Сироч
51:1 Туро, эй Худованд ва Подшоҳ, шукр мегӯям, ва Туро ҳамду сано хоҳам гуфт, эй Худои Наҷотдиҳандаи ман:
исми Худро ҳамду сано гӯй:
51:2 Зеро ки ту ҳимоятгар ва ёвари ман ҳастӣ, ва ҷисми маро аз он нигоҳ доштаӣ
ҳалокат ва аз доми забони тухматангез ва аз
Лабҳое, ки дурӯғ мебанданд ва бар зидди душманони ман мададгорам буданд:
51:3 Ва маро ба ҳасби марҳамат ва марҳаматашон раҳоӣ дод
бузургии исми Ту, аз дандонҳои онҳое ки барои хӯрдан омода буданд
ман ва аз дасти касоне, ки ҷони маро меҷӯянд, ва аз
мусибатҳои гуногуне, ки ман доштам;
51:4 Аз фурӯпошии оташ аз ҳар тараф ва аз миёни оташ
ки ман афрӯхтаам;
51:5 Аз қаъри шиками дӯзах, аз забони нопок ва аз
суханони дурӯғ.
51:6 Бо айбномаи подшоҳ аз забони ноинсофона ҷонам кашид
ҳатто то марг наздик буд, ҳаёти ман ба дӯзах дар зер наздик буд.
51:7 Маро аз ҳар тараф иҳота карданд, ва касе набуд, ки ба ман ёрӣ диҳад: ман
мададгори одамонро чустучу кард, вале наёфт.
51:8 Пас аз раҳмати Ту, эй Худованд, ва бар аъмоли пешинаи Ту фикр кардам, ки чӣ гуна
Ононро, ки мунтазири ту ҳастанд, раҳоӣ медиҳӣ ва онҳоро аз дастҳо раҳоӣ медиҳӣ
аз душманон.
51:9 Он гоҳ ман дуоҳои худро аз замин боло бардоштам ва дар бораи он дуо гуфтам
раҳоӣ аз марг.
51:10 Ман Худовандро, Падари Худованди худро даъват кардам, то ки тарк накунад
маро дар айёми тангии худ ва дар замони мағрур, вақте ки он ҷо
кумаке набуд.
51:11 Номи Туро ҳамеша ҳамду сано хоҳам гуфт, ва бо
шукргузорӣ; ва дуои ман шунида шуд:
51:12 Зеро ки маро аз ҳалокат наҷот додӣ, ва маро аз бадӣ раҳоӣ дод
вақт: бинобар ин ман шукр мегӯям ва Туро ситоиш мекунам ва онҳоро баракат хоҳам дод
ном, эй Худованд.
51:13 Ҳангоме ки ман ҷавон будам ё ба хориҷа рафтам, ман ошкоро ҳикмат мехостам.
дуои ман.
51:14 Ман дар пеши маъбад барои вай дуо гуфтам, ва ӯро ҳатто то маъбад ҷустуҷӯ хоҳам кард
Поён.
51:15 Аз гул то пухта расидани ангур дилам шод шуд
вай: пои ман рост рафт, аз чавониам аз паи у кофтам.
51:16 Ман гӯши худро каме хам карда, ӯро қабул кардам ва омӯхтам.
51:17 Ман аз он баҳраманд шудам, бинобар ин ба он кас, ки атокунандаро ҷалол хоҳам дод
ман хирад.
51:18 Зеро ки ман ният доштам, ки аз ақиби вай бикунам, ва аз паи он чи ҳаст, бо ҷидду ҷаҳд пайравӣ кардам
хуб; Пас ман хиҷолат нахоҳам кард.
51:19 Ҷони ман бо вай биҷангад, ва дар аъмоли худ ман дақиқ будам;
дастонамро ба осмони боло дароз карда, аз нодонии ман нола мекард
аз вай.
51:20 Ман ҷони худро ба ӯ равона кардам, ва ӯро дар покӣ ёфтам;
дил аз аввал бо вай пайваст, бинобар ин ман нахоҳам буд
пешбинишуда.
51:21 Дилам аз ҷустуҷӯи вай ғамгин шуд, бинобар ин ман хайре гирифтам
моликият.
51:22 Худованд ба ман забоне дод, ки мукофоти ман, ва ман Ӯро ҳамду сано хоҳам гуфт
бо хамин.
51:23 Ба ман наздик шавед, эй бесавод, ва дар хонаи дониш сокин шавед.
51:24 Пас, шумо суст ҳастед, ва бо дидани худ, ба ин чӣ мегӯед?
ҷонҳо хеле ташнаанд?
51:25 Ман даҳони худро кушода, гуфтам: "Вайро барои худ бе пул бихаред".
51:26 Гардани худро зери юғ гузор, ва бигзор ҷони ту насиҳат бигирад: вай
ёфтан душвор аст.
51:27 Бо чашмони шумо бубинед, ки чӣ гуна ман меҳнати кам дорам ва дорам
ба ман оромии зиёд овард.
51:28 Бо пули зиёд таълим гиред ва аз вай тиллои зиёд ба даст оред.
51:29 Бигзор ҷони ту аз марҳамати ӯ шод шавад, ва аз ситоиши ӯ шарм накунад.
51:30 Кори худро пеш аз вақт кор кунед, ва дар вақти худ мукофоти шуморо хоҳад дод.