Титус 2:1 Аммо ту он чиро бигӯй, ки таълимоти солим мегардад. 2:2 Барои он ки пиронсолон ҳушьёр, сахтгир, мӯътадил, дар имон солим, дар садақа, сабр. 2:3 Занони солхӯрда низ ҳамин тавр, то ки онҳо дар рафтори муқаддас бошад, на айбдоркунандагони бардурӯғ, на шароби зиёд, муаллимони нек; 2:4 То ки онҳо ба ҷавондухтарон таълим диҳанд, ки ҳушёр бошанд, шавҳарони худро дӯст доранд, фарзандони худро дӯст доранд, 2:5 Доно, покдоман, посбон дар хона, некӣ, итоаткор будан Эй шавҳарон, то ки каломи Худо куфр нашавад. 2:6 Ҷавонон низ ба ҳушёр будан даъват мекунанд. 2:7 Дар ҳама чиз худ намунаи аъмоли нек нишон: дар таълим нишон додани бефасод, вазнинӣ, самимият, 2:8 Сухани солим, ки маҳкум карда намешавад; ки он кас, ки баръакс аст қисмате шояд хиҷил шавад ва дар ҳаққи шумо сухани баде надоранд. 2:9 Ба ғуломон насиҳат деҳ, ки ба оғоёни худ итоат кунанд ва писанд оянд онҳо дар ҳама чиз хуб; боз ҷавоб надодан; 2:10 Напурсӯзӣ, балки ҳама садоқати некро нишон медиҳад; то зебу зинат диханд таълимоти Худо дар ҳама чиз Наҷотдиҳандаи мост. 2:11 Зеро ки файзи Худо, ки наҷот меорад, ба ҳамаи одамон зоҳир шудааст, 2:12 Ба мо таълим диҳед, ки нопокӣ ва ҳавасҳои дунявиро рад карда, мо бояд зиндагӣ кунем бодиққат, одил ва парҳезгорӣ дар ин ҷаҳони ҳозира; 2:13 Дар ҷустуҷӯи он умеди муборак ва зуҳури ҷалоли бузургон Худо ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ; 2:14 Ки Худро барои мо фидо кард, то ки моро аз ҳар шарорат раҳой диҳад ва барои худ як халқи хосе, ки дар корҳои нек ғаюранд, пок созад. 2:15 Ин чизҳоро бо тамоми қудрат бигӯед ва насиҳат кунед ва мазаммат кунед. Бигзор не одам туро хор мекунад.