Сироч
31:1 Нигоҳ доштани сарват ҷисмро мехӯрад, ва ғамхории он ба воя мерасонад
дур хоб.
31:2 Нигоҳубини ғамхорӣ намегузорад, ки одам хоб равад, чунон ки бемории дарднок мешиканад
хоб,
31:3 Сарватмандон дар ҷамъ овардани сарват меҳнати зиёд доранд; ва вақте ки ӯ
ором мегирад, аз нозукиҳои худ пур мешавад.
31:4 Камбағал дар мулки худ меҳнат мекунад; ва ҳангоме ки тарк мекунад, ҳаст
ҳанӯз ҳам ниёзманд.
31:5 Ҳар кӣ тиллоро дӯст медорад, сафед нахоҳад шуд, ва касе ки аз паи он меравад
фасод аз он кофӣ хоҳад буд.
31:6 Тилло харобии бисьёр касон шуд, ва ҳалокати онҳо ҳозир буд.
31:7 Ин монеаест барои онҳое, ки барои он қурбонӣ мекунанд, ва ҳар аблаҳ
бо он гирифта мешавад.
31:8 Хушо сарватдоре, ки беайб аст ва нарафтааст
пас аз тилло.
31:9 Ӯ кист? ва мо Ӯро муборак хоҳем гуфт, зеро ки Ӯ чизҳои аҷоиб дорад
дар байни халки худ карда шудааст.
31:10 Кист, ки бо он озмоиш карда, комил ёфт? пас бигзор вай фахр кунад. Ташкили Тандурустии Ҷаҳон
метавонад хафа шавад ва хафа нашудааст? ё бадӣ карда бошад, ва ин корро накарда бошад?
Подшоҳон 31:11 Амволи ӯ устувор хоҳад шуд, ва ҷамоат аз они ӯ эълон хоҳад кард
садақа.
31:12 Агар ту дар сари суфраи фаровон биншинӣ, ба он тамаъ накун ва нагӯ:
Дар он гӯшт хеле зиёд аст.
31:13 Дар хотир доред, ки чашми бад чизи бад аст, ва он чи бештар офарида шудааст
бадтар аз чашм? бинобар ин дар ҳар маврид гиря мекунад.
31:14 Дасти худро ба ҳар ҷое ки назар кунад, дароз накун ва бо он наандоз.
ӯро ба табақ.
31:15 Ёри худро аз рӯи худ доварӣ накун; ва дар ҳама чиз доно бош.
31:16 Он чиро, ки пеши ту гузошта шудааст, бихӯр, чунон ки одам мешавад; ва
ёддоштро бихӯр, то ки нафрат накунад.
31:17 Аввал ба хотири одоб тарк кунед; ва сер нашав, мабодо ту
хафа кардан.
31:18 Вақте ки ту дар миёни бисёриҳо менишинӣ, пеш аз ҳама дасти худро дароз накун.
31:19 Барои одами тарбият чизи андак басанда аст, вале ба даст намеояд
шамоли у бар кати худ кутох.
31:20 Хоби солим аз хӯрдани мӯътадил меояд: Ӯ барвақт мехезад, ва ақли ӯ
бо ӯ, аммо дарди тамошо ва вабо ва дарди шикам,
бо як марди норозй мебошанд.
31:21 Ва агар туро маҷбур карданд, ки бихӯрӣ, бархез, берун рав, қайкунӣ, ва ту
дам гирад.
31:22 Писарам, ба ман гӯш деҳ ва маро хор накун, ва дар охир хоҳед ёфт
Ман ба ту гуфтам: дар ҳама аъмоли худ тез бош, бинобар ин ҳеҷ беморӣ нахоҳад омад
ба ту.
31:23 Ҳар кӣ аз хӯроки худ парҳезгор бошад, мардум дар бораи ӯ сухани нек хоҳанд гуфт; ва
хабар дар бораи нагз кор карданаш боварй хосил мешавад.
31:24 Аммо бар зидди касе ки ба таоми худ бахил аст, тамоми шаҳр хоҳад буд
гиря кардан; ва ба шаҳодати бахилии ӯ шакку шубҳа нест.
31:25 Далерии худро дар шароб нишон надиҳед; зеро ки шароб бисьёр касонро нобуд кардааст.
31:26 Танӯр канори худро бо ғӯтонда исбот мекунад; дилҳои одамон низ шароб мешавад.
аз мастигарй фахр мекунад.
31:27 Шароб барои одам мисли ҳаёт аст, агар он ба қадри кофӣ маст бошад: чӣ ҳаёт
Оё барои одами бе шароб? зеро он барои шод кардани одамон офарида шудааст.
31:28 Шароб ба қадри кофӣ маст аст ва дар мавсим ба дил шодӣ меорад, ва
шодии ақл:
31:29 Аммо шароби аз зиёдатӣ масти дилро талх мекунад, бо
ҷанҷол ва ҷанҷол.
31:30 Мастӣ ғазаби аблаҳро зиёд мекунад, то ба васваса афтад;
қувват мебахшад ва захмҳо мебахшад.
31:31 Ёри худро дар шароб мазаммат макун, ва дар шодии ӯ беэътиноӣ макун.
Ба ӯ сухани нодида надиҳед ва ӯро маҷбур накунед
бинӯшед.]