Сироч
41:1 Эй марг, чӣ талх аст ёди ту барои марде, ки дар
дар мулки вай ором гузоред, то касе ки чизе барои ба хашм омаданаш надорад, ва
ки дар ҳама чиз комёбӣ дорад: оре, барои касе ки ҳанӯз қодир аст
гушт кабул кунед!
41:2 Эй марг, ҳукми ту барои мискинон ва барои касе, ки аз они ӯст
қувват аз даст меравад, ки ҳоло дар замони охир аст, ва аз ҳама хашмгин аст
ва барои касе, ки ноумед шуда, сабрро аз даст додааст!
41:3 Аз ҳукми марг натарсед, ба ёд оред, ки пеш аз он буданд
ту ва он пас аз он меояд; зеро ин аст ҳукми Худованд бар ҳама
гӯшт.
41:4 Ва чаро бар хилофи хушнудии Худои Таоло ҳастӣ? нест
дар қабр тафтиш кунед, ки даҳ сол зиндагӣ кардаед, ё сад сол, ё
ҳазор сол.
41:5 Фарзандони гунаҳкорон фарзандони зишт ҳастанд, ва онҳое ки ҳастанд
муошират дар манзили осиён.
41:6 Мероси фарзандони гунаҳкорон нобуд хоҳад шуд, ва насли онҳо
таънаю маломати доимй доранд.
41:7 Фарзандон аз падари золим шикоят хоҳанд кард, зеро ки онҳо хоҳанд буд
ба хотири худ сарзаниш кард.
41:8 Вой бар ҳоли шумо, эй одамони осиён, ки шариати ҳамаро тарк кардаед
Худои олӣ! зеро ки агар зиёд кунед, ба зиёни шумо хоҳад буд;
41:9 Ва агар таваллуд шавед, ба лаънат таваллуд хоҳед шуд; ва агар бимиред, лаънат таваллуд хоҳед шуд.
қисми шумо хоҳад буд.
41:10 «Ҳар он чӣ дар рӯи замин аст, боз ба замин гардонанд;
аз лаънат ба ҳалокат хоҳад рафт.
41:11 Мотами одамон дар бораи бадани онҳост, аммо номи зиштии гунаҳкорон
маҳв карда мешавад.
41:12 Ба исми Худ таваҷҷӯҳ намо; зеро ки ин бо ту дар боло а
хазор хазинаи бузурги тилло.
41:13 Зиндагии нек чанд рӯз дорад, аммо номи нек то абад боқӣ мемонад.
41:14 Эй фарзандони ман, интизомро дар осоиштагӣ нигоҳ доред, зеро ки ҳикмате ки ниҳон аст, ва а
ганҷе, ки дида намешавад, дар ҳардуи онҳо чӣ фоида аст?
41:15 Шахсе, ки беақлии худро пинҳон мекунад, беҳтар аст аз касе, ки беақлии худро пинҳон мекунад
хирад.
41:16 Пас, аз рӯи каломи Ман хиҷил шавед, зеро ки ин хуб нест
тамоми шармгиниро нигоҳ доштан; на дар ҳама чиз комилан тасдиқ карда мешавад
чиз.
41:17 Аз зино дар назди падару модар ва аз дурӯғ дар назди а
шоҳзода ва марди тавоно;
41:18 Дар бораи гуноҳ дар назди довар ва ҳоким; гуноҳи пеши а
ҷамъомад ва одамон; аз муомилаи ноодилона дар назди шарики худ ва
дӯст;
41|19|Ва дуздӣ дар бораи маконе, ки дар он сукунат мекунӣ ва
аз ростии Худо ва аҳди Ӯ; ва бо оринҷи худ такя кардан
гӯшт; ва аз тамасхур додан ва гирифтан;
41:20 Ва дар пеши назари онҳое ки ба ту салом мерасонанд, хомӯшӣ; ва ба фоҳиша нигоҳ кардан;
41:21 Ва аз хешованди худ рӯй гардонад; ё гирифтани як порча ё
тӯҳфа; ё ба зани марди дигар нигоҳ кардан.
41:22 Ё ки бо канизи худ банд бошад ва ба бистари вай наздик нашавад; ё аз
суханҳои таҳқиромез дар назди дӯстон; ва пас аз додӣ, сарзаниш кун
не;
41:23 Ё он чиро, ки шунидаӣ, такрору такрор карданӣ аст; ва аз
ифшои асрор.
41:24 Пас, ту дар ҳақиқат хиҷил хоҳӣ шуд ва дар назди ҳама илтифот ёбӣ.