Сироч
47:1 Ва баъд аз ӯ Нотон бархост, то дар замони Довуд нубувват кунад.
47:2 Чӣ тавре ки чарбу аз қурбонии саломатӣ гирифта шудааст, Довуд низ баргузида шуд
аз банӣ-Исроил.
47:3 Бо шерҳо мисли бачаҳо бозӣ мекард, ва бо хирс мисли барраҳо.
47:4 Оё ӯ бузургҷуссаро накушт, дар ҳоле ки ҳанӯз ҷавон буд? ва нагирифт
таънае аз мардум, вақте ки ӯ дасташро бо санги дарун боло бардошт
фалаҳона, ва лофзании Ҷолётро фурӯ бурд?
47:5 Зеро ки Ӯ Худованди Таолоро даъват кард; ва ба ӯ қувват бахшид
дасти рост, то ки он ҷанговари тавоноро бикушад, ва шохи ӯро бисозад
одамон.
47:6 Пас, мардум Ӯро бо даҳ ҳазор ҷалол доданд, ва Ӯро дар ситоиш
баракатҳои Худованд, ки ба ӯ тоҷи ҷалол дод.
47:7 Зеро ки Ӯ душманонро аз ҳар тараф несту нобуд кард, ва несту нобуд кард
Фалиштиён душманони худро, ва шохи онҳоро пора-пора кунанд
рӯз.
47:8 Дар тамоми корҳои худ Ӯ муқаддасро бо суханони ҷалол ҳамду сано мегуфт;
бо тамоми дилаш суруд мехонд ва Офарандаи уро дуст медошт.
47:9 Дар назди қурбонгоҳ сарояндагон низ гузошт, то ки бо овози онҳо тавонанд
охангхои ширин ба вучуд оваранд ва хар руз дар сурудхои худ васф мекунанд.
47:10 Ӯ базмҳои онҳоро зебу зинат дод, ва вақтҳои тантанавиро то рӯзи ид муқаррар кард
то ки исми муқаддаси Ӯро ҳамду сано гӯянд, ва маъбад мустаҳкам шавад
садо аз субҳ.
47:11 Худованд гуноҳҳои ӯро гирифт, ва шохи Ӯро то абад сарафроз кард;
аҳди подшоҳон ва тахти ҷалол дар Исроил.
47:12 Пас аз ӯ писари хирадманде бархост, ва ба хотири ӯ дар озодӣ сукунат кард.
47:13 Сулаймон дар замони осоишта подшоҳӣ кард, ва иззату эҳтиром дошт; зеро ки Худо ҳамаро офаридааст
гирди Ӯ ором бошад, то ки ба исми Ӯ хонае бино кунад, ва
муқаддасоти Ӯро то абад омода соз.
47:14 Чӣ қадар хирадманд будӣ дар ҷавонии худ ва чун тӯфон пур аз
фаҳмиш!
47:15 Ҷони ту тамоми заминро фаро гирифт, ва ту онро аз торикӣ пур кардӣ
масалҳо.
47:16 Номи Ту ба ҷазираҳо расид; ва барои осоиштагии худ маҳбуб будӣ.
47:17 Кишварҳо аз ту барои сурудҳо ва масалҳои ту дар ҳайрат монданд
масалҳо ва тафсирҳо.
47:18 Ба исми Худованд Худо, ки Худованд Худои Исроил номида мешавад,
тиллоро мисли калъа ҷамъ кардӣ ва нуқраро ҳамчун сурб афзун кардӣ.
47:19 Ту дар назди занон камар бастаӣ ва ба бадани худ оварда шудаӣ.
ба тобеият.
47:20 Ту шаъни худро доғдор кардӣ ва насли худро палид кардӣ, то ки ту
ғазаби фарзандонатро овард, ва аз аблаҳи ту ғамгин шуд.
47:21 Ҳамин тавр салтанат аз ҳам ҷудо шуд, ва аз Эфроим як саркаш ҳукмронӣ кард.
салтанат.
47:22 Аммо Худованд ҳеҷ гоҳ марҳамати Худро тарк намекунад, ва ҳеҷ яке аз Ӯ
корҳо нобуд мешаванд ва насли баргузидаи Худро нест намекунад ва
тухми касе ки Ӯро дӯст медорад, намебардорад, бинобар ин дод
бақияи Яъқуб, ва аз ӯ як реша барои Довуд.
47:23 Ҳамин тавр, Сулаймон бо падарони худ ором гирифт, ва аз насли худ аз худ боқӣ гузошт
Робоам, ҳатто аблаҳии мардум, ва касе ки надошт
фаҳмиш, ки бо маслиҳати худ мардумро рӯй гардондааст. Он ҷо буд
Ва Ёробъом ибни Набот, ки Исроилро ба гуноҳ водор карда, нишон дод
Эфроим роҳи гуноҳ:
47:24 Ва гуноҳҳои онҳо бағоят зиёд шуд, ки аз онҳо ронда шуданд
замин.
47:25 Зеро ки онҳо ҳама шароратро меҷустанд, то даме ки интиқом ба онҳо расид.