Ҷабоил, аз насли Асоил, аз сибти ӯ
нефтали;
1:2 Ки дар замони Enemessar подшоҳи Ашшуриён ба асирӣ бурда шуд
аз Тисбе, ки дар тарафи рости он шаҳр аст, ки номида мешавад
дуруст Nephthali дар Ҷалил боло Асер.
1:3 Ман Тобит тамоми айёми умрамро дар роҳҳои ростӣ ва
адолат ва ба бародарони худ ва миллати худ, ки бисёр садақа кардам
ҳамроҳи ман ба Нинев, ба сарзамини Ашшуриён омад.
1:4 Ва ҳангоме ки ман дар ватани худ будам, дар замини Исроил буд, балки
ҷавон, тамоми қабилаи Нефталӣ падарам аз хонаи
Ерусалим, ки аз ҳамаи сибтҳои Исроил баргузида шудааст, ки ҳама
қабилаҳо бояд дар он ҷо қурбонӣ кунанд, ки маъбади манзилаш
Худои баландтарин барои ҳама синну солҳо тақдис ва сохта шудааст.
1:5 Акнун ҳамаи қабилаҳое, ки якҷоя исён бардоштанд, ва хонаи падари ман
Нефталӣ, ки ба гови Баал қурбонӣ карда мешавад.
1:6 Аммо ман бисёр вақт ба Ерусалим дар идҳо мерафтам, чунон ки муқаррар шуда буд
ба тамоми банӣ-Исроил бо фармони абадӣ, ки соҳиби он аст
бори аввал ва даҳьяк ҳосил, бо он ки бори аввал бурида шудааст; ва
дар қурбонгоҳ ба коҳинон писарони Ҳорунро доданд.
1:7 Даҳьяки аввали тамоми афзоянда ба писарони Ҳорун додам, ки онҳо
Дар Ерусалим хизмат мекардам: даҳяки дигарамро фурӯхта, рафтам ва
онро ҳар сол дар Ерусалим мегузаронд:
1:8 Ва сеюмро ба онҳо додам, ки ба онҳо вохӯрд, мисли Дебораи ман
Модари падар маро фармуда буд, зеро ман аз дасти худ ятим мондам
падар.
1:9 Илова бар ин, вақте ки ман ба синни мард расидам, бо Анна аз худам издивоҷ кардам
хешовандони худ, ва ман аз вай Тубиёсро ба дунё овардам.
1:10 Ва ҳангоме ки мо асиронро ба Нинве бурданд, ҳамаи бародарони ман ва
ки аз хешони ман буданд, аз нони халқҳо хӯрданд.
1:11 Аммо ман худро аз хӯрдан нигоҳ доштам;
1:12 Зеро ки ман Худоро бо тамоми дили худ ёд кардам.
1:13 Ва Худои Таоло ба ман файз ва файз дар пеши Enemessar дод, ба тавре ки ман
таъминкунандаи у буд.
1:14 Ва ман ба Модиён рафтам, ва бо бародари Ҷабоил, ба бовариаш рафтам
Ҷабрия, дар шаҳри Рагес, ки дар Мидия аст, даҳ талант нуқра.
1:15 Ва ҳангоме ки Энемассар мурд, ба ҷои ӯ писараш Санҳериб подшоҳ шуд;
ки молу мулкаш дар изтироб буд, ки ман ба Медиа даромада натавонистам.
1:16 Ва дар замони Enemessar ман ба бародарони худ садақа додам ва
нони ман ба гуруснагон,
1:17 Ва либоси ман барои бараҳна, ва агар ман дидам, ки касе аз қавми худ мурда, ё партофта
дар бораи деворҳои Нинев, ман ӯро дафн кардам.
1:18 Ва агар подшоҳ Санҳериб касеро кушта бошад, ҳангоме ки омада, гурехт
аз Яҳудо, онҳоро махфӣ дафн кардам; зеро ки дар ғазаби Худ бисьёрро куштааст; аммо
ҷасадҳо ёфт нашуд, вақте ки онҳоро подшоҳ ҷустуҷӯ карданд.
1:19 Ва ҳангоме ки яке аз Ниневиён рафта, аз ман ба подшоҳ шикоят кард,
ки ман онҳоро дафн кардам ва пинҳон кардам; фаҳмид, ки маро ҷустуҷӯ мекарданд
ки кушта шавад, аз тарс худамро канор гирифтам.
1:20 Он гоҳ тамоми молу мулки маро маҷбуран гирифта бурданд, ва чизе набуд
Маро дар паҳлӯи занам Анна ва писарам Тобиас гузоштанд.
1:21 Ва нагузашта, панҷу панҷоҳ рӯз, пеш аз он ки ду писараш кушта шаванд
ва ба кӯҳҳои Арарат гурехтанд; ва Сархедонус аз они
писар ба ҷои ӯ подшоҳӣ кард; ки аз болои хисобхои падараш таъин кардааст ва
бар тамоми корҳои худ, Окиахор, писари бародарам Анаил.
1:22 Ва Ақиёхар дар ҳаққи ман илтиҷо карда, ба Нинев баргаштам. Ҳоло Акиахор
соқиш ва нигаҳбони мӯҳр, идоракунанда ва нозири кор буд
ва Сархадӯнус ӯро дар паҳлӯяш таъин кард, ва ӯ аз ман буд
писари бародар.