Сироч
45:1 Ва аз ӯ марде раҳмдилеро берун овард, ки дар илтифот ёфт
дидани тамоми ҷисм, ҳатто Мусо, маҳбуби Худо ва одамон, ки ёдгории онҳост
муборак аст.
45:2 Ӯро ба муқаддасони ҷалол табдил дод, ва Ӯро ҷалол дод, ба тавре ки ӯ
душманон аз вай метарсиданд.
45:3 Бо суханони худ ӯ мӯъҷизотро қатъ кард, ва Ӯро ҷалол дод
дидани подшоҳон ва ба ӯ барои қавми худ фармон дод, ва
ба ӯ як қисми ҷалоли худро нишон дод.
45:4 Ӯро дар бевафоӣ ва фурӯтании худ тақдис кард ва аз миёни онҳо баргузид
ҳама мардон.
45:5 Ӯро ба овози худ шунаво дод, ва ӯро ба абри тира овард, ва
дар пеши назари худ ба ӯ аҳком дод, ҳатто қонуни ҳаёт ва
то ки ба Яъқуб аҳдҳои худро ва ба Исроил аҳдҳои худро таълим диҳад
ҳукмҳо.
45:6 Ӯ Ҳорунро, ки одами муқаддасе мисли ӯ буд,, ҳатто бародараш, аз
қабилаи Левӣ.
45:7 Ӯ бо ӯ аҳди ҷовидона баст ва ба ӯ коҳиният дод
дар байни мардум; бо зебу зинат зебу зинат дод ва либос пушид
ӯро бо ҷомаи ҷалол.
45:8 Ӯ бар Ӯ ҷалоли комил дод; ва ӯро бо либосҳои пурқувват қувват бахшид,
бо камарҳо, бо ҷомаи дароз ва эфод.
45:9 Ва ӯро бо анорҳо ва бо зангӯлаҳои зиёди тиллоӣ иҳота кард.
дар бораи он, ки ҳангоми рафтанаш садое ба вуҷуд ояд ва садое ба вуҷуд омад
дар маъбад барои ёдбуди фарзандони ӯ шунида мешуд
одамон;
45:10 Бо либоси муқаддас, бо тилло, ва абрешими кабуд ва бунафш, бо кори
гулдӯзӣ, бо синаи доварӣ ва бо Урим ва
Туммим;
45:11 Бо арғувонии каҷ, кори коргари маккор, бо қиматбаҳо
сангҳое, ки мисли мӯҳр кандакорӣ карда шудаанд ва дар тилло гузошта шудаанд, кори заргар,
бо хате, ки барои ёдгорй, пас аз шумораи кабилахо канда шудааст
аз Исроил.
45:12 Ӯ бар митр тоҷи тилло гузошт, ки дар он муқаддасот,
ороиши иззат, кори гаронарзиш, орзуи чашм, нек ва
зебо.
45:13 Пеш аз Ӯ чунин набуд, ва ҳеҷ каси бегона онҳоро нагузоштааст
бар, балки танҳо фарзандони худ ва фарзандони фарзандони ӯ абадӣ.
45:14 Қурбониҳои онҳо ҳар рӯз ду бор ба таври доимӣ пурра истеъмол карда мешаванд.
45:15 Мусо ӯро тақдис карда, бо равғани муқаддас тадҳин кард; ин буд
бо аҳди ҷовидонӣ барои ӯ ва барои насли ӯ, то даме, ки муқаррар шудааст
чунон ки осмон бояд бимонад, то ки ба Ӯ хизмат кунанд, ва
вазифаи коҳиниятро ба ҷо оваред ва ба исми Ӯ мардумро баракат диҳед.
45:16 Ӯро аз миёни ҳамаи одамони зинда баргузид, то барои Худованд қурбонӣ кунад,
бухур ва маззаи ширин, барои ёдгорӣ, барои оштӣ
халки худ.
45:17 Ӯ ба ӯ аҳкоми Худ дод, ва қудрат дар фароизҳои
доварӣ мекунад, ки ӯ ба Яъқуб шаҳодат диҳад ва ба Исроил хабар диҳад
дар қонунҳои худ.
45:18 Аҷнабиён бар зидди ӯ маслиҳат карда, Ӯро бадном карданд
биёбон, ҳатто мардоне ки аз ҷониби Дотон ва Абирӯн буданд, ва
ҷамъомади Коре, ки бо хашм ва хашм.
45:19 Инро Худованд дид, ва ин ба ӯ нохушнуд ва дар ғазаби ӯ шуд
хашму ғазаб мехӯрданд: Ӯ бар онҳо мӯъҷизот карда, онро фурӯ бурд
онҳоро бо шуълаи оташин.
45:20 Аммо ӯ Ҳорунро мӯҳтарамтар кард, ва ба ӯ мерос дод ва тақсим кард.
ба вай нахустневахои афзояд; махсусан нон тайёр мекард
ба фаровонӣ:
45:21 Зеро ки онҳо аз қурбониҳои Худованд, ки Ӯ ба ӯ ато кардааст, мехӯранд ва
насли ӯ.
45:22 Аммо дар замини қавм ӯ мерос надошт ва
ҳар як насибе дар миёни мардум, зеро ки худи Худованд насиби Ӯст ва
мерос.
45:23 Сеюм дар ҷалол Финнес ибни Элъозор аст, зеро ки ӯ дар
тарси Худованд, ва бо ҷасорати нек бархост: вақте ки
мардум ақиб гаштанд ва барои Исроил оштӣ карданд.
45:24 Бинобар ин, бо ӯ аҳди сулҳ баста шуда буд, то ки Ӯ бошад
сардори маъбад ва қавми худ, ва он ки ӯ ва ӯ
наслҳо бояд то абад шаъну шарафи коҳиният дошта бошанд:
45:25 Мувофиқи аҳде, ки бо Довуд ибни Йисой аз сибти Йисой баста буд
Яҳудо, ки мероси подшоҳ танҳо ба насли ӯ бошад;
Пас мероси Ҳорун низ ба насли ӯ хоҳад буд.
45:26 Худо ба ту дар дили ту ҳикмат ато кунад, то қавми Ӯро аз рӯи адолат доварӣ кунӣ,
ки неъматхои онхо аз байн наравад ва шухрати онхо пойдор бошад
то абад.