Сироч
39:1 Аммо касе ки ақли худро ба шариати Ҳаққи Таоло медиҳад, ва машғул аст
дар андешаи он, ҳикмати ҳамаи қадимиёнро ҷустуҷӯ хоҳад кард,
ва ба пешгӯиҳо машғул шавед.
39:2 Ӯ суханони одамони номдорро риоя хоҳад кард, ва дар он ҷо масалҳои ҷолиб
ҳастанд, ӯ низ дар он ҷо хоҳад буд.
39:3 Ӯ асрори ҳукмҳои сахтро меҷӯяд ва дар он огоҳ хоҳад буд
масалҳои сиёҳ.
39:4 Ӯ дар миёни бузургон хизмат хоҳад кард, ва ба ҳузури мирон зоҳир хоҳад шуд
сафар ба кишварҳои бегона; зеро ки Ӯ некӣ ва некиро санҷидааст
бад дар байни мардум.
39:5 Ӯ дили худро хоҳад дод, то барвақт ба сӯи Худованд, ки ӯро офаридааст,, ва
дар ҳузури Худои Таоло дуо хоҳад кард ва даҳони худро дар дуо мекушояд, ва
барои гунохаш дуъо кун.
39:6 Вақте ки Худованди бузург хоҳад, аз рӯҳи пур хоҳад шуд
Ӯ ҳукмҳои оқилонаро баён хоҳад кард, ва шукрона мекунад
Худованд дар дуои худ.
39:7 Ӯ маслиҳат ва дониши худро равона хоҳад кард, ва дар асрори худ хоҳад буд
мулоҳиза кунед.
39:8 Ӯ он чи омӯхтааст, зоҳир хоҳад кард, ва дар он фахр хоҳад кард
қонуни аҳди Худованд.
39:9 Бисёриҳо фаҳмиши Ӯро таъриф хоҳанд кард; ва то даме ки ҷаҳон пойдор аст,
он нест карда намешавад; ёдгории вай дур нахоҳад шуд, ва ӯ
ном аз насл ба насл зинда мемонад.
39:10 Халқҳо ҳикмати Ӯро зоҳир хоҳанд кард, ва ҷамоат эълон хоҳанд кард
ситоиши ӯ.
39:11 Агар бимирад, номи бузургтар аз ҳазор нафар боқӣ хоҳад монд
зинда бошад, зиёд мекунад.
39:12 Аммо боз гуфтаниам, ки дар бораи он фикр кардаам; зеро ки ман пур шудаам
моҳ дар пурра.
39:13 Ба ман гӯш диҳед, эй фарзандони муқаддас, ва мисли садбарг нашъунамо кунед.
дарёи саҳро:
39:14 Ва ба шумо бӯи хуше мисли ладан ато кунед ва мисли савсан шукуфтаед,
бӯе бароред, ва суруди ҳамду сано бихонед, Худовандро дар ҳама чиз баракат диҳед
кор мекунад.
39:15 Номи Ӯро бузург намо, ва ҳамду санои Ӯро бо сурудҳои лабони худ баён кун,
ва бо барфаҳо ва ҳамду санои Ӯро чунин бигӯед:
39:16 Ҳамаи корҳои Худованд бениҳоят нек аст, ва ҳар он чи Ӯ
фармон бояд дар мавсим иҷро шавад.
39:17 Ва ҳеҷ кас наметавонад бигӯяд: "Ин чист?" чаро ин? барои дар вакташ
Ҳамаашон мувофиқи амри Ӯ ҷустуҷӯ хоҳанд шуд: обҳо
мисли тӯда меистод, ва аз даҳони Ӯ зарфҳои
обхо.
39:18 Ба фармони Ӯ ҳар коре ки ба ӯ писанд аст, иҷро мешавад; ва ҳеҷ кас монеъ шуда наметавонад,
кай наҷот хоҳад дод.
39:19 Аъмоли ҳар башар пеши Ӯст, ва ҳеҷ чиз аз Ӯ пӯшида намешавад
чашмон.
39:20 Ӯ аз абад то абад мебинад; ва ҳеҷ чизи аҷибе нест
пеш аз у.
39:21 Одам набояд бигӯяд, ки ин чист? чаро ин? зеро ки Ӯ офаридааст
ҳама чиз барои истифодаи онҳо.
39:22 Баракати Ӯ замини хушкро чун дарё пӯшонид, ва онро ҳамчун сел об дод.
39:23 Чунон ки Ӯ обҳоро ба шӯр мубаддал кардааст, халқҳо низ вориси хоҳанд буд
хашми ӯ.
39:24 Чунон ки роҳҳои Ӯ барои муқаддасон равшан аст; Онҳо низ монеаҳои пешпо ҳастанд
ситамкорон.
39:25 Зеро ки некиҳо аз ибтидо офарида шудаанд, ва чизҳои бад
барои гунаҳкорон.
39:26 Чизҳои асосӣ барои тамоми ҳаёти инсон об, оташ,
оҳан ва намак, орди гандум, асал, шир ва хуни ангур,
ва равган ва либос.
39:27 Ҳамаи ин барои парҳезгорон фоиданок аст, барои гуноҳкорон низ
ба бад табдил ёфт.
39:28 Рӯҳҳое ҳастанд, ки барои қасос офарида шудаанд, ки дар ғазаби худ қарор мегиранд
дар зарбаҳои дарднок; дар замони ҳалокат қувваи худро мерезанд,
ва ғазаби Офаридгори онҳоро ором кунед.
39:29 Оташ, жола, қаҳтӣ ва марг, ҳама барои ин офарида шудаанд
интиқом;
39:30 Дандонҳои ҳайвоноти ваҳшӣ, ва каждумҳо, морҳо ва шамшери ҷазодиҳанда
бадкорон ба ҳалокат.
39:31 Онҳо аз фармони Ӯ шод хоҳанд шуд, ва онҳо омода хоҳанд шуд
замин, вақте ки лозим аст; ва чун вақти онҳо фаро расад, нахоҳанд шуд
суханашро вайрон кунад.
39:32 Бинобар ин ман аз ибтидо қарор доштам ва дар ин бора фикр мекардам
чизҳое, ва онҳоро дар шакли хаттӣ гузоштаанд.
39:33 Ҳама аъмоли Худованд нек аст, ва Ӯ ҳар чизи лозимиро хоҳад дод
дар мавсим.
39:34 Пас, касе наметавонад бигӯяд: "Ин бадтар аз ин аст, зеро ки бо мурури замон онҳо"
ҳама хуб тасдиқ карда мешаванд.
39:35 Пас, Худовандро бо тамоми дил ва даҳон ҳамду сано гӯед, ва
ба номи Худованд муборак бод.