Сироч
50:1 Шимъӯни саркоҳин, писари Ониё, ки дар ҳаёти худ таъмир мекард
боз хона кард ва дар айёми ӯ маъбадро мустаҳкам кард:
50:2 Ва аз ҷониби ӯ аз таҳкурсӣ баландии дучандон, баландӣ сохта шуд
қалъаи девор дар атрофи маъбад:
Подшоҳон 50:3 Дар айёми Ӯ чоҳ обро қабул мекард, ва чун баҳр дар қутбнамо буд,
бо табақҳои мис пӯшида буд:
50:4 Ӯ ба маъбад ғамхорӣ кард, то ки он фурӯ наафтад, ва онро мустаҳкам кард
шаҳр бар зидди муҳосира:
50:5 Чӣ тавр ӯ дар миёни мардум иззату эҳтиром дар берун омаданаш аз
паноҳгоҳ!
50:6 Ӯ мисли ситораи субҳ дар миёни абр буд, ва мисли моҳ дар
пурра:
50:7 Ҳамчун офтобе, ки бар маъбади Ҳаққи Таоло медурахшад, ва ҳамчун рангинкамон
равшанӣ дар абрҳои дурахшон:
50:8 Ва чун гули садбарги дар фасли баҳори сол, мисли савсанҳо аз ҷониби
дарёҳои об, ва чун шохаҳои дарахти ладан дар
вақти тобистон:
50:9 Мисли оташ ва бухур дар бухур, ва мисли зарфи тиллои кӯфташуда
бо ҳама гуна сангҳои қиматбаҳо:
50:10 Ва чун дарахти зайтуни хушбӯй, ва мисли дарахти сарв
ки то абрхо месабзад.
50:11 Ҳангоме ки ӯ ҷомаи иззатро ба бар кард ва бо камолот дар бар кард
аз ҷалол, вақте ки ба қурбонгоҳи муқаддас баромад, ҷомаи аз
муқаддасоти гиромӣ.
50:12 Вақте ки ӯ қисмҳоро аз дасти коҳинон гирифт, худаш дар канор истода буд
оташи қурбонгоҳ, ки гирдаш гирди он буд, мисли арзи ҷавон дар Либон;
ва чун дарахтони хурмо Ӯро иҳота карданд.
50:13 Ҳамин тавр ҳамаи писарони Ҳорун дар ҷалоли худ ва ҳадияҳои
Худованд дар дасти онҳост, дар пеши тамоми ҷамоати Исроил.
50:14 Ва адои хизматро дар қурбонгоҳ ба анҷом расонд, то ки қурбониро оро диҳад
аз баландтарин таъоло,
50:15 Ӯ дасти Худро сӯи коса дароз кард, ва аз хуни дарё рехт
ангур, ба пои қурбонгоҳ бӯи хушбӯй рехт
ба Подшоҳи олии ҳама.
50:16 Ва писарони Ҳорун фарьёд зада, карнайҳои нуқрагиро навохтанд, ва
садои бузурге баровард, то ки дар пеши Худои Таоло зикр шавад.
50:17 Он гоҳ тамоми мардум шитобон, ва бар замин афтоданд
чеҳраашон барои парастиши Парвардигори тавоно, ки аз ҳама баланд аст.
50:18 Сарояндагон низ бо овози худ, бо гуногунрангии зиёд ҳамду сано мехонданд
садоҳо садо медоданд оҳанги ширин.
50:19 Ва мардум аз Худованди Таоло бо дуо дар ҳузури Ӯ илтиҷо карданд
ки марҳамат аст, то даме ки тантанаи Худованд ба охир расид, ва онҳо доштанд
хизмати худро ба охир расонд.
50:20 Пас аз он фаромада, дастҳои худро бар тамоми ҷамоат боло бурд
аз банӣ-Исроил, то ки баракати Худовандро бо баракати худ бидиҳад
лабҳо ва аз номи Ӯ шодӣ кардан.
50:21 Ва онҳо бори дуюм саҷда карданд, то ки онҳо
метавонад аз Ҳаққи Таоло баракат гирад.
50:22 Пас, акнун Худои ҳамаро, ки танҳо корҳои аҷоиб мекунад, баракат диҳед
дар ҳама ҷо, ки рӯзҳои моро аз батни модар баланд мебардорад ва бо мо муносибат мекунад
мувофиқи раҳматаш.
50:23 Ӯ ба мо шодии дил ато мекунад, ва то осоиштагӣ дар рӯзҳои мо бошад
Исроил то абад:
50:24 То раҳмати хешро бар мо собит кунад ва моро дар вақти худ раҳо кунад!
50:25 Ду халқе ҳастанд, ки дили ман нафрат дорад, ва сеюм
миллат нест:
50:26 Онҳое ки бар кӯҳи Сомария менишинанд, ва онҳое ки дар миёни онҳо сокинон
фалиштиён ва он мардуми беақл, ки дар Сикем сокинанд.
50:27 Исо ибни Сираки Ерусалим дар ин китоб навиштааст
дастури фаҳму дониш, ки аз дилаш рехтааст
хиради пеш.
50:28 Хушо касе ки дар ин корҳо амал мекунад; ва ӯ, ки
онҳоро дар дили ӯ ҷойгир кунад, доно мешавад.
50:29 Зеро ки агар онҳоро ба ҷо оварад, дар ҳама чиз тавоно хоҳад буд, зеро ки нури
Худованд ӯро роҳнамоӣ мекунад, ки ба парҳезгорон ҳикмат ато мекунад. Муборак бошад
номи Худованд то абад. омин, омин.