Титус
2:1 Аммо ту он чиро бигӯй, ки таълимоти солим мегардад.
2:2 Барои он ки пиронсолон ҳушьёр, сахтгир, мӯътадил, дар имон солим, дар
садақа, сабр.
2:3 Занони солхӯрда низ ҳамин тавр, то ки онҳо дар рафтори муқаддас бошад,
на айбдоркунандагони бардурӯғ, на шароби зиёд, муаллимони нек;
2:4 То ки онҳо ба ҷавондухтарон таълим диҳанд, ки ҳушёр бошанд, шавҳарони худро дӯст доранд,
фарзандони худро дӯст доранд,
2:5 Доно, покдоман, посбон дар хона, некӣ, итоаткор будан
Эй шавҳарон, то ки каломи Худо куфр нашавад.
2:6 Ҷавонон низ ба ҳушёр будан даъват мекунанд.
2:7 Дар ҳама чиз худ намунаи аъмоли нек нишон: дар таълим
нишон додани бефасод, вазнинӣ, самимият,
2:8 Сухани солим, ки маҳкум карда намешавад; ки он кас, ки баръакс аст
қисмате шояд хиҷил шавад ва дар ҳаққи шумо сухани баде надоранд.
2:9 Ба ғуломон насиҳат деҳ, ки ба оғоёни худ итоат кунанд ва писанд оянд
онҳо дар ҳама чиз хуб; боз ҷавоб надодан;
2:10 Напурсӯзӣ, балки ҳама садоқати некро нишон медиҳад; то зебу зинат диханд
таълимоти Худо дар ҳама чиз Наҷотдиҳандаи мост.
2:11 Зеро ки файзи Худо, ки наҷот меорад, ба ҳамаи одамон зоҳир шудааст,
2:12 Ба мо таълим диҳед, ки нопокӣ ва ҳавасҳои дунявиро рад карда, мо бояд зиндагӣ кунем
бодиққат, одил ва парҳезгорӣ дар ин ҷаҳони ҳозира;
2:13 Дар ҷустуҷӯи он умеди муборак ва зуҳури ҷалоли бузургон
Худо ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ;
2:14 Ки Худро барои мо фидо кард, то ки моро аз ҳар шарорат раҳой диҳад ва
барои худ як халқи хосе, ки дар корҳои нек ғаюранд, пок созад.
2:15 Ин чизҳоро бо тамоми қудрат бигӯед ва насиҳат кунед ва мазаммат кунед. Бигзор не
одам туро хор мекунад.