Сироч 31:1 Нигоҳ доштани сарват ҷисмро мехӯрад, ва ғамхории он ба воя мерасонад дур хоб. 31:2 Нигоҳубини ғамхорӣ намегузорад, ки одам хоб равад, чунон ки бемории дарднок мешиканад хоб, 31:3 Сарватмандон дар ҷамъ овардани сарват меҳнати зиёд доранд; ва вақте ки ӯ ором мегирад, аз нозукиҳои худ пур мешавад. 31:4 Камбағал дар мулки худ меҳнат мекунад; ва ҳангоме ки тарк мекунад, ҳаст ҳанӯз ҳам ниёзманд. 31:5 Ҳар кӣ тиллоро дӯст медорад, сафед нахоҳад шуд, ва касе ки аз паи он меравад фасод аз он кофӣ хоҳад буд. 31:6 Тилло харобии бисьёр касон шуд, ва ҳалокати онҳо ҳозир буд. 31:7 Ин монеаест барои онҳое, ки барои он қурбонӣ мекунанд, ва ҳар аблаҳ бо он гирифта мешавад. 31:8 Хушо сарватдоре, ки беайб аст ва нарафтааст пас аз тилло. 31:9 Ӯ кист? ва мо Ӯро муборак хоҳем гуфт, зеро ки Ӯ чизҳои аҷоиб дорад дар байни халки худ карда шудааст. 31:10 Кист, ки бо он озмоиш карда, комил ёфт? пас бигзор вай фахр кунад. Ташкили Тандурустии Ҷаҳон метавонад хафа шавад ва хафа нашудааст? ё бадӣ карда бошад, ва ин корро накарда бошад? Подшоҳон 31:11 Амволи ӯ устувор хоҳад шуд, ва ҷамоат аз они ӯ эълон хоҳад кард садақа. 31:12 Агар ту дар сари суфраи фаровон биншинӣ, ба он тамаъ накун ва нагӯ: Дар он гӯшт хеле зиёд аст. 31:13 Дар хотир доред, ки чашми бад чизи бад аст, ва он чи бештар офарида шудааст бадтар аз чашм? бинобар ин дар ҳар маврид гиря мекунад. 31:14 Дасти худро ба ҳар ҷое ки назар кунад, дароз накун ва бо он наандоз. ӯро ба табақ. 31:15 Ёри худро аз рӯи худ доварӣ накун; ва дар ҳама чиз доно бош. 31:16 Он чиро, ки пеши ту гузошта шудааст, бихӯр, чунон ки одам мешавад; ва ёддоштро бихӯр, то ки нафрат накунад. 31:17 Аввал ба хотири одоб тарк кунед; ва сер нашав, мабодо ту хафа кардан. 31:18 Вақте ки ту дар миёни бисёриҳо менишинӣ, пеш аз ҳама дасти худро дароз накун. 31:19 Барои одами тарбият чизи андак басанда аст, вале ба даст намеояд шамоли у бар кати худ кутох. 31:20 Хоби солим аз хӯрдани мӯътадил меояд: Ӯ барвақт мехезад, ва ақли ӯ бо ӯ, аммо дарди тамошо ва вабо ва дарди шикам, бо як марди норозй мебошанд. 31:21 Ва агар туро маҷбур карданд, ки бихӯрӣ, бархез, берун рав, қайкунӣ, ва ту дам гирад. 31:22 Писарам, ба ман гӯш деҳ ва маро хор накун, ва дар охир хоҳед ёфт Ман ба ту гуфтам: дар ҳама аъмоли худ тез бош, бинобар ин ҳеҷ беморӣ нахоҳад омад ба ту. 31:23 Ҳар кӣ аз хӯроки худ парҳезгор бошад, мардум дар бораи ӯ сухани нек хоҳанд гуфт; ва хабар дар бораи нагз кор карданаш боварй хосил мешавад. 31:24 Аммо бар зидди касе ки ба таоми худ бахил аст, тамоми шаҳр хоҳад буд гиря кардан; ва ба шаҳодати бахилии ӯ шакку шубҳа нест. 31:25 Далерии худро дар шароб нишон надиҳед; зеро ки шароб бисьёр касонро нобуд кардааст. 31:26 Танӯр канори худро бо ғӯтонда исбот мекунад; дилҳои одамон низ шароб мешавад. аз мастигарй фахр мекунад. 31:27 Шароб барои одам мисли ҳаёт аст, агар он ба қадри кофӣ маст бошад: чӣ ҳаёт Оё барои одами бе шароб? зеро он барои шод кардани одамон офарида шудааст. 31:28 Шароб ба қадри кофӣ маст аст ва дар мавсим ба дил шодӣ меорад, ва шодии ақл: 31:29 Аммо шароби аз зиёдатӣ масти дилро талх мекунад, бо ҷанҷол ва ҷанҷол. 31:30 Мастӣ ғазаби аблаҳро зиёд мекунад, то ба васваса афтад; қувват мебахшад ва захмҳо мебахшад. 31:31 Ёри худро дар шароб мазаммат макун, ва дар шодии ӯ беэътиноӣ макун. Ба ӯ сухани нодида надиҳед ва ӯро маҷбур накунед бинӯшед.]